Her Last Flight | Wangge Fanfic (On Hiatus)

Chapter Thirty Eight

W
***
POV

Oh damn! Napasapo ako sa noo nang hindi ko maramdaman ang phone ko sa bulsa. Naalala kong nilapag ko nga pala yun sa kusina kanina. Shit naman. Hindi ko pa naman nasasabi kay Angge na kausap ko si Ken, biglaan ba naman kasi. Balak ko sanang bumalik sa condo ko pero narealize ko na hindi rin naman kami magtatagal. I'll explain it to her when she comes back. I'm sure she'll understand me naman. . . Sa ngayon ay tatapusin ko muna ito on my own.

"Reina, thanks for giving me another chance. I will explain everything to you and there will be no lies... I promise! Hinding hindi ko na ulit sisirain ang tiwala mo." Ken uttered sincerely as we walk far enough from the elevator. I don't care how sincere he is, ang gusto ko ay makausap ko siya at matapos na para makabalik na ko sa condo ko dahil may cupcake pa akong binebake para sa bebe ko, aba.

I look up to meet his intense gaze, we both stopped on our feet. I crossed my arms over my chest.

"Ken... let's get one thing straight. Pumayag lang akong makipag-usap sayo hindi dahil gusto ko ng explanation. I'm over you, and I know you know that." seryosong pagkakasabi ko sakaniya. Palaging iyon pa rin kasi ang naririnig ko sakaniya, akala ko dahil maayos na ang itsura niya ngayon ay okay na rin siya.

He bit his bottom lip, "I... I'm not over you." halos pabulong na sabi niya
I didn't react, nanatili lang akong nakatingin sakaniya.

Totoo namang hindi explanation ang dahilan kung bakit ko siya kinakausap ngayon. Kinausap ko siya to clear things up between us, para hindi na siya manggulo at maging payapa na rin ang puso't isipan ko, ganun din samin ni Angge. Sinaktan niya ako pero wala na, nangyari na at tapos na. Therefore I don't have any grudge against him. Matagal ko nang kinalimutan yun eh, hindi na nga ako umaasa pa sa kung ano man ang sasabihin niya tungkol sa nakaraan naming dalawa dahil kahit ano pa man ang sabihin niya ay hindi na mahalaga para sakin yun.

"Start doing it then." kako at akmang maglalakad na uli nang bigla niya akong hawakan sa braso.

"Wala na ba talagang pag-asa? I don't really believe you've finally moved on. We're almost ten years and you loved me so much, hearing you moved on is kind of impossible---"

I unconsciously scoffed. Inalis ko ang pagkakahawak niya sakin. So hanggang ngayon pa rin talaga ay iyan pa rin ang iniisip niya? Naniniwala pa rin siyang siya pa rin ang mahal ko? Wow! Ano to, wala na ba akong karapatan mag move on at sumaya?

"I loved you so much, yes... but you broke my trust, Ken. You broke my heart million of times. Siguro sapat na rason na yun para mawalan ako ng pagmamahal sayo." walang pakundangang tugon ko sakaniya. I mean, hindi ba ako pwedeng matuto? Anong akala niya habang buhay nalang akong tanga? Dude...

"Paniwalaan mo man ako o hindi, pero yun ang totoo--- tsaka alam ko namang nakikita mo kami ni Angge eh. You're not that dumb to think na magkaibigan lang kami, we're more than that. . . mahal na mahal ko siya, Ken." I admitted with a serious tone and watch his jaw dropped, unable to speak.

I know I've said this a hundred times, maiintindihan ko kung hindi niya naintidihan yun nung una naming pagkikita. I didn't really explain much and just shut him off like that, although hindi ko naman talaga obligasyon na bigyan siya ng explanation. To be honest, he don't deserve a single explanation from me.