Doodse stilte

Onverwacht

Oke dit is alweer het 3e hoofdstuk en ik wil iedereen die dit leest even bedanken. Dus bedankt dat je dit leest. ;)

Alyssa p.o.v.

Ik kijk naar haar gezicht, ik zie dat ze na denkt. Gespannen wacht ik haar reactie af. Was het wel slim om haar de waarheid te zeggen, straks zegt ze dat ik het me allemaal verbeeld, straks gelooft ze me niet. Ik had het nooit moeten zeggen. Ik ben dan ook heel verbaasd als ik haar reactie hoor. "Lyss dat meen je niet. hoe lang is dit al zo? Heb je hem al vaker gezien? Als je weer zo'n droom hebt moet je t me zeggen hoor! En niet zo raar kijken hoor, wat denk jij dat ik m'n beste vriendin niet geloof? Natuurlijk geloof ik je!" Oké ja natuurlijk, ik had deze reactie kunnen verwachten. We kennen elkaar ook al zo lang. "vanaf 3 weken heb ik deze nachtmerrie maar afgelopen week heb ik hem al 3x gehad, en hij lijkt steeds echter. En als ik weer dit droom zal ik t je zeggen, beloofd." Zei ik tegen Sam. We bleven nog een tijdje zitten praten tot ik een sms kreeg van m'n moeder dat ik naar huis moest komen. "Sam ik moet naar huis, ik sms of bel je zo nog wel." "Ja is goed, morgen samen fietsen?" "Ja tuurlijk altijd, tot morgen" "tot morgen" ik gaf haar een knuffel en ging naar huis.Thuis aangekomen ging ik bij m'n moeder op de bank zitten en keken we samen nog even tv. Daarna ging ik naar bed. Op m'n kamer aangekomen zag ik m'n zwarte boekje open op m'n bed liggen. Huh die had ik toch weer onder m'n matras gelegd?? Of toch niet? "Bob!!!!! Ben jij weer eens zonder toestemming op m'n kamer geweest?!??" riep ik naar mijn broer. "Nee vandaag niet, wat dan??" kreeg ik als antwoord. Even dacht ik na, zou ik het zeggen over mijn boekje, ehh nee dat lijkt me toch niet zo'n goed idee, dan gaat hij daar natuurlijk weer allemaal vragen over stellen. "Ehh o nee niks laat maar, ik was even in de war." "Oke truste dan hè" "Ja truste Bob" Ik pak mijn mobiel en wou Sam smsen, ik weet zeker dat ik het boekje weer onder m'n matras had gelegd. Ik bedacht me, bellen gaat sneller. Dus ik belde Sam. "Hey Sammie met mij" "hey Lyss" "Ik had je verteld over mijn nachtmerrie hè" "Ehh ja hoezo?" "ehm nou ik had je nog niet alles verteld, toen ik de eerste keer deze week weer die droom had, heb ik een zwart schriftje gepakt en telkens als ik die droom weer heb schrijf ik het op in dat schriftje, zodat ik het niet vergeet. Niet dat ik denk dat ik het ga vergeten maar goed." "Oke dat snap ik, neem je hem morgen mee naar school, dan kan ik het lezen" "Ja is goed, maar ik was nog niet helemaal klaar. Voor ik vannochtend naar beneden ging heb ik het schriftje weer onder mijn matras gelegd, toen ik net naar boven ging lag het schriftje open geslagen op mijn bed. Er is iemand in mijn kamer geweest en die heeft het gelezen Sam" " Weet je zeker dat je hem hebt opgeruimd?? Je vergeet wel vaker wat" "Ja Sam dat weet ik zeker" "Oh oke, hmm dat is inderdaad wel een beetje vreemd, was het niet gewoon je broer?" "Nee dat denk ik niet, ik heb hem net gevraagd en hij zei dat hij vandaag niet op mijn kamer is geweest. En ik geloof hem" "Oke, ach er is vast een goede verklaring voor. Neem je hem morgen mee??" "Ja doe ik, bedankt Sam, truste en tot morgen" "Geen dank hoor, truste en tot morgen. Oja Lyss, als je vannacht weer een nachtmerrie hebt, drink dan een kop warme melk met 2 theelepeltjes honing, daar word je rustig van, daarna weer naar bed en weer slapen, want morgen heb je weer school" "Dank je Sammie, doegg" zei ik nog en ik hing op. Wat een topvriendin heb ik toch.

