Ο Δολοφόνος Του Καλοκαιριού

Χρονολόγιο (1)

2008
-Το καλοκαίρι, τα παιδιά ολοκληρώνουν το νηπιαγωγείο και η παρέα παίρνει μορφή, για πρώτη φορά. Αποτελείται από τον Γιώργο, τον Βίκτωρα, τον Κώστα, τον Νίκο και τον Πάνο.
-Την ίδια περίοδο, ο Γιώργος διοργανώνει πάρτυ γενεθλίων στο σπίτι του, στο οποίο δηλώνει παρών κάθε φίλος του, ο καθένας ενθουσιασμένος για αυτό το γεγονός.
-Ο Βίκτωρας παρακούει τις παρακλήσεις των γονιών του Γιώργου και φέρνει από το σπίτι του πηλό, για να παίξει με αυτόν, μαζί με τους φίλους του. Ο πατέρας του Γιώργου, ο κύριος Πέτρος, συλλαμβάνει τα παιδιά με την φωτογραφική του κάμερα, μα εν τέλει αποφασίζει να τα αφήσει να συνεχίσουν το παιχνίδι τους.
-Ο Πάνος, περιέργως, απουσιάζει για μεγάλα διαστήματα από την παρέα, με την δικαιολογία πως τον πονάει το στομάχι του. Επανασυνδέεται με αυτήν, μόνο κατά το κόψιμο της τούρτας.
-Ο Κώστας αφήνει την τελευταία του πνοή στο σπίτι του Γιώργου, λόγω του ότι επικίνδυνος πηλός αναμίχθηκε με το αναψυκτικό του, ενόσω εκείνος δεν κοιτούσε. Ο συνδυασμός αυτός, αποτελεί και το μοιραίο τέλος του.
-Οι αστυνομικές αρχές αποδίδουν τον θάνατο στην απροσεξία των παιδιών με τον πηλό, κατά την διάρκεια του παιχνιδιού τους. Το περιστατικό θεωρείται ατύχημα, μα παρόλα αυτά πίεση αρχίζει να ασκείται στον Βίκτωρα και στους γονείς του, για το γεγονός ότι εκείνος ευθυνόταν, πραγματικά, για τα όσα είχαν συμβεί.

2009
-Έως και το καλοκαίρι του 2009, τα παιδιά φοιτούν στην πρώτη τάξη του Δημοτικού.
-Στην παρέα εντάσσεται ένα νέο μέλος, ο Ανδρέας, καθιστώντας τον αριθμό των μελών της, πάλι, σε πέντε.
-Ο Βίκτωρας έχει αρχίσει να βιώνει περιστατικά κατάθλιψης, από τον χειμώνα του προηγούμενου έτους, τα οποία έχουν προκαλέσει ανησυχία μεταξύ των δασκάλων του σχολείου, οι οποίοι δεν γνωρίζουν πως πρέπει να ανταποκριθούν σε μια τέτοια κατάσταση.
-Έπειτα από μια κρίση πανικού, κατά την διάρκεια των γυμναστικών εκδηλώσεων του σχολείου των παιδιών, ο Βίκτωρας αποσύρεται στις τουαλέτες του κτηρίου, όπου και, φαινομενικά, αυτοκτονεί.
-Οι αστυνομικές αρχές επιβεβαιώνουν την αυτοκτονία, με ένα σχετικό σημείωμα να έχει βρεθεί δίπλα στο παιδί, το οποίο ομολογεί, με έμμεσο τρόπο, την εμπλοκή του στα περιστατικά της προηγούμενης χρονιάς, υπονοώντας πως ήταν εσκεμμένη. Η υπόθεση κλείνει προσωρινά, με τον θύτη και το θύμα να αποτελούν πλέον παρελθόν, παρόλο που για πολλούς από τους εμπλεκόμενους, η ιστορία παρουσιάζει, ακόμη, διακριτά κενά.