Shifting to Neverland

3

Gotverdomme hoor ik hem nog schreeuwen. Ik lach en ren hard weg. Uitgeput ben ik. Ik kijk om me heen en besluit even te gaan zitten tegen een boom. Als ik mijn ogen weer open doet zie ik hem in kleermakerszit voor me zitten. Hij scheurt een blaadje uit elkaar. Als hij ziet dat ik wakker ben gooit hij het blaadje weg. Ik heb besloten dat ik niet zo vriendelijk dee...zeg dat wel zeg ik door zijn zin heen. Hij kijkt even geërgerd en zegt dan weer kalm: laten we opnieuw beginnen. Ik kijk naar zijn knappe hoofd ik besluit hem een kans te geven dus ik knik. Hij steekt zijn hand uit. Ik ben peter, peter pan. Ik pak zijn hand aan. Noa ik ben noa. Hij glimlacht. Hij heeft een best wel schattige glimlach. Wil je mee naar het kamp? Geen kooien deze keer zegt hij. Sure zeg ik. We lopen samen naar het kamp. Ik hinkel een beetje want ik heb toch best wel een harde klap gemaakt toen ik mezelf van de kooi bevrijden. Hij ziet het hij duwt me op de grond zodat ik zit. Hij pakt mijn pijnlijke been. Hij sluit zijn ogen en mompelt iets in een taal die ik niet ken.

Ik kijk verbaasd naar mijn been want ik voel geen enkele pijn meer. Hij staat op en steekt zijn hand naar mij uit ik pak hem aan en hij trekt me omhoog. Wat een gentleman zeg ik een beetje plagerig. Hij blijkt het een leuke opmerking te vinden want zijn lippen krullen tot een glimlach.
Even later zijn we bij het kamp aan gekomen. Dit keer zijn er wel allemaal jongens. Ik kijk bewonderend naar ze. Iedereen doet wat. Een paar jongens hakken hout en paar drukken pijlen in een soort paarse drank. En nog veel meer. Een paar jongens die manden met fruit tillen lopen langs. Peter pakt er eentje uit en neemt een grote hap terwijl hij naar mij op en neer kijkt. Ik wordt een beetje rood want nu pas realiseer ik me dat ik nog steeds in mijn pyjama ben (een zwarte croptop en een lange roze broek met schaapjes er op) hij lacht naar mijn rode kop. Je hebt natuurlijk wel andere kleding nodig om hier te blijven. Ik knik. Hij neemt me mee een soort indianen tent in waar in tonnen met kleding zit.

Hij grabbelt even in de tonnen. Uhm we hebben niet egt meisjes kleding hier zegt hij. Ik zucht. Ik loop naar de ton toe. Alle kleding is groen of zwart. Ik haal er een groene korte broek uit en een donker groen vestje. Dit vindt ik wel prima. Okido zegt peter en hij loopt de tent uit. Ik kleed me uit. Ik haal het script uit mijn pyjama broek en doe het in het korte broekje en doe hem aan. Ik besluit mijn croptop aan te houden. Ik knoop het vest om mijn middel en loop de tent uit. Ik zie peter met zijn rug naar me toe staan. Hij draait zich om en kijkt naar mijn outfit zijn ogen blijven even hangen op mijn croptop waar mijn borsten een beetje uit te zien zijn. En dan kijkt hij weer naar mij.
Uh wil je in mijn hut slapen of in de hangmatten met de andere lostboys? Zegt hij. Doe maar hangmatten. Peter maakt een gebaar naar een klein jongetje van ongeveer 13 jaar oud om naar hem toe te komen. Thijs kan jij even een hangmat voor noa ophangen? Het jongetje dat dus Thijs heet knikt en neemt mij mee naar een plek waar een stuk of 30. handmatten hangen. Hij hangt er een stilletjes op. Dankjewel Thijs! Zeg ik met de vriendelijkste glimlach die ik kan. No problemo zegt hij.

Ik kijk een beetje akwerd om heen. Daar staat ie peter pan met een groepje jongere jongens te praten, het is schattig hoe goed hij met kinderen om kan gaan. Ik kan er niks aan doen maar even naar hem staren. Als ik hem even recht in mijn ogen terug zie te kijken wordt ik heel rood. Ik loop snel weg.

Ik zit op een boomstam naar het kampvuur te staren het is inmiddels all avond. Ik weet niet egt of ik terug moet shiften of niet. Als ik terug shift wordt ik gewoon weer wakker in de ochtend in mijn bed. Maar ik kan hier ook nog even blijven het normalen leven is zo saai. Waar denk je aan. Hoor ik opeens een stem achter me zeggen. Ik kijk vlug om. Oh niks hoor zeg ik onschuldig. Hij komt naast me zitten. Noa je ziet hier alle lostboys, ik weet alles over ze al sinds het moment dat ze voet op dit eiland zetten, het is een soort magie maar. Maar bij mij niet maak ik zijn zin af. Ja precies het is net alsof je niet van deze wereld bent...
Dat is waarom je zo graag wil weten hoe ik hier gekomen bent zeg ik. Ja je maakt mij zo nieuwsgierig kan je alsjeblieft. Nee zeg ik snel. Ik vindt je lief hoor, nou een beetje maar. Maar dat is het enige dat je niet te weten komt. Hij pakt mijn hand stevig vast. Ik kom het wel te weten zegt hij dringend. Hij staat op en loopt weg zonder verder nog wat te zeggen.