When a young woman opened her eyes after the Gods gave her a second chance to live again and fulfill her dreams in exchange for one tiny, and not so dangerous mission, she found herself in a body of a 19 year old girl named Despina who's hated by ev...
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
note: after a very long time. An update! Such a miraculous thing, right, Akumatians? Anyways... your dear Author—Me has graduated SHS! Yeyheeeeeeey! How about a Congratulations from you guys? Hmm? Anyways, I promise that I can update EVERYDAY for a whole month. So, why don't you guys comment down what you thought about this story to pump me up eh? I would really appreciate that. Love you!
I toured him around the mansion, and he saw everything already and said that he is bored. Naging arogante pa at sinabing wala raw siyang nakikitang interisante sa bahay na ito, sapagkat ang lahat daw ng nandito ay mayroon din sila sa kanila at mas malaki't maganda pa raw.
'Sarapsipain ng lalaking to ah!'
When I asked him what do he want to specifically see inside this mansion that he'll find interesting or whatsoever. And when he answered it, I was left speechless and didn't get to actually react or asked him why when suddenly a bright light appeared beneath our feet's and we disappeared.
Ang biglaan naming pagkawala dahil sa malakas na sinag na iyon ay nagpahilo sa akin at tila ba umiikot ang paligid. Napahawak ako sa aking ulo sapagkat pakiramdam ko ay mahihimatay ako dahil sa kakaibang sensasyong iyon.
'Heeeeeh! What the heck is that!?'
"What the actual heck did you—"
"So this is your room, huh?" sisigaw na sana ako at susuntukin siya sa kaniyang mukha ng bigla itong magsalita at nagulat ako sa kaniyang sinabi na naging dahilan ng aking mabilis na pag-angat at tumingin sa kinaroroonan namin.
'What the? Why are we in my room?'
"Wait? Did we just teleported in my... room?" gulat na tanong ko sa kaniya. Hindi naman ako nito sinagot at dahan-dahang naglakad papunta sa aking kama.
The light that suddenly appeared beneath our feets is actually a magic circle that teleported us in my room? How did he do that? I read that magic is very complicated and needs a great concentration and meticulous calculation especially in transportation which require more mana to the magic circle. But I didn't even saw him drawing a magic circle at all!!
"Your bed is comfy," Nabaling ang aking paningin kay Duke Poviuor na naka-upo sa aking kama. Huminga naman ako ng malalim at pinipigilan ang sarili sa pagsigaw at pagpatid ng kaniyang puwet palabas sa aking kuwarto.
"Please don't casually sit on a woman's bed, Your Grace. And I didn't give you permission to enter my room at all, you're quite disrespectful," malamig na lintaya ko sa kaniya, matinding nagpipigil ng galit.
Tumingin naman sa akin ang Duke bago umalis mula sa pagkaka-upo sa aking kama at dahan-dahang naglakad papunta sa akin.
"I'm sorry about that, I just suddenly remembered what happened last night when I saw your bed," walang emosyong sagot niya na naging dahilan ng paninigas ng aking katawan mula sa aking kinatatayuan. Ang akala kong kaba na nawala na ay bumalik dahil sa sinabi ni Duke Poviuor.
'What? Don't tell me he remembered it? And he knows that it's me? What is he going to do? Is he going to report me to his parents and kill me? NO WAAAAAAAAAAAAAAAYY!'
"I don't know what happened to you last night, but please don't enter my room without my permission next time. Even if you are from the family Poviuor, the second strongest family I will not hesitate to kick your butt and throw you out of this house forcefully," malamig at mataas na lintaya ko sa kaniya. Hindi ko intensyon ang pagbantaan siya sapagkat para ko na ring ibinibigay ang aking buhay kay kamatayan, pero wala na akong nagawa sapagkat inunahan ako ng kaba at nasabi ko iyon sa kaniya.
Hindi nagbago ang kaniyang walang ekspresyon na mukha habang nakatingin sa akin. Mas lalo talaga akong kinakabahan lala na't hindi ko alam kung ano ang iniisip ng taong na sa harapan ko ngayon at nakatitig lang sa akin.
