Hated By My Own Parents Part One (Marcos Series #1)

Chapter-Eighteen

sandra's pov

naka upo ako at umiiyak. pinapatahan ako nila tita kaso di nila ako ma patahan kaka iyak ko.

bigla namang tumunog ang cellphone ko. tinignan ko ito at nakita kong may message

'nagustuhan nyo ba ang nangyari? ang saya diba? oo napatay mo nga ang bumaril sa daddy mo pero marami pa ang makaka laban mo Maria Louise Erika Cassandra Araneta Marcos! pag handaan nyo ang mga palaro ko sainyong lahat!'-message

nagulat ako sa message ng unknown number nato. kinabahan ako kasi baka nabasa ni mommy kasi katabi ko lang sya. thank god hindi nya nabasa. pero pano nalaman nung taong yun na pinatay ko yung lalakeng bumaril kay dad?.

lumabas naman na ang doctor sa operating room. nag si tayuan kami nila mommy "doc? kamusta na ang tatay ko?" kinakabahan kong tanong. sana safe ang daddy ayoko syang mawala.

"well nawalan po sya ng maraming dugo kaya kaylangan nyang masalinan ng dugo" sabi ng doctor. ano bang blood type ni daddy? tsk.

"p-po? pero im not AB" sabi ni mom. wait? ab? im an ab tho "me doc. im AB pwede ba ako nalang?" sabi ko. tumingin naman saakin silang lahat pati narin si doc.

"well si mrs. marcos po ang bahala jan" sabi ng doctor. gosh mom pumayag kana! kaylangan ni dad ng dugo😭.

"o-ok sige" sabi ni mom. yes! just wait there dad.

*after ilang minutes*

sandra's pov

tapos na akong kuhaan ng dugo kaya bumalik nako kila mommy. umupo ako sa tabi ni kuya sandro at sinandal ang ulo ko sa balikat nya.

"dad will survive sis. don't worry" he comfort me kasi kanina pa ako iyak ng iyak.

"i know kuya..." sabi ko at niyakap sya ng mahigpit. yumakap naman sya pabalik.

natanggal ang pag yayakapan namin ni kuya ng lumabas ang doctor.

"ililipat napo ng room si mr. marcos" sabi nito "thank god!" i said at napaiyak nanaman. thank you lord you save my dad!! 😭.

*after 1 hour*

sandra's pov

andito lang ako sa tabi ni daddy naka upo. si mommy umuwi saglit kasama sila kuya sandro kaya ako lang ang naiwan dito.

kaya ko naman dito eh. aalagaan ko ang daddy. promise dad i will kill that stranger man or woman tsk.

bigla namang nagising si dad. "dad finally your awake!" masiglang sabi ko at ngumiti. i want to hug him eh pero baka sumakit yung tama nya.

"why are you crying anak? diba daddy said ayokong nakikita kitang umiiyak?" sabi ni dad at pinunasan ang luha ko.

totoo yun ayaw nya akong nakikitang umiiyak daddy's girl ako eh pati kuya's girl 😉.

he hug me and i hug him back "i promise that i will never leave you dad. kahit gaano pa ako katanda aalagaan kita. hindi ako mag sasawang alagaan ang daddy ko" i said at kumalas sa yakap naming dalawa.

"ako dapat ang mag bantay sayo anak. hindi ako. i can handle myself naman anak eh. di mo na ako kaylangan alagaan o kahit protektahan pa" sabi ni dad. well i won't allow it!.

"no dad kaylangan kitang alagaan at protektahan. proprotektahan ko kayo nila mommy no matter what happened always remember that dad" sabi ko ng may inis.

"hahaha stop that cute face!" sabi ni daddy at kinurot ang pisnge ko. ngumiti tuloy ako! dad naman eh!.

"oh hon your finally awake" nagulat kaming dalawa kasi asa pintuan na sila mommy.