I Have Found the Almond Eyes

Chapter 6

Kabanata 6: Ice Cream

Napamulat ako ng may kaunting sinag ng araw na tumama sa mata ko.

Umaga na pala? I don't feel like waking up. Ang sarap pang matulog.

Tatalikuran ko na sana ang sinag ng araw para makatulog ulit nang may kung anong bagay na lamang ang gumalaw  sa may tiyan ko na nagpakunot ng noo ko.

It's a bit heavy though kaya napagpasyahan kong tignan kung ano ito and my body automatically froze when I saw an arm encircling my waist as the scene that happened last night flashed in my mind na nagpalaki ng mata ko.

This couldn't be Xander? Right?

I also looked around just to see a plenty of pillow between us. Did he put it here?

I tried to remove his arm pero masyado itong mabigat at may pagka maskulado rin kaya nahihirapan ako. Wala nga akong naigalaw kahit kaunti.

Pero kaagad akong napatigil sa paggalaw when I felt his gripped in my waist tightened.

WHAT THE—?!

“Stay still, I still want to sleep” he uttered huskily kaya kaagad akong napatigil sa paglilikot bago ko napagpasyahang tignan siya at nang inangat ko ang tingin sa kanya ay pikit na pikit ang mata niya, probably sleeping.

Nagising ko ba siya?

Bahagya siyang gumalaw kaya kaagad kong ipinikit ang mata ko para hindi siya makahalata.

When he stopped moving ay kaagad kong inalis ang pagkahawak niya sa akin at saka bahagyang lumayo sa kanya para hindi na niya ako mahigit ulit.

I was about to go but then he spoke, “Felize...” he called kaya napatigil ako at unti-unting bumaling sa kanya na himbing na himbing pa rin ang tulog, “Huh? Nananaginip ba siya?” I confusedly whispered to my self at hindi ko sadyang mapatitig sa kanya nang mapadapo ang tingin ko sa mukha niya.

The world is indeed not fair, how come he came out from his mother's vageygey looking like this? Like.. sa titig niya pa lang mapapatitig ka rin, sa boses niya pa lang ay mahuhulog kana, and the way he take care of someone can make you fall even deeper.

But I am not that someone, nagagwapohan ako sa kanya? Oo. Pero hindi ko siya gusto. I just love how he treat people with kindness and care and I'm not that kind of person who's into romantic things. I'm not bitter. It's just.. I'm really not into it.

“Ang gwapo gwapo mo pero nanggigigil ako sa iyo. Gusto tuloy kitang sampalin but you take care of me yesterday so I'll cook us a breakfast as a thank you and you must also be thankful for that, sleep well” mahinang bulong ko at bahagyang pinitik ang ilong niya dahilan para bahagya siyang gumalaw kaya nagmamadali akong bumaba at lumabas sa kwarto bago nagtungo pababa sa kusina.

Nang tuluyang makarating sa kusina ay hinanda ko na lahat ng gagamitin at lulutuin para sa umagahan ko—ay sa aming dalawa pala.

Muntik ko nang nakalimutang may unggoy pala akong kasama.

I just cook a sunny side up egg, bacons, and hotdogs partnered with juice that I always prepared every breakfast. I also prepared a toasted bread.

“You cook all of this?” napatigil ako sa pagkembot kembot habang kumukuha ng mga kubyertos nang marinig ko ang inaantok na boses ni Xander sa likod ko.

Unti-unti akong humarap and there I saw Xander leaning against the entrance wall habang nakacross ang braso niya sa may dibdib niya.

“Uhh.. oo, umupo kana” I uttered as I manage to calm myself, “You're feeling better now?” he asked seriously as he walk towards the table.