ကျောင်းတွင်းအချစ်ဝတ္ထုထဲမှာ ငါလေးက သုံးပိုင်းတည်းပါတာလေ! [ဘာသာပြန်]

အပိုင်း - ၆၄

"ရွန္းရွန္း"

"အား!" လင္ရွန္း အာေမဋိတ္သံထြက္သြားၿပီး ထခုန္မိလုနီးနီးေတာင္ျဖစ္သြားတယ္။

'ေထာက္'ဆိုတဲ့အသံနဲ႔အတူ စာအုပ္က ၾကမ္းပင္နဲ႔ထိသြားျပန္တယ္။

"ရွန္းရွန္း?" လင္ယြမ့္အသံ ထြက္ေပၚလာျပန္တယ္ "ဘာျဖစ္တာလဲ?"

"ဟင့္အင္း..." လင္ရွန္း စိတ္လႈပ္ရွားၿပီး အထစ္ထစ္အေငါ့ေငါ့ျဖစ္ေနေတာ့တယ္။

သူ႔အစ္ကိုႀကီးကို လွည့္ၾကည့္ကာ "ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး"

လင္ယြမ္က သူ႔ကို မသကၤာဟန္နဲ႔ၾကည့္ၿပီး သူ႔မ်က္လုံးေတြက ၾကမ္းျပင္ေပၚက်ေနတဲ့ အိမ္ေနရင္းအဝတ္အစားေတြနဲ႔ စာအုပ္ဆီ ေရာက္သြားတယ္။

သူ ခပ္ဟဟရယ္ၿပီး လင္ရွန္းဆီ တည္ၿငိမ္စြာ ေလွ်ာက္သြားလိုက္တယ္။

လင္ယြမ္က ကိုယ္ကို ကိုင္းကာ အိမ္ေနရင္းအဝတ္အစားေတြကို အရင္ဆုံးေကာက္ယူၿပီး ဖုန္ခါကာ လင္ရွန္းလက္ထဲ ထိုးေပးတယ္။ ထို႔ေနာက္ စာအုပ္ဆီ ေရာက္သြားတယ္။

လင္ယြမ္က စာအုပ္ကို အိပ္ရာေဘးကစားပြဲေပၚ ျပန္တင္ထားၿပီး လင္ရွန္းကို ၿပဳံးျပလာတယ္ "ရွာရခက္ေနလို႔လား?"

သူက တံခါးကို လက္ညႇိဳးထိုးျပကာ "မင္းရဲ႕အတန္းေဖာ္ေလးက မင္းကိုေခၚေနတာ ၾကားလိုက္ရတယ္၊ သူ ေရခ်ိဳးလို႔ ၿပီးသြားတာျဖစ္မယ္"

"အိုး... အိုး..." လင္ရွန္း ငူငိုင္ငိုင္နဲ႔ ျပန္ေျဖလိုက္တယ္။

သူ႔အၾကည့္ကို လုံးဝထိန္းခ်ဳပ္မရျဖစ္ကာ စာအုပ္ဆီကိုပဲ အၾကည့္ေရာက္ေရာက္သြားတယ္။

မျဖစ္ႏိုင္တာ!

လင္ရွန္းစိတ္ထဲမွာ အသံတစ္ခုက သူ႔ကိုေျပာေနတယ္ : 'မင္း ဒီတိုင္းၾကည့္လိုက္လို႔ မရဘူးေလ! အဲ့တာက...'

'မင္း ဘာလုပ္ႏိုင္မွာမို႔လို႔လဲ?'

သူ ေၾကာင္အေနတယ္။

သူက ဘာကို ေၾကာက္ေနတာလဲ?

သူ႔အစ္ကိုလိုမ်ိဳး သိမ္ေမြ႕ၿပီး ခ်င့္ခ်ိန္ေတြးတတ္တဲ့လူကို... ေၾကာက္ေနတာလား?

"ဘာျဖစ္လို႔လဲ?"

"ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး" လင္ရွန္း ေခါင္းအျမန္ခါလိုက္တယ္။