Hindi ko alam kung paano ko ngayon ito maipapaliwanag sa mga anak nmin.
Anong silbi na makita ko sia kung wla nmn syang buhay?! Kasalanan ko itong lahat!!!
Habang papalakad ako papunta kung nsan ngayon ang asawa ko tumutulo ung luha ko at prang hindi ko kyang makita sia ng ganon na lng...
Pagkapasok ko ng operating room nakita ko na may nakalagay sa knya na puting tela o kumot? Ah ewan basta.
Lumapit ako ng dahan dahan sa knya at saka ko sia niyakap ng mahigpit.
"Mahal ko!! I-imelda! Parang awa mo na gumising ka wag mo kaming iwan, p-paano na ung mga anak natin?? Ano na lng mararamdaman nila kung wla kna wla na silang nanay, please mahal ko gumising kna dyan w-wag mo nmn kming iwan... Mahal na mahal kita patawarin mo ako sa mga naging kasalanan ko sayo, malapit na yung birthday ko tapos wla kna? Mamimiss ko yung mga good morning kiss mo ung tampuhan natin, harutan hahahaha" mga salitang binibigkas ko sa knya ni habang yakap yakap sia at umiiyak ako ng wlang tigil.
"Ang daya mo mahal ko, iniwan mo na ako kaagad,ang dami mong sikreto na hindi sinabi sa akin o sa amin man lng, paano na ung kambal? Pag lumaki sila hindi nila makikita ung napakaganda nilang mommy at ikaw yun, di nila makikita paglaki nila na ganito pla kabait, matalino, at higit sa lahat maganda at mapagmahal na ina at asawa, mamimiss kita mahal ko, hanggang sa muli nating pagkikita mahal na mahal kita, see you in another life, I love you very very much" sabi ko sa knya at saka ko sia hinalikan sa noo at binalik ung nakatakip sa knya na puting tela o kumot, at saka ako umalis dahil dadalhin na daw sia sa morgue mamaya, habang papalabas ako umiiyak pa din ako napakasakit na makita na ang iyong mahal sa buhay nsan makita ng ganon napakasakit, kung pwede lang sna na ako na lng pumalit sa knya.
Lumabas na ako pra makapunta sa palasyo pra maibalita sa knila kung ano ung nangyari.
-ff-
Ngayon ay nasa labas na ako ng malacañang hindi ko alam kung bababa ba ako o hindi na.
Kya't nag makababa na ako ay sinalubong ako ng lahat ng maids, gwardya at iba sa labas.
"Sir, k-kmusta na po si madame first Lady?" tanong nila. At tinignan ko lamang sila pra ipahiwatig na wla na sia.
"She's gone." I whispered.
Pagkasabi ko nun ay nagiyakan silang lahat lalo na si Manang Cynthia dahil malapit sya kay Imelda.
Pagkapasok ko ay sinalubong na ako ng mga bata at ni inay, hindi ko alam kung paano ako magpapaliwanag.
"Hi daddy! Where's mommy po?" Nakangiti na tanong ni irene sakin at lumuhod naman ako pra kausapin sia.
"B-baby wag ka mabibigla, mommy is gone" Wika ko sa knya at agad nmn nagiyakan sila Imee at Bongbong, pero si irene ay tulala lamang.
"D-daddy?buhay si mommy dba? She's alive dba?? Dba po buhay sia daddy, daddy please mommy is alive!! " Palakas ng palakas ang boses ni irene at saka sia nagsimulang umiyak ng malakas.
Umiiyak nmn sila Imee at Bongbong kya nilapitan ko sila at niyakap at sinama nmin si irene.
"Daddy wla na si mommy!!" Umiiyak na sabi ni Imee habang nakayakap sila sa akin.
Agad nmn kumalas sa pagkakayakap samin si irene at tumakbo papunta sa room ng mommy nia.
Pipigilan ko sna ngunit sinabihan ako ni inay na huwag na daw at pabayaan na lng sia.
- IRENE'S POV -
nandito ako ngayon sa room ni mommy ko, I don't know if maniniwala ako na wla na sia, I know that my mommy is alive!! She's not dead!! Humiga ako sa kama ni mommy at niyakap ko ung favorite pillow nia at may naaalala tuloy ako sa pillow na ito.
