[អតីតកាលកាលពីមួយពាន់ឆ្នាំមុន] XXIII

Começar do início
                                        

"សូមគោរព!លោកមេទ័ព!!"
ក្រុមមចោព្រៃជាច្រើនបានអោនក្បាលគោរពរចំពោះគេ។

"ជាពួកឯងទេ!!"

"បាទ!ពួកយើងធ្វើខុសសមនិងស្លាប់!! ឲ្យខ្ញុំសុំទោសផងដែលមិនបានគោរពតាមបញ្ជារបស់លោកមេទ័ពក្នុងការការពារទឹកដី!!"
មេក្រុមចោប្រញាប់ពោលពាក្យសម្តីដឹងខុសឡើងមកហើយកីបានលុកចង្កុងចុះចំពោះមុខរបស់គេទៀត។

ព្រូស!!
ថេយ៉ុងហក់ចុះពីសេះខ្លួនហើយក៏ដើរមកលើគេឲ្យមកឈរធម្មតាវិញមុននិយាយ។

"ពួកគេមិនស្លាប់ក៏ល្អណាស់ទៅហើយ!!"

"ពួកយើងសូមអរគុណលោកមេទ័ពហើយដែលយោបយល់!!"

"ពេលនេះនគរមានសុខសន្តិភាពវិញហើយ!តើពួកឯងចង់ត្រឡប់ទៅវិញជាមួយយើងទេ?"
ពួកចោមើលមុខគេទាំងស្មាមញញឹមព្រោះនេះជាបំណងប្រាថ្នាពួកគេដែលបានប៉ងជាយូរមកហើយម្នាក់ៗសើចសប្បាយឆ្លើយយល់ព្រមគ្រប់គ្នាថេយ៉ិងក៏បានដឹងនាំទ័បទាំងអស់ទៅមាតុភូមិរបស់ពួកគេវិញទាំងស្មានញញឹម។

បែរមកមើលនៅក្នុងរាជាវាំងវិញ...

"សូមក្រាបថ្វាយបង្គំព្រះអង្គ!!ពេលនេះខ្ញុំបាទមានរឿងបន្ទាន់មកទ្រូលទ្រង់!ក្រាបទូល!"
អាមាត្យគីមដែលជាជំនិតស្តាចក៏បានមកចូលគាល់ទាំងទឹកមុខមានកលល្បិច។ គេម្នាក់នេះរាល់ថ្ងៃគឺនៅជិតព្រះកាយព្រះរាជាខ្លាំងណាស់តាំងពីទ្រង់បានឡើងសោយរាជ្យមកម្លេះហើយគេតែងមានគំនិតចង់គ្រប់គ្រងនគេនេះទាំងមូលជំនួសស្តេចទៀតផងទើបចេះតែរកលកល្បិចចាក់រុកដល់នណាដែលគេចង់កំចាត់ព្រោះព្រះរាជាទុព្ទ័លើគេខ្លាំងជាងនណាៗទាំងអស់

"លោកមានរឿងអ្វី?អាមាត្យគីម!"

"គឺថា..ពេលមេទ័ពថេយ៉ុងបានឈ្នះសង្គ្រាមហើយ! ប៉ុន្តែមានដំណឹងមកថាគេបានប្រមូលពួកចោលព្រៃជាច្រើនឲ្យចុះចូលជាមួយគេ!! ដូច្នេះហើយទូលបង្គំខ្លាចថាបើមិនកំចាត់គេឲ្យទាន់ពេលទេ..គេអាចនឹងបះបោរដណ្តើមរាជ!ក្បត់និងទ្រង់ក៏ថាបាន! ក្រាបទូល~"

វិញ្ញាណស្នេហ៍  ចប់Onde histórias criam vida. Descubra agora