Just The Way You Are

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1

Ήταν ένα συνηθισμένο βράδυ. Είχαμε προπόνηση βόλεϋ. Εγώ, η Άννα και η Ελένη, η αχτύπητη τριάδα, έτσι μας ονομάζουν. Είμαστε μαζί από το Δημοτικό. Από την πρώτη στιγμή θυμάμαι τις είχα συμπαθήσει. Δεν έχουμε τσακωθεί ποτέ. Η κάθε μία έχει τα δικά της στοιχεία. Η Ελένη είναι πιο μαζεμένη. Δεν ανοίγεται εύκολα στους άλλους. Γενικά πρέπει να σου έχει αρκετή εμπιστοσύνη αλλά είναι εκεί για όποτε την χρειαστείς. Αντίθετα η Άννα είναι πιο κοινωνική. Έχει πάντα λύση για όλα καθώς διαθέτει αρκετή αυτοπεποίθηση.
Όπως στον χαρακτήρα, έτσι και στην εμφάνιση είναι εντελώς διαφορετικές. Η Ελένη είναι πολύ λεπτή και μεσαίου αναστήματος. Έχει μαύρα, σπαστά και μακριά μαλλιά. Η Άννα έχει περισσότερες καμπύλες και είναι και αυτή μεσαίου αναστήματος. Έχει καστανόξανθα, μακριά και ίσια μαλλιά.

Τέλος πάντων τρελαινόμαστε γι' αυτό το άθλημα. Αφού τελειώσαμε στις 9, αμέσως μετά από εμάς έπαιζε μία ομάδα αγοριών με την ομάδα αγοριών του λυκείου μας.

"Έλα ρε Ηλιάνα ας κάτσουμε να δούμε τον επόμενο αγώνα.", μου λέει η Ελένη.

"Όχι ρε είμαι κουρασμένη.", απάντησα.

"Έλα λίγο, έστω το πρώτο σετ.", προσπάθησε να με πείσει.

"Ναι ρε να τους χαζέψουμε λίγο. Παίζουν και τα παιδιά.", πετάχτηκε η Άννα κλείνοντας μας το μάτι.

"Άντε καλά.", είπα αναστενάζοντας.

Μπήκαμε ξανά μέσα στο γήπεδο. Ήταν μαζεμένη εκεί η ομάδα του σχολείου μας. Πήγαμε και χαιρετήσαμε τα παιδιά. Ξεκινάει ο αγώνας και πήγαμε να κάτσουμε στις κερκίδες. Περνάνε λίγοι πόντοι και μου λέει η Ελένη: "Ωραιος αυτός με τα άσπρα παπούτσια".

"Ποιος καλέ;", απαντάω.

"Εκείνος στο 6", μου λέει εκείνη με θαυμασμό.

"Ούτε καν. Είναι χάλια.", λέω.

"'Ελα ρε είναι ωραίος.", λέει η Ελένη.

Η Άννα αμέτοχη μέχρι τώρα στην συζήτηση, αφού είναι προσηλωμένη στον αγώνα, ακούει τυχαία αυτά που λέγαμε.

"Για ποιον λέτε girls; Εγώ έχω σταμπάρει τον προπονητή.", μας λέει προσπαθώντας να μας πειράξει.
Ξεσπάμε και οι τρεις σε γέλια.