ကျောင်းတွင်းအချစ်ဝတ္ထုထဲမှာ ငါလေးက သုံးပိုင်းတည်းပါတာလေ! [ဘာသာပြန်]

အပိုင်း - ၆၅

ေတာင္းပန္ပါတယ္...

လင္ရွန္း မ်က္လုံးေတြကို တင္းေနေအာင္ မွိတ္ကာ လက္ေတြကလည္း ျပတ္သားစြာ တံခါးကို တြန္းဖြင့္လိုက္ေတာ့တယ္။

လင္ယြမ္ရဲ႕အခန္းထဲမွာ တစ္ေယာက္မွ ရွိမေနဘူး။

နက္ျပာေရာင္ေစာင္ကိုလည္း ေသသပ္စြာ ျဖန႔္ခင္းထားတယ္။

လိုက္ကာေတြက ဖြင့္ထားၿပီးသားျဖစ္ကာ ၾကည္လင္ေနတဲ့ မွန္ျပတင္းေပါက္ေတြဆီက ေနေရာင္က ေတာက္ပစြာ ျဖာက်ေနၿပီး အခန္းထဲကို ႏွစ္လိုဖြယ္အလင္းေရာင္ေလးနဲ႔ လႊမ္းၿခဳံထားတယ္။

မေန႔ညက သူေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ စာအုပ္ကလည္း ကုတင္ေဘးမွာ ရွိေနတုန္းပဲ။

လက္ေရးနဲ႔ေရးထားတဲ့ bookmarkကလည္း စာအုပ္ထဲမွာ ညႇပ္ထားတုန္းျဖစ္ၿပီး ေထာင့္စြန္းေလးထြက္ေနတယ္။

လင္ရွန္း ထိုေနရာကို ခပ္သြက္သြက္ေလွ်ာက္သြားလိုက္တယ္။

သူက ကိစၥေတြကို ေတြးေတာၾကည့္ရတာသေဘာက်ၿပီး မၾကာခဏဆိုသလို တြန႔္ဆုတ္ေနတတ္သူျဖစ္တယ္။

သို႔ေပမယ့္ စိတ္ကို ျပင္ဆင္ၿပီးၿပီဆိုရင္ေတာ့ လုပ္တာကိုင္တာက အေတာ္ေလး ခိုင္မာလွတယ္။

လင္ရွန္း စာအုပ္ကို ေကာက္ကိုင္ၿပီး မ်က္လုံးေတြကို မွိတ္ထားလိုက္ျပန္တယ္။

အဲ့ေနာက္ သက္​ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်ကာ စာအုပ္ကို လွ်င္ျမန္စြာ ဖြင့္လိုက္တယ္...

အမ္?

လင္ရွန္း အကုန္လုံးကို ျမန္ဆန္စြာ အၿပီးဖတ္လိုက္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့...

သူ မတတ္သာစြာ မ်က္ေတာင္ပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္ လုပ္ေနမိတယ္။

ေျပာရရင္ ဒီစာအုပ္က အတိအက်ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။

ေျပာရရင္ ဒီ 'စာအုပ္'က ကိုယ္တိုင္ပုံႏွိပ္၊ စာစီၿပီး volume တစ္ခုအေနနဲ႔ ေပါင္းထားတဲ့သေဘာမ်ိဳးျဖစ္ေနတယ္။

ဒီစာအုပ္က ေမာ့က်ဴးခ်န္အေၾကာင္းကိုေတာ့ ထည့္ေျပာထားတယ္။

ဒီစာလုံးသုံးလုံးပါတဲ့ အႀကိမ္အေရအတြက္က မနည္းလွတာေၾကာင့္ မေန႔ညတုန္းက သူမွားသြားခဲ့တာမဟုတ္ဘူး။