"ပေး..အဲ့စာကို"
ဦးစံသာ စာအားလှမ်းတောင်းတော့ ဖိုးချစ်မှာ စာကိုနောက်သို့အမြန်ဖွတ်လိုက်ပြီး...
"ကိုကြီးချမ်းမြေ့မောင်က ကိုကြီးဟန်ချီကိုပဲပေးရမယ်လို့မှာလိုက်တာ...ဘကြီးကိုဘာကိစ္စပေးရမှာလဲ...ကိုကြီးဟန်ချီကိုသာခေါ်ပေးဗျာ"
"တယ်...ဒီကလေး..ငါပြောရင်မကောင်းရှိတော့မယ်! မင်းတို့ကိုကြီးက အိပ်နေတယ်..ငါ့ကိုပေးထားခဲ့ ငါပေးလိုက်မယ်"
"မရပါဘူး ကိုကြီးဟန်ချီကိုပဲပေးရမှာ..ဘကြီးကိုမယုံပေါင်"
"အောင်မာ...ငါကသူ့အဖေနော်....ပေးထားခဲ့မလားပြော...မပေးရင် မင်းတို့အမေ မခင်လုံးကို ငါသွားတိုင်လိုက်မယ်နော်..."
"ဟာ..ပေးမယ် ပေးမယ်"
ဦးစံသာ ခြောက်ပြောတော့ ကလေးနှစ်ယောက်မှာ ပြာပြာသလဲနှင့် စာအားထုတ်ပေးသည်။ မျက်နှာများကတော့စူပုပ်လို့။ မနိုင်ကောင်တွေက အမေကိုတော့အတော်ကြောက်ကြသည်။
"ဘကြီး ပေးဖြစ်အောင်ပေးလိုက်နော်...ကိုကြီးချမ်းမြေ့မောင်ကဆိုတာလည်း ပြောလိုက်ဦး"
"အေး.."
ညီအကိုနှစ်ယောက် လောင်းလှေစီးကာပြန်ထွက်သွားသည်ကိုကြည့်ပြီးမှ ဦးစံသာ လက်ထဲ စာအားအကြည့်ပြန်ရောက်သည်။ ဖွင့်ဖတ်သင့်သည်လားမသိ။ သိချင်စိတ်များနေပေမယ့် သားကိစ္စဆိုတော့ သူပိုင်စိုးပိုင်နင်းများဖြစ်နေမလား?အင်း...ယောကျာ်းလေးချင်းပေးတာပဲ စနောက်တာမျိုးဖြစ်မှာပေါ့! ဖတ်ကြည့်ရုံနဲ့ ဘာမှတော့မဖြစ်လောက်ပါဘူး။
ဦးစံသာ စိတ်ပိုင်းဖြတ်ပြီး စာရွက်ခေါက်လေးအား ဖြည်ကာ ဖွင့်ဖတ်မိသည်။ ပါရှိသည့်စာမှာ...
💌 သို့ ...မောင့်ရဲ့ဟန်ချီ....
ဒီနေ့မိုးတွေတအားရွာတာပဲနော်....
မောင့်မှာ မင်းကိုလာတွေ့ချင်တာကို...အဲ့မိုးကြောင့် မတွေ့ရဘူး!
အရမ်းလွမ်းနေတာ မောင့်ရဲ့အသစ်စက်စက်ချစ်သူလေးကို...ဟီး
အာ့ကြောင့် မောင် အလွမ်းပြေ စာရေးလိုက်တာ...ဟီး...ပိုသွားလားပဲနော်...
YOU ARE READING
"အကြင်နာပိုပါသည် မောင့်ဟန်ချီ"(Completed)
Short Story"မောင့်နာမည် ချမ်းမြေ့မောင်ပါ ဟန်ချီရဲ့စိတ်ရောကိုယ်ရောနှစ်ပါးစလုံးကိုရွှင်လန်းချမ်းမြေ့စေမယ့်ချမ်းမြေ့မောင်ပါခင်ဗျာ... ဟဲဟဲ" //ချမ်းမြေ့မောင် "ဒီမျက်နှာရူးကတော့လား...." //လှမျက်ဟန်ချီ (ကျေးလက်ဟာသလေးပါနော်။ ပေါ့ပေါ့ပါးပါးလေးပါပဲ။ကျွန်တော့်ရဲ့ပထမဆုံး...
အခန်း(၁၇)(Uni & Zawgyi)
Start from the beginning