"You're quite feisty. I don't like that, but I personally don't hate it either. I will be busy for a while and won't be able to spare you some time. I'll see you then." Napa-atras ako nang bigla nitong nilapit ang kaniyang mukha sa aking mukha at walang pasabing idinampi sa aking labi ang kaniyang labi upang ako'y halikan. Nanlaki ang aking mga mata sa kaniyang ginawa at sasampalin na sana siya ng bigla nalamang itong naglaho.
"You're lips still taste sweet as ever, darling," mahinang linataya niya matapos niyang maglaho. Kumunot ang aking noo at madiin na tiniklop ang aking kamay upang magpormang kamao.
'BAKIT NIYA AKO HINALIKAN!? NABABALIW NA BA ANG LALAKING IYON!? WHAT THE ACTUAL HECK IS HIS PROBLEM!?'
Napahawak ako sa aking damit gamit ang aking kanang kamay kasabay ng paghawak ko sa aking dibdib gamit ang aking kaliwang kamay. Malakas na tumitibok ang aking puso na tila ba nagmula ako sa pagtakbo ng ilang kelometrong takbo sa training ground.
"Are you okay, Despina?" nabalik ako mula sa malalim na pag-iisip ng tapikin ni Heinrich ang aking balikat. Tumingin ako sa kaniya at tinanguan. Hindi pa rin mawala-wala sa aking isipan ang nangyari kanina, nararamdaman ko pa rin ang malambot na labi ni Duke Poviuor sa aking labi at tumitibok ang aking puso ng malakas sa tuwing ma-iisip ko ang pangyayaring iyon.
'Ano ba ang problema ko? May sakit ba ako sa puso o, may gusto ako sa lalaking iyon? Shit!'
"I'm fine, please take care on your way back," linataya ko. Babalik na kasi si Heinrich sa Magic Tower at si Benedict sa Academy. Hinahatid namin sila ni Lulu at Lala sa labas ng mansyon at hinintay na maka-alis ang kanilang mga kalesa bago bumalik sa loob.
"Yes of course, thank you. You guys take care too," malumanay na usal ni Heinrich at ginulo ang buhok ni Lulu at Lala bago pumasok sa kaniyang kalesa. Ginulo rin ni Benedict ang mga buhok ng kambal at nagrolled eyes sa akin bago pumasok sa kaniyang kalesa.
Hindi ako nagsalita at hinayaan na lamang ang kaniyang ginagawa. Bata pa naman ito kaya hindi ko nalang siya susuntukin at hihintayin na lang na lumaki. Humanda ka talaga Benedict, marami ka ng utang sa akin.
Kumaway kami sa kanila nang nagsimulang tumakbo ang mga kabayo at hindi namin ibinaba ang aming mga kamay ng hindi nawawala sa aming mga paningin, ang kanilang mga kalesa.
Mayroong importanteng pulong na dinaluhan si Marquess Swertuanfel kung kaya't hindi siya namin kasama sa paghatid ng tingin nina Heinrich at Benedict. Nang mawala na talaga sa aming paningin ang kanilang kalesa ay tinigil ko na ang pagkaway, at ibinaba na ito sapagkat nangangawit na ako.
"Ate Pin! Ate Pin! Teach us sword!" masayang usal ni Lala sa akin at hinawakan pa ang aking mga kamay. Tiningnan ko naman ang mga ito bago tumango.
Ang eskpresyon ni Lala ay mas lalo pa na naging maliwanag ng tumango ako, habang si Lulu naman ay mabilis na ibinaling ang tingin sa ibang dereksyon.
'Lala never changed. And Lulu, I guess I'm glad he's not glaring at me that much now,' masayang usal ko sa aking isipan.
"Alright, go change into a different clothes, and meet me at the training ground. Don't be late!" Tumango ng mabilis si Lala sa aking sinabi at kinuha ang kamay ni Lulu bago sila mabilis na tumakbo papasok sa mansyon.
