The Mafia Boss Hired Wife

chapter 20

Truama and Comfort

COLEEN POV

Nagising ako sa isang puting silid. Nakaramdam ako ng kaba. Nasan ako? Kinuha na ba ako ng masasamang lalaking yun.

Napaluha ako ng muling maisip na muntik na akong magahasa. Ramdam ko yung mga nakakakilabot na haplpos niya. Yung tuwa sa mga mata niya habang hinahalikan ang leeg ko.

"Ahhhh!!!!" Sigaw ko.

Kinuha ko ang unan at binalibag yon. Pati yung kumot. Kahit ano ang mapulot ko ay hinahagis ko.

"Ahhh!!! Ang sasama nila!!!" Malakas na sigaw ko.

DAMON POV

Papunta na na ako sa silid ni Coleen. Binisita ko muna yung dalawang gago sa kanilang kwarto.

FLASHBACK

Pagpasok ko pa lang ay naabutan ko na si Kurt at Nick na nagtatalo.

"Nick alam mong saating dalawa ako ang pinakagwapo!" Namamayabang na sabi ni Kurt. Habang ako ay hindi na muna gumawa ng ingay at nakinig sa mga walang kabuluhang sinasabi nila.

"Wow!! Pre yung hangin mo umabot na ng signal number five!!" Pang-aasar ni Nick.

"Bakit totoo naman ha! Nakita mo yung titig sakin ng nurse kanina!! Parang hinuhubaran na ako sa kanyang isipan!" Nakangising sabi ni Kurt. Para bang nakalamang siya kay Nick.

"Pre di lang bangko yung binuhat mo pati na yugn kama at sofa!! Ehh yubg akin nga doktor mismo ang parang hinuhubaran ako sa titug niya!!" Hindi magpapatalong sabi niya.

"Hahahaha oo pansin ko nga yung baklang doktor ba na halos halikan ka na!" Natatawang pang-aasar ni Kurt kay Nick.

Nagkasalubong naman ang kilay ni Nick dahil siguro natatalo na siya sa asaran nilang dalawa.

"Sa ating lahat ako ang pinakagwapo!! Isama mo na pati si boss!! Ako yung may maraming babaeng iiyak pag nawala na ako!!" Sigaw niya.

"Oo at ngayon paglalamayan ka na." Sabi ni Yuan na nasa gilid ko. Kanina ko pa pansin na nandito siya sa tabi ko.

Nanlaking mata ni Nick ng makita ako na nasa pintuan.

"Hehehehehe! Boss alam mo namang joke lang yun diba!?" Nakakamot ang ulo na sabi niya.

"Tsk." Yun lang ang sinabi ko.

Tatapikod na ako sa kanila. Mukhang matagal pa naman silang mabubuhay. Kaya hindi na dapat ako magtagal dun.

"Boss wala ka bang dalang prutas man lang para samin!!!!!" Malakas na sigaw ni Nick.

Hindi ko na yun pinansin dahil kita ko nama  na may dala si Yuan na pagkain at prutas sa kanila.

Pupuntahan ko muna si Coleen. I need to check if she's fine...

END OF FLASHBACK

Habang papunta ako sa kwarto ni Coleen ay pansin ko ang nagkakagulong mga doktor at nurse. Isang sigaw ng babae. I know that voice!

I run toward Coleen's room. Then when I finally on that door. I saw Coleen throwing anything she can pick. Crying and trembling....

"No don't touch me!!" She runs toward the end of the room. Nilalayuan niya yung mga lalaking nurse.

"What's happening!!" Sigaw ko. Napansin naman ako ng mga doktor.

"Hindi po namin alam pero pag dating namin ay nawawala na siya!" Sagot ng isang babaeng nurse.

"No!!!!" I glance at Coleen when I heard her scream.

Hinahawakan siya ng mga lalaking nurse. My blood boil in that sight. I hurriedly go to Coleen and punch the first guy that holding her arm. I kick the other guy's stomach.

"Damn!! Why are you touching her!!" Sigaw ko sakanila.

Coleen definitely suffering in a kind of truama. What kind of hospital is this!!! They don't know how to take care of a mentaly unstable patient. I know that this would happen. Seeing Coleen reaction that day really terrified of what did that asshole guy do to her!!

