4: attention

110 12 3
                                    

SAMANTHA

Isang maliit na buntong hininga ang aking napawalan pagmulat ng aking mga mata.

Ace texted me last night to take the bus with him para sa pagpasok mamaya since his Dad was overseas her Mom needs a driver to take her on their company, so Kuya Pat won't able to drive him at school that's why I agreed besides my driver wasn't here too.

I sighed as I roamed my eyes on my room, staring at the family portrait against the wall, Its a new day yet have the same pain like yesterday.

Mapait akong napangiti bago nagtungo sa banyo to get ready for school.

Agad akong bumaba sukbit ang aking bag sa aking likuran. Tanging mga maid pa lamang ang aking naabutan na naghahanda ng aming agahan sa hapag kainan.

"Good morning po" bati ko sa kanila, payak na napangiti ang mga ito.

"Magandang umaga po, Miss Samantha" maagap na sagot nila.

"Sam na lang po" pasimple akong nagpalinga linga bago tahimik na naupo.

"Sila Dad po?" I ask about my parents ng hindi ko sila makita sa dining even already know the answer.

"Ang Dad mo ay nasa business trip, ang Mom mo naman ay nag-overtime sa hospital. "

"How about Kuya po?"

"Si Lawrence hindi naka-uwi kagabi dahil may nere-review pa, malapit na ang finals nila"

"Uhm- okay po" malungkot na sagot ko.

Dapat masanay na ako, only fingers can count of how many times we had a proper and complete meal together.

Ang lungkot may kita sa aking mga mata, I genuinely smiled and look up at the people who keep me companied everytime my parents aren't home as well as my brother.

"Sabayan niyo na po ako kumain?" I politely ask them though the hesitation was seen on their eyes.

"Hija marami pa kaming gagawin-"

"Please po?" Pagpilit ko habang nakangiti. They look at each other before they timidly nods and sat across the table.

The breakfast went good, we had a little chats that in a half of me wished I could also have with my parents, with my family.

But well I have to understand that they're always busy.

ACE

My head keep hanging low as I stared on the ground. Peeking at my phone but it hasn't dinged at all.

To: Samantha

Hey Sam, nasaan ka na?

Yet the message was remained unseen. I sighed and lifted my head up. Malapit ng dumating ang bus pero wala pa rin siya.

Napakamot nalang ako ng noo at nag-ikot ng paningin sa paligid. Bahagya akong napangiti ng makita siya sa hindi kalayuan na naglalakad habang nakayuko.

Tumayo ako at naglakad palapit sa kanya upang salubungin siya.

"Boo!" Pang-gugulat ko ngunit hindi man lang ito umimik bagkus ay tinignan lamang ako ng may maliit na nguso.

•|The Moment Our Eyes Met (HIATUS)Donde viven las historias. Descúbrelo ahora