"ခြမ္း..."
"ဒုန္း..."
"ရွင္ကဘာျဖစ္ခ်င္ေနတာလဲ..."
"ဒီမိန္းမကေတာ့..."
"ျဖန္း..."
ေအာ္ဟစ္သံ၊ ဆူညံသံ၊ ပစၥည္းေတြက်ကြဲသံ၊ တစ္ေယာက္ နဲ႔တစ္ေယာက္ ရန္လိုရိုက္ပုတ္သံ။
အသံသြင္းထားတဲ့ ဓာတ္ျပားတစ္ခုကို ေန႔တိုင္းျပန္ျပန္ဖြင့္ထားသလိုျဖစ္ေနတဲ့ ဒီအသံေတြ။
၁၄ ႏွစ္အရြယ္ ေရွာင္းက်န႔္ဟာ သူၾကည့္ေနတဲ့ ဟာသကားကို အသံတစ္ဆုံးထိတင္လိုက္သည္။ရင္ခြင္ထဲကေပါက္ေပါက္ဆုပ္ပန္းကန္ထဲလက္ႏွိုက္လိုက္ကာ ေပါက္ေပါက္ဆုပ္ေတြကိုပါးစပ္ထဲထိုးသြင္းလိုက္၏။
"ဝုန္း...! "
ခမ္းနားက်ယ္ဝန္းလွတဲ့ ေလွကားေတြကေနတဆင့္ တစ္စုံတစ္ေယာက္ ဒလိမ့္ေကာက္ေကြးက်လာပုံပါပဲ။
"မမေလး...မမေလး..."
"ဘယ္လိုေတြ ျဖစ္ကုန္ၾကၿပီလဲ...သခင္မႀကီးကို သြားေခၚၾက...မမေလး ေခါင္းမွာ ေသြးေတြနဲ႔..."
"ေဆး႐ုံကား အျမန္ေခၚ...ျမန္ျမန္ေခၚၾက..."
သူ႔ေနာက္ေက်ာဘက္မွာ ကမၻာေတြပ်က္ေနၾကလည္းေရွာင္းက်န႔္မသိ။သူသိတာက အေရွ႕က ဟာသကားရဲ့ရယ္ေမာဖြယ္ပုံရိပ္ေတြနဲ႔ သူ႔လၽွာဖ်ားေပၚက ေပါက္ေပါက္ဆုပ္ရဲ့ခ်ိဳၿမိန္တဲ့အရသာ။
"ဟား...ဟား...ဟား..."
ခ်ဥ္စူးစူးရယ္သံတစ္ခုဟာ အေနာက္ဘက္က ငိုယိုသံေတြကို ဖုံးလႊမ္းသြားတဲ့အထိ က်ယ္ေလာင္လြန္းလွသည္။ ေရွာင္းက်န႔္ သူၾကည့္ေနတဲ့ ဇာတ္ဝင္ခန္းကို အေနာက္ျပန္ရစ္ၿပီး ေနာက္တစ္ေခါက္ထပ္ၾကည့္၏။ ေနာက္တစ္ေခါက္ထပ္ၾကည့္လည္း အရမ္းရယ္ရသည့္အခါ ေနာက္ထပ္ေနာက္ထပ္အေခါက္ေခါက္အခါခါ ထပ္ၾကည့္သည္။
စံအိမ္ႀကီးရဲ့ဝန္းအတြင္း၌ ေဆး႐ုံကားေတြ ၊ ရဲကားေတြ ဆူညံလို႔သြား၏။ ေဆးဝန္ထမ္းေတြ၊ ရဲေတြ အသီးသီးအိမ္ေတာ္ထဲေရာက္လာလၽွင္ပဲ အလုပ္သမားေတြ၏ အသံေတြဟာ တီးတိုးဆူညံလို႔သြားသည္။
"ရွူး..."
ဆူညံသံေတြေၾကာင့္ ေရွာင္းက်န႔္ သူ႔ႏွုတ္ခမ္းေပၚသို႔ လက္ညိဳးတင္လိုက္ၿပီး အေနာက္ကလူေတြကို မာန္လိုက္၍ အေရွ႕ကိုျပန္လွည့္လိုက္ကာ ႐ုပ္ရွင္ဆက္ၾကည့္ေနသည္။ေလာေလာဆယ္ သူ႔အတြက္ အေရွ႕ကဟာသကားေလာက္ဘာမွစိတ္ဝင္စားဖို႔မေကာင္း။
YOU ARE READING
Healing A Broken Soul
Fanfictionဒီကမ္ဘာပေါ်မှာလေ ဖြစ်တည်မှုတိုင်းကချစ်စရာကောင်းတယ်ဗျ။ Cover Photo Crd:
