One, Two, Three | Published Under PaperInk Imprints

XVII

“Here,” ani Mira at inabot ang gunting sa kaniya.

“What the fuck?” Was the first word that came out into their lips when Aliyah finally opened the box.

Bumungad sa kanila ang patay na daga at isang pirasong mata.

“Oh my gosh! What the fuck? Ah!” sigaw ni Aliyah at mabilis na napatayo.

Kinagat ko ang aking labi upang pigilan ang pagngiti at napahakbang paatras ng hilahin ako ni Kleo.

“Sandali, there's a card!” Mira said.

Kinuha niya ang gunting at nakatakip ang ilong na lumapit sa box at kinuha ang card gamit ang gunting. Inilapag niya ito sa sahig malapit kay Aliyah. Tumingin muna siya sa amin, nagdadalawang isip kung kukuhain ang card.

Nang kinuha niya ito ay hindi ko na napigilan ang mapangiti kaya’t napatakip na ako ng bibig. Mukha kaming naglalaro ng taguan at hulaan.

“W-what the fuck?” Aliyah shrieked.

Dahan-dahan siyang napaupo sa sahig habang hawak-hawak ang mensahe. Kita ko ang dahan-dahang pagtulo ng kaniyang mga luha at pangangatog ng kaniyang mga kamay.

“What the fuck is happening? Sino ito?” aniya, “Sigurado rin akong siya ang nag-chat sa akin kagabi! Ano bang ginawa ko?”

“She’s stalking you,” ani Mira habang tinitignan ang mga larawan na nasa kahon.

Naramdaman kong umalis sa aking tabi si Kleo at lumapit kay Mira. Kunot-noo at galit niyang kinalkal ang box habang nakatakip ng bibig. He picked up a certain photo where he was in there.

“Kahapon lang ‘to, Mira… Aliyah,” aniya.

“Aaaah! Putangina, anong ginawa ko?” sigaw ni Aliyah.

She was sitting miserably on the floor while pulling her hair. Binabalot ang aming opisina ng kaniyang sigaw. Sigaw ng pagdudusa, galit, lungkot at takot.

Pilit siyang pinapakalma ni Mira at Kleo ng dumating ang aming presidente kasama ang iba naming katrabaho. Lahat sila ay napasinghap at napatakip sa kanilang bibig matapos makita sa sahig ang kalat na larawan, patay na daga at mata ng isang tao.

“Aliyah… anong ginawa mo? Bakit nagkakaganito ang mga tao?” mariing ani ng aming Presidente.

Napatingin sa kanila ng kuryoso si Aliyah dahilan upang lumapit ang isa naming katrabaho at dahan-dahang inabot ang kaniyang cellphone. There was a video playing.

“One of your characters who suffered from depression killed herself and you even quoted that if they want to end their life, end it? Are you fucking stupid? Bobo ka ba?”

Mabilis na lumapit si Kleo at Mira kay Aliyah at pinanood rin habang ako naman ay mas lalong nahirapan sa pagpipigil ng ngiti. Damn, Kristana! You're such a dirty worker!

Kay Kristana ko lamang sinend ang video na iyon kaya’t alam kong siya ang may pakana nito.

“At ano itong sinend mo kagabi sa amin ha? Someone is stalking you? O baka naman gumagawa ka lamang ng issue, Aliyah?” ani Presidente.

Onti-onting napatigil sa pagiyak si Aliyah at masamang tumingin sa kaniya. She stood up and stared at the president for a second.

“I am your writer, tapos ganiyan kababa ang tingin mo sa akin?” sigaw niya.

Nakita kong natigilan ang aming presidente at napaiwas ng tingin kay Aliyah. Halos hindi na siya makapag-salita dahil sa sunod-sunod na paghikbi at pagtulo ng kaniyang luha.

“Hindi ko deserve ‘to! Hindi, dahil pinaghirapan ko ang lahat ng iyan!” Aliyah shouted with rage.

“Pinaghirapan mo?”

Mabilis akong napatingin kay Mira nang magsalita ito. She looked at Aliyah from head to toe with a mocking smile and laughed. Tumayo siya sa kaniyang pagkakaupo at galit na hinarap si Aliyah.

“That girl was right, you killed her sister. You're a fucking writer, you should be careful with your goddamn word! At pinaghirapan?” sambit niya sa isang galit na tinig, “Nakalimutan mo bang ninakaw mo lamang ‘yong mga ‘yon sa pinsan mo?”

“M-mira…”

Rinig sa paligid ang maingay na mga singhap at iba’t-ibang reaction. Some of them were already filming while our President was just looking curiously at them. Kita ko ang halo-halong emosyon sa mata ni Aliyah habang nakatingin kay Mira, galit, poot, at lungkot.

“Ano? Tangina, ang kapal ng mukha mong angkinin ‘yan habang ang may-ari ay nagluluksa dahil walang magawa!” galit na sigaw ni Mira.

Kleo held her shoulder and whispered something. Onti-onting kumalma ang itsura niya. Onti-onting napayuko si Aliyah at napaluhod habang umiiyak.

“Let’s all calm down. Walang maglalabas ng larawan o ano! Ang usapan rito ay dito lamang!” sigaw ng aming Presidente.

Mabilis nilang ibinaba ang kanilang mga cellphone at napayuko. Our President’s suddenly went stern. Nakapamaywang at masama ang tingin kina Mira.

“Iisa-isahin nating ayusin ang mga problema mo, Aliyah!” aniya at bumuntonghininga.

“Let’s first find out who sent the messages and suchs at Aliyah. Sigurado akong siya ang may pakana nitong mga to,” suhestyon ni Kleo.

Aliyah gulped and raised her hand to stopped Kleo. She dramatically shut her eyes and look at us one by one.

“This is my problem, I will fix this. I'm so sorry, so so sorry,” aniya at nagsimula ulit umiyak.

Hindi ko napigilan ang lumabas na tawa sa aking bibig dahilan upang tumingin siya sa akin ng masama. I looked at her from head to toe and smirked.

She can't even fixed her attitude, how can she fix her issues?

“Hayaan mo kaming tumulong kahit sa paghahanap lamang kung sino ang nagcha-chat sa ‘yo. Kahit ayon lang, Aliyah,” Kleo insisted.

Aliyah sighed and looked at Kleo with tired eyes. Hindi ko maintindihan ang gustong mangyari ni Aliyah.

“Hindi ko na ipahahanap, normal lamang ‘yon kapag sikat,” sambit niya dahilan upang matawa kami parehas ni Mira.

“Ang kapal talaga ng mukha nito.”

I licked my lower lips as I tried to hold back my anger. While staring at Aliyah's face I suddenly felt a rising anger inside me. I wanna pulled all her hair until she becomes bald or pull her teeth one by one using a ice pick. Dukutin ang kaniyang mga mata at pira-pirasuhin ang kaniyang katawan.

Hayop ka, Aliyah. I wanna fucking kill you in the most brutal way I can, you fucking dirty bitch.