☆ bataklık, ushiten ✓

on iki||

az önce nefesim kesilene kadar ağlayan ben değilmişim gibi elimi yüzümü yıkayıp oturma odasına, annemlerin yanına gittim.

annem koltukta oturmuş televizyon izlerken, babam onun dizine kafasini koyup uykuya dalmıştı. huzurlu hissediyor gibi görünüyordu.

sonuçta sevdiğiyle birlikteydi, elbette ki huzurlu hissedecekti.

annem geldiğimi fark edince kumandaya uzanıp televizyonu kapattı. gözlerindeki bakıştan çaresiz olduğunu anlayabilirdi herkes.

ne yapacağını bilmiyordu. kim olsa bilemezdi ki.

küçüklüğümden beri zorbalığa uğrar dururdum hep. 5 yaşındaki tendou satori'ye gülüşünün kötü olduğunun söylenmesi onda kalıcı bir etki yaratmıştı mesela. kimsenin yanında ağzı açık gülemezdi.

7 yaşındaki tendou satori'ye yüzünün çok korkutucu olduğunun söylenmesi de bir travma yaratmıştı. uzun bir süre boyunca dışarıya kafasında kese kağıdıyla çıkmak gibi.

10 yaşındaki tendou satori'nin arkadaşları tarafından dışlanması, bir köşede dövülmesi de bir iz bırakmıştı onda. kimseyle düzgün bir iletişim kuramamasının nedeni buydu.

korkuyordu çünkü.

aynı şeylerin yeniden yaşanmasını istemiyordu. yeni yeni toparlanmıştı sonuçta.

kim mi toplamıştı? annesi ve ushijima wakatoshi.

şimdi ise onu tamamen dağıtan ushijima wakatoshi'ydi.

bu nedenle annem ne yapacağını bilmemekte haklıydı.

çünkü bende bilmiyordum.