"Coleen I'm here." I said in a gentle tone. Inangat niya ang tingin niya sakin.

"Damon? Is that you?" Damn she really don't reconized me!

"Yes. Its me." Sabi ko habang palapit sakanya. Now that Im near at her I can clearly hear her sob.

"Damon natatakot ako!" Niyakap naman niya ako ng makalapit na ako sa kanya.

"Hush... No one can ever touch you agaian as long as Im here." I said while patting her head and caressing her back.

Unti-unting naging malumanay ang kaniyang paghinga. She's still hugging me tightly. I glace at the nurse and doktor na walang ginawa kundi tumayo. Binuhat ko si Coleen akala ng iba na ibabablik ko wiya sa kama pero naglakad ako papunta sa pinto.

"Sir bawal pa pong ilabas ang pasyente!" Pigil sakin ng lalaking doktor.

"Im discharging her. Walang kwenta naman ang hospital nato!!" Sigaw ko. Hindi naman mapagkakaila na walang kwenta ang hospital nato! Sana hindi ko na lang dinala si Coleen dito. Pero ito lang kasi ang pinakamalapit na hospital na madadaanan mo mula sa abandonadong gusaling yun. Habang naiisip yun ay napabuntong hininga na lang ako. Buti na lang at napasabog na ni Yuan yung gusaling yun.

"Oh boss saan mo naman dadalhin si Coleen?" Takang tanong ni Yuan ng magkasalubong kami. Dadalaw yata to kay Coleen.

"Aalis na sa walang kwentang hospital na to!" Sabi ko na lang. Para hindi ko na maaala yung nangyari kanina. Walang kwenta yung mha doktor at nurse na nandito.

"Sabihin mo kila Pascua at Lim na aalis na kami rito." Sabi ko at iniwan siya dun.

Sinakay ko na si Coleen kotse. Sa bahay ko na lang siya dadalhin baka makapatay pa ako ng mga  tangang doktor sa ibang hospital.

"Damn! Coleen how much truama you get to that bastard!" Inis na bulong ko. Bakas sa mukha niya na hindi niya makalimutan ang mga nangyari. Nakakunot ang noo, salubong ang kilay at bakas pa rin ang luha sa mga mata.

I'm worried about her. She may be suicidal or can lead some voilent behavior like a minute ago. Baka hindi na siya bumalik sa dati, yung pagiging isip bata niya at puno ng sayang mukha baka mapalitan ng takot sa sarili at sa ibang tao.

Nakarating na kami sa bahay. Binuksan ko ang pinto sa gilid ko at lumipat sa kabila. Binuhat ko siya. Pagpasok sa bahay na mga alala ng makulit na siya ang naiisip ko. I wish she stay like that happy and no problem or even fear in her.

Umakyat na ako sa hagdanan. Imbis na sa sarili niyang kwarto ay sa kwarto ko siya dinala. Hiniga ko siya ng dahan-dahan sa kama at kinumutan.

Nakatitig lang ako sa kanya. She's beautiful, she has this pair of perfect eyebrows, thick eye lashes, small but pointed nose, rosy cheecks, and her soft pink lips. This is the first time I stare her this close or maybe not? I don't know when it comes to her my eyes are glued to her face like memorizing every bit of it.

"No.. wag kang la-lapit.... sakin.." Dinig kong bulong niya habang natutulog. Hindi pa rin niya makalimutan ang nangyari. Ofcourse you idiot!! She can never forget it! She's really fragile and soft!!

"Im here." And I held her trembling hands. Even if her eyes are close I can tell that she's scared.

Hinigpitan niya lalo ang hawak sa mga kamay niya.

"Stay.... please stay.... Damon.." Hearing my name in her soft lips. Makes me smile and relieve at the same time. Napapangiti ako kasi pangalan ko ang binanggit niya at hindi siya natatakot sakin kahit nakita niya akong pumatay.

A/N:

Hi to my lovely and handsome readerss!!!

Thank you for still suppourting my story!!
Now that we already have 21k reads!! Im so happy to you all.

Vote, comment and follow my wattpad account!!

Thanks! And love you!!