Just The Way You Are

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3

2 Μαρτίου 2014. Ημέρα Κυριακή. Ήταν Απόκριες. Στην πόλη μας έχουμε την παράδοση να δημιουργούμε γκρουπ και να περνάμε παρέλαση, όπως σχεδόν σε όλη την Ελλάδα. Εγώ λοιπόν με όλο το υπόλοιπο team (Άννα, Ελένη, Γιώργος) είχαμε μπει σε ένα υπέροχο γκρουπ, οργανωμένο με πολύ ωραίες στολές. Ο Γιάννης είχε μπει σε άλλο. Στέκονταν λίγα μέτρα μακριά μας. Πήγαμε να τον χαιρετήσουμε εγώ και ο Γιώργος. Γύρισα το κεφάλι μου τον κοίταξα και μου λέει "Είσαι πολύ όμορφη."

"Ευχαριστώ πολύ." του λέω. Αχχχχχχχχχ η καρδιά μου χτυπούσε τόσο δυνατά. Μα τι γλυκός που είναι; Κατευθείαν κομπλιμέντο; Μήπως ήμουν πολύ ψυχρή; , σκέφτηκα και αμέσως του είπα με όλο το θάρρος μου

"Τι κάνεις; Καιρό έχουμε να τα πούμε."

"Καλά είμαι εσύ; Ναι όντως μου έλειψε η έκφραση σου όταν άκουγες τον ήχο της κόρνας." μου λέει.

Του χαμογέλασα μόνο. Δεν ήξερα τι να πω. Ο Γιώργος είχε φύγει και δεν το είχα καταλάβει. Είχα μάτια μόνο γι'αυτόν. Ήμασταν μόνοι μας ανάμεσα σε αρκετά παιδιά που περίμεναν να ξεκινήσει η παρέλαση.

"Δεν κρυώνεις;" μου λέει. "Είναι αρκετά κοντή και ψιλή η στολή που φοράτε."

"Όχι μια χαρά είμαι. Ευχαριστώ για το ενδιαφέρον." απαντάω. "Μάλλον πρέπει να γυρίσω στα παιδιά." του λέω και του δίνω ένα φιλί στο μάγουλο βιαστικά. Μα τι έκανα;;; Εγώ;; Εγώ που είμαι κολλημένη με τον Γιώργο; Πως γίνεται να τον ξεχνάω όποτε μιλάω μαζί του; Που βρήκα όλο αυτό το θάρρος; Κατευθύνθηκα προς τα κορίτσια.

"Πες τα μας όλα." λέει η Άννα.

"Τον φίλησα." λέω.

"Που;;;;" λένε και οι δύο γεμάτες έκπληξη.

"Στο μάγουλο καλέ." απαντάω. Ήξερα πως θα σκεφτούν αλλιώς και ήθελα να δω την έκφρασή τους. Μου αρέσει να τις πειράζω.

"Αααααα και; Τι σου είπε;" με ρωτάει η Άννα.

"Τίποτα. Έφυγα. Πιο πριν όμως μου είπε ότι είμαι όμορφη." τους λέω ντροπαλά.

"Ωωωω τέλεια. Γι'αυτό έφυγε ο Γιώργος." μου λέει η Ελένη.

"Τι έκανε; Που πήγε;" ρωτάω.

"Δεν ξέρουμε. Μας είπε απλά ότι θα φύγει γιατί βαρέθηκε να περιμένει." μου απαντάει.

Έγινε αυτό που φοβόμουν. Ήμουν σίγουρη ότι θύμωσε. Μα καλά τον πείραξε τόσο; Όμως δεν μπορούσα να το σκεφτώ εκείνη την στιγμή αυτό καθώς υπήρχε μόνο ένα άτομο στο μυαλό μου. Ο Γιάννης.