Wild Rose(complete)

part20(Unicode)

"ဘာဖြစ်ကြတာလဲ ဘာကိစ္စနဲ့အဲ့လောက်အထိ ခြေပါလက်ပါဖြစ်ရတာလဲ..."

ဒေါ်ချိုမာဇင် သားဖြစ်သူအား ဒေါသသံဖြင့် ခပ်ဖိဖိအော်ပစ်သည်။ဘယ်လို အကြောင်းကိစ္စပဲရှိရှိ အခုလောလောဆယ် ရှင်းခန့်က ​မျက်နှာတစ်ခုလုံးဖူးယောင်၍ ပုံပျက်ပန်းပျက် လဲနေတာမဟုတ်လား။ဒေါသဖြစ်လာလျှင် လက်ပါခြေပါဖြစ်တက်တဲ့ ကိုယ့်သားရဲ့စိတ်ကိုလည်း သူမ သဘောမတွေ့နိုင်တာအမှန်။ဒေါ်ချိုမာဇင် အလိုမကျစွာတွေးနေမိပြီးမှ နေရာမှထဖို့ကြိုးစားနေသော ရှင်းခန့်အား အသာတွဲထူပေးလိုက်၏။ဦးမင်းမောင်ကတော့ ရုတ်တရက်ဖြစ်ပျက်သွားသော အခြေအနေကိုသာ အသာရပ်ကြည့်လို့နေ၏။

"ဘာဖြစ်လဲမေးကြည့်လေ အဲ့ခွေးမသား ဘာစောက်ကျင့်ယုတ်လဲ မေးကြည့် တောက်! ငါxိုးမသား..."

ဒေါန ဒေါသတကြီးဖြင့် ဆဲဆိုပစ်ပြီးမှ စစ်နိုင်းဆွဲဖက်ထားရာမှ ရုန်းထွက်၍....

"ဟျောင့် မင်းသတ္တိရှိရင် အခုတစ်ယောက်ချင်းချမယ်လား မိန်းမဉာဏ်နဲ့ ထဘီခြုံထဲက လက်သီးပုန်းပြမနေနဲ့ လာခဲ့ မင်းသတ်ချင်တယ်မှတ်လား လာသတ်စမ်း ငါxိုး..."

"ဒေါန! စိတ်လျှော့လို့ ကိုယ်ပြောနေတယ်လေ..."

စစ်နိုင်း ခပ်ဆတ်ဆတ်ဖိအော်၍ ဒေါန၏ ကိုယ်လေးအား မလွတ်တမ်းဆွဲချုပ်ဖက်ထားလိုက်ရ၏။ဒေါနကတော့ ရှုးရှုးရှားရှားဖြင့် ဒေါသတွေကြီးနေခဲ့ပြီး စစ်နိုင်း၏ရင်ဘတ်ကိုပါ တွန်းပစ်ကာဖြင့်....

"ခင်ဗျားသေတဲ့အထိ စိတ်လျှော့ထားရမှာလား စောက်ရေးမပါတာတွေ ခင်ဗျားကိုသတ်ဖို့ ခဏခဏ ကြံစည်နေတာကို ခင်ဗျားက စိတ်လျှော့နိုင်သေးလား တောက်!..."

"မဟုတ်ဘူး ကလေး ကိုယ်ပြောတာနားထောင် အရင်ဆုံးစိတ်ကိုလျှော့..."

စစ်နိုင်းပြောရင်းဖြင့် ဒေါန၏ခေါင်းလေးအား အုပ်ကိုင်ကာ ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်း၍ နဖူးလေးအားနမ်းရှိုက်၏။စစ်နိုင်း၏ အပြုအမူကြောင့် ခုနက ကြမ်းတမ်းနေသော ဒေါန၏ပုံစံက အနည်းငယ်တော့ ငြိမ်သက်လို့သွား၏။မြင်ကွင်းကိုကြည့်ရင်း သူ့ရင်ထဲတစစ်စစ်ဖြင့် နာကျင်လာရသည်။ဒေါသကြီးပြီးကြမ်းတမ်းရိုင်းစိုင်းတက်တဲ့ ဒေါနဟာ ဟန်စစ်နိုင်းဆိုတဲ့ လူတစ်ယောက်ကြောင့် သူ့ရဲ့လက်သည်းတွေကို ချက်ချင်းသိမ်းပစ်လိုက်နိုင်တယ်တဲ့လား။