"Mr.president masamang balita may mga nakapasok po na mga Hindi kilalang lalaki sa palasyo, at kasama sila madame first lady pati nadin ang mga bata." sambit ng lalaki at nagpanic nmn kaagad si Ferdinand.
"Oh shit! Pwede bang bilisan nyong mag-maneho??" sigaw ni Ferdinand na natataranta na.
"Putang-ina WLA na bang ibibilis yan? Peste nmn napakabagal nyong mag-maneho! Akin na nga ya at ako na ang mag-dridrive, punyeta!!" galit na galit na sigaw ni Ferdinand.
Lumipat si Ferdinand sa unahan at nagmaneho kaagad ng mabilis. Khit mayroong red light ay hindi man lang sya huminto.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"Don't touch me!! Ang panget mo! Bitawan mo nga ako!!" sigaw ni irene dhil sa kinakaladkad sya ng lalaki palabas.
"Irene!!" pagpigil ni imee. Hinawakan nya ng mahigpit ang knyang kapatid sa kanang kamay nito pray hindi sila mapaghiwalay.
"ATEE!! Ayaw ko!! Please ate ayaw ko sumama sa knila!!!" nagmamaka-awa na sigaw ni irene. Tuluyan nmn napaghiwalay si lang dalwa dahil mas hinila ng lalaki si irene kya bumitaw na ito.
"Putang ina naman! Pwede ba tumahimik kana ngang bata ka?!" sigaw ng lalaki. Natahimik nmn bigla ang magkapatid dahil sa takot na kung anong gawin pa ng lalaki sa knila.
"I-irene, sumama kana lang, wag kang mag-alala, u-umm...bsta sumama kana." pabulong na sabi ni imee. Nagtaka nmn si irene sa sinabi ng knyang ate pero alam nya na may balak ito.
At tuluyan na ngang kinuha ng di kilalang lalaki si irene. Habang si imee naman ay naiiyak na lamang dahil hindi nya alam kung makakaligtas O makakauwi pa ba silang lhat.
Habang nakaupo sya sulok ay bigla nyang naalala ang mommy nila.
"Teka, n-nasan...nasan si mommy??" tanong ni imee sa sarili.
At napagtanto nya na hiniwalay pala sila kaganinang apat. Ang kasama ng knyang ina ay si bongbong, at sila nmn ang magkasama ni irene. Ngunit kinuha nila si irene kaya't mag-isa na lamang sya.
"K-kamusta na kaya si m-mommy, I hope she's fine."
.
.
.
.
.
.
.
IMELDA & BONGBONG
"Mommy,are you alright?" nag-aalala na tanong ni bongbong. Ngumiti na lamang si imelda para sabihin na okay lamang sya pero hindi nya lang masabi na nilalamig na sya. Dahil sa lamig ng hangin at naka-dress lamang sya.
"Y-yes..." mahinang sagot ni imelda. Ngunit makikita mo sa mukha nya na namumutla na sya at giniginaw.
Maya-maya pa ay may dumating na lalaki at binigyan sila ng kumot nito. Ikinagulat nmn ito ni imelda.
"Salamat..." sambit ni imelda at di na sila pinansin ng lalaki.
"Mommy, that guy is familiar." pagsingit ni bongbong. Napatingin lamang silang dalwa sa lalaki at saka ngumiti.
Agad na kinuha ni bongbong yung kumot at kinumutan ang knyang mommy, niyakap nya ito at saka hinalikan sa noo.
"I love you mommy, don't worry hindi na po kayo lalamigin kasi may kumot na." nakangiti na sabi nya.
"P-pero.. anak hindi ba't nilalamig ka din? Mas maganda na ikaw na ang gumamit ng kumot na ito, wag mo na si mommy intindihin kya ko ang sarili ko." sambit ni imelda. Hindi nmn sya pinansin ng anak at hindi din nito tinanggap yung kumot binalik lang ulit ito sa knya.
"Mommy, wag ka na pong makulit,okay? I know na nilalamig kana po kaganina pa so mas kailangan mo ito, wag mo na po akong alalahanin dahil di nmn po ako nilalamig noh, saka ang kapal kaya ng suot ko na damit haha." pabiro na sabi ni bongbong at napatawa lamang si imelda.
