Code Name 143/VegasPete✓

6 - Nereye Gidiyorsun?

6.BÖLÜM

"Neden ağlayıp beni bunca yolu peşinden yürüttün?"

Babama karşı hissettiğim suçluluk duygusu Vegas'a cevap vermemi engelliyordu.Onun istemediklerine kalbim çarpıyordu.Büyük konuşmamak gerekir ama,dursa daha acı verici olurdu benim için.Uzun süre sonra,babamın bu sözlerine hazırlıksız yakalanmıştım.Vegas'a verecek bir cevap da bulamıyordum hâliyle karmakarışık duygularımla baş etmeye çalışırken.Ben nasıl cevap vermemeye kararlıysam,karşımdaki Vegas ise cevap almaya kararlıydı.O vakit, bulutlar benim yanımda olacaktı ki, beni kurtaran gökyüzünü kaplamış kara bulutların üzerimize bıraktığı yağmur damlaları oldu.Sorun şu ki, rüzgârla yağmurun getirdiği soğuk titrememe neden oluyordu.İçim titriyordu dışımla beraber.Sağ olsun,Vegas ceketini çıkararak bana giydirdi ve ardından da şapkasını kafama taktı.Yaptığı küçük fedakârlık sadece dışımdaki titremeyi değil,içimdeki titremeyi de bir süreliğine yarıştırmıştı.
Hızlanan yağmurla beraber etraftaki kalabalık da hızla dağılıyordu.
Dağılan kalabalığın içindekilerden biri de bizdik.Vegas kolumdan tutarak koşar adımlarla ilerlememe yardımcı oluyordu.

"Nereye gidiyoruz?"

"Evine."

Yol boyunca yalnız koşar adımlarla sükûnet içerisinde evime doğru beraber ilerledik.Vegas'a göre sessiz kalma rekorum olabilirdi.Garipsemiş olacağına emindim de,yağmurun altında ne söyleyebilirdim?Evime vardığımızda haliyle sırılsıklam olmuş bir hâldeydik.Vegas benim aksime daha çok ıslanmıştı, doğal olarak.

"Şemsiyeni ödünç verebilir misin?Eve gitmem gerekiyor." dedi daire kapısından girdiğimizde.

Aslında kendim şu durumdayken gitmesine izin vermeliydim fakat bu vaziyetteyken hastalanmasına ve görevimin aksamasına neden olmasına içim el vermedi.Başımıza ne geliyorsa vicdanımızdan gelmiyor mu zaten?

"Bir gün daha burda kalabilirsin,sorun olmaz."

Vegas başıyla onaylayıp "Kıyafetlerim de sırılsıklam olmuş." dedi.Demeseydin fark etmeyecektim.Korkma Vegas, vereceğim kıyafet.

Dış kapıyı kapatıp odama gittim.Dolabımdan Vegas için özenle seçtiğim pijama takımını alarak ona verdim.Bayılacağına emindim.

Biraz garipsercesine inceledikten sonra "Ayıcıklı pijama mı giyeceğim?" dedi.Biraz geç oldu anlaması,geç düşüyordu herhalde.

"Islak kal o zaman."

"Tamam,tamam.Giyeceğim."

Onu ayıcıklı pijamaların içerisinde görmrk kadar zevkli çok az şey vardı şu koca dünyada.Ne yazık,yalnız ben görecektim bu manzarayı.Biraz da onun karizması çizilsin, değil mi?

Kendi kıyafetlerimi de hallettikten sonra içim ısınsın diye kahve yapmaya karar verdim.Tabii evde tek olmadığımdan ötürü misafirime de yapmak zorundaydım.

Hazırladıktan sonra dikkatle,yere dökmeden veya elimi yakmadan oturma odasına parkur geçer gibi zorlanarak geçtim.İlk kez oraya buraya damlatmamanın verdiği sevinci yaşarken televizyon karşısında oturmuş ayıcıklı pijama giyen Vegas'ı gördüm.Bu moraldeyken bana kahkaha attırabilecek tek şey buydu sanırım.

Güldüğümü fark edince bana bozulmuş olacaktı.Üzgünüm,kim onu bu hâlde görse gülerdi.

"Bana gülüyorsun ama,senin niye dolabında böyle bir pijama takımı var?"