" ဒါကတော့ဗျာ ၊ချစ်တဲ့မျက်စိနဲ့ကြည့်တာက အပိုလေ၊ ခုပဲကြည့် ၊ခြေသလုံးလေး နှိပ်ပေးရုံနဲ့ ညီလေးမှာ ရေလှိုင်းလေးလိုပဲ ရင်ထဲထိ တငြိမ့်ငြိမ့်နဲ့တိုးတိုးပြီး ချစ်လိုက်ရတာ "
" ဟားဟား.. သောင်းဆင့်ရာ ၊ မင်း အသားမဲ သလောက် စကားတက်လှချည်လားကွ "
ဘွဲ့ဆူးစကားကြောင့် နှိပ်နေတဲ့ လက်မဲကြီးတုန်ခနဲဖြစ်သွားတာသိသိသာသာပင်။
ဘွဲ့ဆူးရယ်မိတာအတောမသတ်တော့ပေ။
"မဲတဲ့သူများ မဲတယ်ပြောရင် မကြိုက်ချင်ဘူး"
" နှိပ်လည်းပေးရသေးတယ်။ နှင်းဆီဘွဲ့ဆူးအတော်လေး မကောင်းတဲ့ ယောကျာ်းပဲဗျ "
" အဲ့ယောကျာ်းကို မင်းပဲ ချစ်လှချည်ရဲ့ဆို "
" ဒါ .. ဒါကတော့ "
ရှေ့ဆက်ပြီးမပြောနိုင်တော့တဲ့အခါ သောင်းဆင့်မျက်နှာ ကြည့်ရဆိုးလောက်အောင် အိုလာသည်။
အီလည်လည်မျက်နှာထားကား မေးရိုးကြီးကားသည်အထိ အံကြိတ်ထားတာများ သူစိမ်းတွေဆို မြင်ရုံဖြင့်ကြောက်ကြလိမ့်မည်ဖြစ်သည်။
" ရေချိုးချင်တယ် "
" နေမှမကောင်းသေးတာ "
" ဆေးထိုးမယ်ကွာ ၊ဒါဆိုပျောက်ပြီ ။ သွား ..
ဆရာမ သွားခေါ်ချေ "
သောင်းဆင့် ပိုပြီးဒေါသထွက်လာ၏။
ဆရာမ ဆိုတဲ့စကားကို သူမကြားနိုင်ပေ။
ထိုအမျိုးသမီးကို ခေါ်မည့်အစား နှင်းဆီဘွဲ့ဆူးအား
ကုန်းတစ်တန်၊ရေတစ်တန်ဖြတ်ကာ အနီးဆုံးမြို့ကိုသာခေါ်သွားလိုက်မည်သာ။
စံထား။ ထိုအမျိုးသမီးသည် ယောကျာ်းတစ်ယောက် အိမ်ထောင်ပြုဖို့ မလွဲမသွေ သဘောကျသည့်ပုံစံမျိုးဖြစ်သည်။ ရှည်လျားတဲ့ဆံနွယ်ရှည်တွေကို တချိန်က
သူ့သက်ကြားရွယ်အို သဘောကျခဲ့လိမ့်မည်။
ကြည်လင်သော မျက်နှာထားအား စွဲမက်ချင်စွဲမက်လိမ့်မည်။
ဒါဟာ အတိတ်မှာ ကျန်ခဲ့ပြီဖြစ်ပေမဲ့
သူကတော့ အမြင်မကြည်နိုင်ပေ။
ထို့ကြောင့် နေမကောင်းစဉ်အခါက အိမ်သို့ပင့်ဖို့ စိတ်ကူးထဲပင် မထည့်ခဲ့တာဖြစ်သည်။
အတင်းအဓမ္မ သိမ်းပိုက်ထားသည့်တိုင်
ပေးတွေ့ဖို့ကို နှမြောလှ၏။ အဲ့သလောက်ထိ
ဒီဘိုးတော်ကို ချစ်ရပါ၏။