Ik zie niks. Ik ril van de kou en heb overal pijn. Ik heb geen idee hoe lang ik hier nu al zit, dagen, weken maanden? Waarom zit ik hier? Ik heb geen kans om te ontsnappen. Om mijn polsen en enkels zitten ijzeren kettingen die met pinnen in de muur vast zitten. De enige die ik tot nu toe gezien heb is iemand met een zwart masker. Hij heeft me een paar keer eten gebracht. Het eten is vies en waarschijnlijk bedorven, toch eet ik ervan. Ik heb honger, echt vreselijk honger. Ik word uit m'n gedachten gerukt door een deur die open vliegt. Er schijnt licht naar binnen, meteen knijp ik m'n ogen dicht, ik zit hier nu al weet ik niet hoe lang in het donker en kan het licht niet verdragen. Er komen een paar mannen op me afgelopen. Ze praten met elkaar maar ik kan ze niet verstaan. Er komt een man naast mij zitten, hij schijnt met een zaklamp in m'n ogen. Meteen knijp ik m'n ogen dicht. Dit levert me een klap op in m'n gezicht. Ik doe m'n ogen weer open en zie hoe de man z'n zaklamp weg doet en een grote spuit te voorschijn haalt. Mijn ogen verwijden van angst. Die spuit... Hij gaat toch niet....?

Weer word ik wakker van die akelige droom. Ik kijk op mijn wekker, 3 uur nog maar. Ik klik mijn lampje aan, pak mijn schriftje en begin weer te schrijven. Als ik klaar ben leg ik alles weer weg, loop naar de keuken en pak een mok, ik doe er melk in. 1 minuut in de magnetron, 2 theelepels honing erbij, weer 1 minuut in de magnetron en dan drink ik het op. Ik ga even op de bank zitten en merk al snel dat ik weer rustig word. Ik ga weer naar mijn kamer en besluit weer te gaan slapen.

Ik kijk om me heen, waar ben ik? Hoe kom ik hier?? Ik neem in me op wat ik zie. Ik sta in een verlaten buurt, met 1 huis die heel erg opvalt, ik hoor vreemde geluiden. Dat huis, het heeft een bepaalde aantrekkingskracht, het lijkt wel of ik ernaar toe gezogen word. Ik loop erheen. De deur staat open, ik loop naar binnen en met een knal valt de deur dicht. Ik kijk om me heen, probeer dingen te zien, maar dat gaat nogal lastig aangezien het hier pikkedonker is.  Als mijn ogen eenmaal aan het donker gewend zijn zie ik al snel een trap. Dat is ook het enige, verder is er niks, alleen die trap. Dus ik loop de trap op, de treden kraken, er loopt een rilling over mijn rug. Ik ben boven en zie daar 3 deuren. Ik ben nieuwschierig, wat zit er achter die deuren? Maar tegelijkertijd ben ik ook bang, en wil ik niet weten wat er achter die deuren zit. Ik kan nu nog terug denk ik. Ik draai me om. Kut ik kan niet terug, achter me staat de man met het zwarte masker. Ik wil gillen maar hij duwt zijn hand op mijn mond, met zijn andere hand pakt hij mijn armen vast. Hij maakt de eerste deur open en duwt mij naar binnen. Het is er nog donkerder dan waar ik net was. Ik ga zitten en laat me vastketenen. Wat?! doe ik dit vrijwillig?!? Alyssa nee doe niet ren weg. Maar ik doe niks, ik verzet me niet, ik help hem zelfs. Dit ben ik niet, ik moet hier weg, waarom doe ik niks? Op het moment dat ik weer helder ben krijg ik een klap tegen mijn hoofd en word alles donker.

"Neeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee!!!!!!!" Met een schreeuw word ik wakker. Snel kijk ik om me heen en zie dat ik gewoon in mijn eigen bed lig. Weer een droom, het word steeds erger, wat is dit, wat gebeurd er met me, wat heeft dit te betekenen. Ik pak mijn schriftje weer en probeer me alles zo goed mogelijk te herinneren, zodat ik het op kan schrijven. Als ik klaar ben kijk ik op m'n wekker, half 7. Ik spring uit bed, sprint naar de douche voordat m'n broer in de badkamer is want dan kan ik nog een uur wachten. Zodra ik klaar ben in de badkamer, pak ik mijn mobiel en sms ik Sam : Heyy Sam, vannacht weer die nachtmerrie gehad, daarna melk met honing gehad, toen weer in slaap gevallen. En weer een nachtmerrie gehad, een andere deze keer. Laat het je op school wel lezen. Tot zo. X Ik ging ontbijten en wachtte gespannen op de reactie van Sam, die ik na een kwartier ook eindelijk kreeg: Oke is goed, zie je zo. X

Oke dit was het 3e hoofdstuk, laat alsjeblieft even weten wat je ervan vind. Alvast bedankt XX

Oja voor ik het vergeet nog even speciale dank voor mijn vriendin Eef voor het beschrijven van het idee dat ik in m'n hoofd had maar er nog geen beeld bij had, dat kreeg ik door haar. Dus Eef thank U!!