FAVORITISM

25

IRENE'S POV
I cant believe nasa harap ko ang anak ko ngayon na nakabalot sa puting kumot.

"Sorry anak for all this years hindi kita pinagtuunan ng pansin, sorry dahil pinagkait ko ang pagmamahal ko, sorry dahil sinasaktan ka namin, sorry for everything anak pero bakit mo naman iniwan ang mommy? Anak hindi ko pa nafifix ang damage na nagawa ko sayo. Bakit ka biglang pumanaw anak? Gusto pa kita makasama, gusto kita mayakap. Im so sorry my princess. Nagsisisi na ang mommy anak please balik na. Iloveyou my forever princess" sambit ko habang hinihimas himas ang malalamig niyang kamay.

I was holding her hand tas biglang pumasok si kuya bong at lumapit sakin at yumakap. Si greggy nasa sofa nakayuko at umiiyak din. pagkatapos ko kausapin si kuya lumapit ako kay greggy at yinakap din ng mahigpit.

"Hon im sorry" said while hugging him. Tumingin naman siya sakin at hindi maipinta ang itsura niya. Magang maga na din ang kanyang mata.

"Hon wala na anak natin"
"Hon iniwan na niya tayo"
"Pano pa tayo babawi sa lagay na to?"
"Ano na gagawin natin?"
"Hon wala na hindi na tayo makakabawi hon" i said while crying hinug naman ako ni greggy.

"Hon sorry din, i don't know either kung ano gagawin natin" greggy said while sobbing

Iyak lang kami ng iyak until pumasok na yung kukuha sakanya and bigla naman dumating si manang at magsisigaw nanaman.

BONGET POV
Binabantayan ko si manang ngayon fito sa kabilang room kase nga naman nahimatay diba. Tas nagising at nagsisigaw papunta kay kaianna.

"Jusko lord please give us strength."
Tumakbo si manang papunta kay kaianna at nagiiyak. Saktohan pala na kukunin na ang katawan ni kaianna dahil ibabalsamo na daw.

"Anak kaianna NO NO NO hindi siya patay!" Manang yelled. Nagsign ako sa mga kukuha sa katawan ni kaianna na hayaan muna nila si manang imee na magluksa kay kaianna.

"Manang" lumapit si irene kay manang at akmang hahawakan sana kayo sinampal ni manang ito.

Namula ang pisngi ni irene dahil sa sampal ni manang.

"WALA KANG KWENTANG INA IRENE! WALA KAYONG KWENTANG MAGULANG! ANO NGAYON GAGAWIN NIYO AT WALA NA SI KAIANNA HUH? MABUBUHAY PA BA NG SORRY NIYO YAN? KUNG SANA PINAUBAYA NIYO NA LANG SIYA SAKIN HINDI SIYA MAGIGING GANTO!" Manang yelled

"Sorry manang irene said

"WALA NG MAGAGAWA YANG SORRY MO!"

"Manang naman! Ako yung ina! NAMATAYAN DIN AKO! NAMATAY YUNG KALAHATI KO MANANG! JUNG NASASAKTAN KA MAS NASASAKTAN AKO!" Napakneel na lang siya at pilit naman pinapatayo ni greggy pero wala talaga.

"Manang please wag na po ngayon. Namatayan din po kami eh. Please wag magsisihan ngayon at wag magaway ngayon." Greggy said.

Nakatanggap din ng sampal si greggy galing kay manang na pilit kong inaawat, bumakat sa pisngi ni greggy ang kamay galing sa hampay ni manang.

Umiyak na sila ng umiyak hanggang sa need na talaga kunin si kaianna dahil ibabalsamo na daw.

"WAITTTTT" manang yelled again

"Kaianna please anak nakikiusap ako wag mo ako iwan, Andito na ako oh diba sabi mo walang iwanan? Bakit mo ako iniiwan ngayon? Diba sabi ko pwede ka naman mamahinga wag lang habang buhay. Pwede ka naman matulog maghapon kung gusto mo anak ko! Please i cant live without you kaianna. You're the only princess in our house. Ikaw ang kasayahan ni mama imee anak. Ikaw din bumubuo sa araw ko ikaw ang bumuo sakin anak. Pero ikaw din pala ang wawasak sakin. You're so madaya. Hindi ba ako dapat mauuna mamatay? You're so young pa." Eto na lang ang tanging nasabi ni manang at tuloyan na ngang kinuha si kaianna.

Humagulgol na nga kami lahat sa pagiyak dahil nagiisang kaianna namin kinuha na ni daddy. It was so heartbreaking pero we need to accept it kase para din maging malaya si kaianna. Sorry our princess hindi ka man lang namin nailigtas.

Si manang nagwawala na sa loob ng room si irene naman umiiyak na lang sa balikat ni greggy. Pilit kung pinapakalma si manang pero wala hanggang sa need na namin paturokan ng pampatulog. Napaupo na lang siya sa sahig at nakatulog na nga after maturokan.

GREGGY POV
Ansakit na nakikita mo yung anak mo binubuhat na nakabalot sa puting kumot at dadalhin sa funerals. Ansakit isipin na hindi pa kami nakakabawi sakanya pumanaw na siya. We know malaki pagkukulang namin sayo kaianna, sorry for everything we've done. Hindi na kami makakabawi sayo anak pero gagawin namin ang lahat para lang mabago ang ugali namin at ng kapatid mo.

Hindi ko maiexplain ang nararamdaman ko ngayon ang gulo gulo ng pangyayari at ang bilis. Parang gusto ko na lang din sumuko kaso hindi pwede dahil ako ang nagsisilbing lakas ni irene sa ngayon.

"Hon let's go home" sambit ko kay irene. medyo tumahan na siya sa pagiyak ganun din si manang imee.

Nagulat ako lalong lalo na si irene nung bigla lunapit si manang samin galit na galit na para bang kakatayin na kami sa paningin at bigla nagsabi ng...

"HINDI KO KAYO MAPAPATAWAD KAILAN MAN!" at umalis na. Hinug ko na lang si irene para mapakalma at aalis na din maya maya.

"Hon let's go" irene utter

"Okay uwi na tayo and iinform na natin sila mama imelda." I Said

"But before we go home can we go sa libingan? Gusto ko sana bisitahin si daddy. I need him right now" said and magsisimula nanaman umiyak kaya yumakap nanaman uli ako.

"Okay hon, no worries, let's go?" Lumabas na nga kami sa hospital akbay akbay ko irene. Nanghihina na din talaga ako kase wala pa kami kain kaya naisipan ko na sabihan si irene na magtake out muna.

"Hon let's eat muna? Magdrive thru na lang tayo. Im hungry na sorry"

"Okay sayo na lang, im not hungry." Tinignan ko ito pero nakatanaw na siya sa window.

"No, You need to eat. Magagalit si kaianna kung hindi." Sambit ko at tumingin naman ito sakin at tumango nalang. Nagdrive na lng ako papunta sa Jollibee para magdrive thru ng brunch.

_