" သောင်းဆင့် "
" သောင်းဆင့် ၊ ဟိတ်ကောင် "
ဘွဲ့ဆူး သူ့ဘေးမှာ ကွေးကွေးလေးအိပ်နေတဲ့ သောင်းဆင့်တင်ပါးအား ခပ်ပြင်းပြင်းရိုက်လိုက်သည်။
ဖြောင်းခနဲ အသံထွက်သည်ထိ အားပြင်းသော်ငြား ဟိုဖက်ပြန်လှည့်အိပ်သည်မှလွဲ၍သောင်းဆင့်ကတော့မလှုပ်။
" တိုးစမ်း ဟိုဖက်ကို ၊ငါ့ဘေးမှာ ဒီအရည်တွေသောက်လာရင် လာကပ်မအိပ်နဲ့
လို့ပြောထားရဲ့သားနဲ့ အမှတ်ကိုမရှိဘူး။
နံစော်နေတာပဲ။ "
အိပ်ခါစကတော့ ထိုအနံ့များမရှိ။
ဘွဲ့ဆူးအိပ်မှ ခိုးသောက်ထားသည်က
သေချာသေလာက်ဖြစ်သည်။
စိတ်တိုသည်မို့ နောက်တစ်ချက်ထပ်ရိုက်လိုက်သည်။
ထိုအခါမှ မှုံဝါးဝါးရုပ်ဖြင့် ပုဆိုးကို ဖြန့်ကာ ထထိုင်လာသည်။
သင်းသည် ပုဆိုးကို ဘယ်တော့မှမြဲ အောင်ဝတ်သည်မရှိပါ။
စုလုံးကိုင်ထားသည်သာရှိပြီးဝတ်ပြန်ရင်လည်း အချိုးမကျပေ။
" ဘယ်အချိန်ရှိသေးလို့လည်း ကျုပ်နှင်းဆီရယ်။
အစောကြီးရှိသေးတယ်။ အိပ်ပါရစေဦး"
" အိပ်ရင်လည်း ကိုယ်နဲ့ဝေးရာသွားအိပ်လေ။
ဒီအရည်တွေသောက်ပြီးတိုင်း အနားမကပ်နဲ့လို့ မှာထားတာကို မင်းခေါင်းထဲ မထည့်တာလား"
ဘွဲ့ဆူး လက်ညိုးနဲ့ သောင်းဆင့် နားထင်အား တွန်းလွှတ်လိုက်သော် အိပ်ချင်စိတ်မပြေသေးသည်မို့ ဘေးကို ယိုင်သွား၏။
ထို့နောက်
ပြန်ကုန်းထလာပြီး ဘွဲ့ဆူး လက်မောင်းကို ခေါင်းနှင့်တိုက်ကာ
" တရေးနိုးတောင်မှ ထရစ်နေတာလား ။ အရက်သောက်မှတော့ နံမှာပေါ့"
ဟု အိပ်ချင်မူးတူးပြောလာ၏။ အသိစိတ်ကလည်း ကပ်သေးဟန်မတူ ။ ဘယ်လောက်လုပ်လုပ် ဒေါသထွက်ရကောင်းသည်ဟူ၍လည်းမရှိ။ အညိုအမဲ စွဲနေတဲ့ မျက်နှာက လေးငါးရက်ရှိပြီးသည်အထိ ဘွဲ့ဆူးထပ်ခါထပ်ခါ သမ တာနှင့် မပျောက် သော်ငြား မလုပ်ပါနဲ့ဟူ၍လည်းမတားမြစ်ပေ။
ငါးဖယ်လို ထုလေနှက်လေ မာလေဆိုတာ သောင်းဆင့်လိုကောင်ပင်ဖြစ်သည်။ ခုလည်း အရက်စော်နံနံဖြင့် လာမှီနေသည်မို့ မကြိုက်မနှစ်သက်စွာ ဘေးကိုတွန်းချလိုက်လျှင် အိပ်ယာထဲကို ဘုန်းခနဲ ပြန်ပြုတ်ကျသွားပြန်သည်။
ဒေါသဆိုတာ ဘယ်ဆီမှန်းမသိတဲ့ကောင်သည်
ဘွဲ့ဆူးပေါင်ပေါ် တရွေ့ရွေ့ပြန်တက်လာကာ
ခေါင်းတင်အိပ်ပြန်သည်။ မျက်လုံးသည်က ဖွင့်မကြည့်သေး။
ရေနံဆီမီးအိမ်အောက်မှာ ဘွဲ့ဆူး၏ ဒေါသထွက်လာသော မျက်နှာထားကိုလည်းအရေးမစိုက်ပေ။
