Shifting to Neverland

2

Hallo ik schreef eerst in de derde personage vanaf nu doe ik dat niet meer veel lees plezier<3

Eindelijk! Ik ben geshift juich ik. Ik doe snel mijn hand voor me mond. Dat had ik beter niet kunnen roepen. Ik kijk vlug om me heen. Gelukkig niemand heeft me gehoord. Ik begin te lopen hopend dat ik het kamp van de lostboys vindt. Het lopen lijkt wel oneindig te duuren en ik besluit om even te zitten en ik sluit mijn ogen.

Ik schrik wakker van een paar juichende jonges in de verte. De lostboys mompel ik. Ik sta vlug op en loop iets dichter in hun richting. Ze zijn aan het zwemmen in een prachtig meer.
Ik staar een tijdje naar ze als opeens een lostboy omdraait en ik recht in zijn ogen kijk.
We staan daar een tijdje naar elkaar te staren ik durf niet anders. Ik kijk naar zijn lichaam hij is zo gespiert. En maak ik een gilletje. OMG ze zijn KOM PLEET naakt! Ik kijk vlug weg. Ik voel me ze rood als een tomaat worden. Ik loop vlug weg.

Na een tijdje lopen en dat beeld te vergeten.
Hoor ik iets achter me. Ik draai me snel om. Niks...
Ik draai me dan weer terug. Ik schrik hij staat voor me. Gelukkig nu wel met kleding aan.
Hoe. Hij breekt mijn zin gelijk af: hoe kom jij hier?! Zegt hij dringend. Ik besluit hem niks te vertellen. Weet ik niet. Je liegt! Zegt hij. Ik hou mijn schouders op. dan lieg ik maar zeg ik plagerig. Ik zie zijn vriendelijk uitdrukking gelijk verdwijnen. Ik doe een stap achteruit. Hij ziet er geïrriteerd uit. Vertel me hoe je hier gekomen bent! Ik zeg niks. Hij schreeuwt nu: HOE BEN JE HIER GEKOMEN. Ik zeg nog steeds niks.
Hij duwt mij met mijn schouders tegen een boom aan. Ik kijk in zijn woedende ogen. Ik vraag je nog een keer- hmm nee breek ik hem af. Hij kijkt verbaasd naar mijn glimlach. Yes mijn kans! En ik trap hem vol in zijn ballen. Hij slaakt een pijn kreet en zakt op zijn knieën. Hij kijkt naar me verward.

Peter? Peter? Peter?!! Hoor ik een lange jonge me blond haar roepen. Ik maak oogcontact met hem en hij komt gelijk naar me toe. Hij wil wat vragen en dan ziet hij die jonge die dus peter heet op de grond. Peter gaat het met je?
Peter kijkt naar De jonge en maakt een knikje naar mij en voordat ik weet heeft hij mijn handen stevig vast tegen mijn rug. Met een hand heeft hij mij vast en met de andere helpt hij peter omhoog. Hij kijkt nu nog kwader naar mij. Ik ben bang maar kan er niks aan dan mijn tong naar hem uitsteken. Dat maakt hem nog kwader en hij pakt me met een hand bij mijn kraag van me
t-shirt vast. Klaar met die spelletjes nu! zegt hij boos. Ik lach zachtjes want ik zie dat hij zijn andere hand voor zijn kruis heeft. Ik ga je niet vertellen hoe ik hier gekomen ben! Zeg ik. Hij kijkt met samengeknepen ogen naar mij. Hij probeert iets te doen maar wat ie ook probeert het lukt niet. Hij laat me los en ik val op grond meteen trekt de blonde jonge mij omhoog en gooit hij mij over zijn schouder alsof ik niks weeg. Hey! Roep ik verbaasd. Als je niet wil praten dan maar zo!zegt de jonge die dus peter heet.

Na een tijdje lopen zijn we bij een kamp aangekomen. Het is helemaal verlaten want de rest is aan het zwemmen. Ik wordt op een boomstam gezet. Peter staat voor me met zijn handen over elkaar. Ik vraag je nog- nee nee nee geef het maar op petertje! Ik ga je niet vertellen hoe ik hier ben gekomen zeg ik. Hmm oké dan hoeft ook niet want ik weet alles en zie alles wat hier op het eiland gebeurt zegt hij dringend en een beetje trots. Van mij blijkbaar niet want anders zou je het niet vragen! Zeg ik. Hij kijkt weer boos daardoor weet ik dat ik gelijk heb.

Felix roept hij en ik wordt weer over de lange blonde jongen zijn schouder gegooid die blijkbaar Felix heet. Naar de kooi zegt peter met een valse glimlach. Felix knikt en loopt een klein bergje op waar een houten kooi staat. Hij haalt mij van zijn rug af en zet mij in de kooi. Hij doet het deurtje dicht en maakt hem op slot door een touw knoop. Dan loopt hij weer weg. Ik ga zitten op mijn knieën want er is niet veel ruimte in de kooi. Zucht waar ben ik in beland mompel ik. Ik weet dat ik terug kan shiften maar ik heb hier zo lang hier all willen zijn en hier is juist een beetje avontuur, avontuur wat er niet in mijn saaie leven is.

Al zin om te praten zegt de jonge die dus peter heet. Ik wil best gezellig praten hoor zeg ik met een plagerig glimlach. Top! Hoe ben je hier gekomen? Zegt hij. Behalve daar over! Hij zucht. Je mag de kooi niet uit voordat je me verteld hoe je hier gekomen bent. Ik glimlach want ik weet dat het me een niet eens een seconde lang zou duren om uit een houten kooi te komen. Pech, voor jouw! En voordat ik het weet heb ik me zelf tegen de rand geduwd met alle kracht die ik heb en de kooi valt van het bergje af. Ik slaak een pijn gilletje. Ik sta snel op. Yes de kooi is gebroken! Ik kijk omhoog naar de jonge die me ongelofelijk aankijkt. Ik steek mijn tong uit en dan ren ik heel hard weg.