"မင်းတင်ကျွေးထားမှာမို့လား အပြီးလာနားခိုင်းနေတာ..."

"ငါရှာကျွေးတာစားချင်ရင် ငါ့ကိုယူလိုက်လေ..."

"ရွံစရာတွေ မအေဘေး..."

ဆိုင်းလော့ဒ် အိတ်ကိုဆွဲလွယ်၍ ဝသုန်အားပြစ်နှစ်နှစ် ဆဲသည်။ဝသုန်ကလည်း အရေထူထူဖြင့် သဘောကျစွာရယ်နေပြီးမှ...

"သံသာညို ရန်ကုန်ရောက်နေတယ်ဆို..."

"အေး ဟိုနေ့က ငါ့ဆီရောက်လာသေးတယ်..."

"မင်းတို့က ဘယ်လိုလဲ.."

ဝသုန်က မဆီမဆိုင်ထမေးတော့...

"ဘာကို ဘယ်လိုရမှာလဲ..."

"ဟ နွား မသိခြင်ထောင်ထောင်မနေနဲ့ ကျောင်းတုန်းထဲက မင်းတို့နှစ်ယောက် တတွဲတွဲနဲ့ဟာကို..."

"မဆိုင်တာတွေ..."

ဆိုင်းလော့ဒ် မပွင့်တပွင့်ပြောတော့....

"ဖင်ပိတ်ငြင်းပြန်ပြီ သံသာညို မင်းကိုကြိုက်နေတာ ၇မိုင်ကလှမ်းကြည့်ရင်တောင်သိသာတယ် အခုအထိလည်း သူ့မှာမင်းကို သံယောဇဥ်မပြတ်နိုင်ဘူး..."

ဝသုန်ကပြောရင်းဖြင့် ဆိုင်းလော့ဒ်၏ ပခုံးအားပုတ်ကာ...

"မင်းလည်း အိမ်ထောင်ထပ်မပြုပဲနေမှာမှ မဟုတ်တာ ကိုယ့်အကြောင်းသိ အပေါင်းသိချင်းပဲကောင်းပါတယ်ကွာ..."

"ငါ့ရှေ့ရေးကို တအားစိတ်ပူနေတယ်ဟက်လား ငါ့အဖေများလားလို့တောင် ထင်လာပြီ မဟုတ်မှ မင်းငါ့အနူးကိုများ ကြိတ်ကြံနေတာလား..."

"ဟာ မိုက်ရိုင်းလိုက်တာ ငါxိုးမသား မိုးကြိုးတွေပစ်​တော့မှာပဲ..."

ဝသုန်ထဆဲတော့ ဆိုင်းလော့ဒ် တသောသောရယ်ပြီး အခန်းထဲမှထွက်ဖို့ ခြေလှမ်းပြင်လေသည်။

"အေး စက်ကွင်းလွတ်အောင် လစ်ပြီ ဟျောင့်...."

"လစ် နွားလေး အမြဲဝေ့လည်ကြောင်ပတ်နဲ့ မစားရအညှော်ခံပဲလုပ်နေ..."

နောက်ပါးဆီမှ ပွစိပွစိလိုက်ပါလာသော ဝသုန်၏စကားသံတို့အား ဥပေက္ခာပြုကာဖြင့် သူခြေလှမ်းတို့အား ခပ်သွက်သွက်လှမ်းခဲ့လိုက်၏။စေတနာစကားတွေဆိုတာ သိပေမဲ့လည်း ကိုယ့်မှာလည်း ကိုယ့်ခက်ခဲမှုနှင့်ကိုယ်။ဘဝမှာအရာအားလုံး နိမ့်ပါးနိမ့်ကျနေရင်တောင်မှ မာနလေးကိုတော့ မြင့်မားစေချင်တာမို့...။

Wild  Rose(complete)Where stories live. Discover now