ချစ်ခြင်းတို့အလွန်

အပိုင်း (၂၈)

"အု.....အွင်း......."

"အားချန်ထားစမ်း ကလေးငယ် ၊ မဆိုးနဲ့၊ ဒီကိုကိုက မင်းပျော့ခွေလဲ သည်အထိ ချစ်ပေးမယ် ။ ရှိသမျှအင်အား ကို ညီးညူတဲ့နေရာမှာသုံးမှ တန်ဖိုးရှိတာပေါ့ ကလေးငယ်ရဲ့ ...ပြွတ်စ်"

"အ့....ကိုကို"

စိတ်ပင်ပမ်း၊ လူပင်ပမ်းဖြင့် ပြန်လာသော ကျွန်တော် ကို ချစ်သောသူကြီး ရဲ့ ကြိုဆိုမူက မပြီးသေးဘူးထင်ရဲ့။ ကျွန်တော်ကြောင့် သူ့ချစ်သူနဲ့ မကလိုက်ရတဲ့ ဇာတ်ကို အစားထိုး ကဖို့ အသက်သွင်းဖို့ ကြံနေပြီ။ ကျွန်တော်ဘယ်လိုနေလဲ မမေးဘူး၊ ခရီးပမ်းနေသလား မမေးဘူး။ နယ်ကမိသားစုအခြေအနေ တစ်ချက်မပေးဘဲ ကိုကိုဆန္ဒ ၊ကိုကို လိင်ပိုင်းဆိုင် ရာ လိုအပ်ချက်ကိုသာ ဖြည့်စွက်ဖို့ ပြင်နေပြီ။ နာတယ် ကိုကို၊ ကျွန်တော် ခန္ဓာကိုယ်နာကျင်ရတာထက် ၊အသည်းဆိုင်တွေ ပြုတ်ကျသည့်အလား နာတယ်၊ ရက်စက်လိုက်တာဗျာ။

" အွင်း....ကလေး....အာ့...ကလေးငယ်...မင်းလေးကို လွမ်းနေတာ...အာ့..ဟာ့..."

"ကလေးငယ်....ကိုကိုလေ...ကလေးငယ်ရဲ့ ရတနာသိုက်လေးကို အရမ်းလွမ်းနေတာ ..ခုမှ လွမ်းသမျှ အတိုးချ ရတော့မယ်၊ ခွင့်ပြုပေးမယ် မဟုတ်လားဟင်"

"အ့ ကိုကို ...ယူပါ ကျွန်တော်ပေးပါတယ် ကိုကို"

" အာ့...ဖြေးဖြေး...ကိုကို"

ကျွန်တော် ခန္ဓာကိုယ်ကို အတင်းကာရော အငမ်းမရ နမ်းရိူက်နေပါသောကိုကို၊ တဖြေးဖြေး ဝင်ရောက်လာပါသော ကိုကို့ပိုင်ဆိုင်မူ။ အတူမနေရတာ ကြာတော့ နာကျင်မူတွေကို အံ့ကြိတ်ခံစားရင်း ၊ မပြတ်စီးဆင်းနေပါသော ကျွန်တော့်မျက်ရည်။ နာကျင်ခြင်းကို အသံထွက် ညီးညူးမိရင် ကိုကိုအတွက် ပိုခွန်အား ဖြစ်နေမှာ စိုးတယ်၊ ကြောက်ပြီကိုကို ဒီခွေးလေး တကယ်ကို လောက ကြီးကို ကြောက်သွားပါပြီ။ ကိုကို့ အချစ်ကြမ်းမူတွေကြား ၊ အားရကျေနပ်နေသည့် ကိုကို ညီးညူသံ၊ ခန္ဓာကိုယ် နှစ်ခု ချိတ်ဆက်ရာမှ ထွက်လာသံ တို့က ငရဲမီးလျှံ အသံများအလား။

လောက ငရဲကို ကျွန်တော် အရှင်လတ်လတ် ခံစားနေရပြီ။ ပူလောင်လှသော ငရဲမီးထက် ၊ ကျွန်တော် ရင်ထဲက အပူ ကို တုနိူင်းမရသည့်နယ် ပြင်းထန်စွာ ပူလောင်လှ၏ ။ အသံထွက်မိမှာစိုးလို့ အောက်နူတ်ခမ်းသာကိုသာ ဖိကိုက်ရင်း ...နောက်ဘဝ လူမဖြစ်ချင်တော့သည်အထိ အတွေးစိတ်မှာ ဆုတောင်းနေတက်ခဲ့ပြီ။ နာတယ်ဗျာ....ကျွန်တော်က ...လူတစ်ယောက်ရယ်ပါ၊ ခံစားတက် နာကျင်တက်တက်တဲ့ လူတစ်ယောက်ရယ်ပါ ။ကျွန်တော်က လိင်စကားဖော် အဆင့်ထိ နိမ့်ကျသူ မဟုတ်ရပါဘူးဗျာ...။ ဒီလူအတွက်အရာရာမို့ ...ကျွန်တော့်နာကျင်ခြင်း ချစ်မေတ္တာလည်း အဆုံးသတ်ကုန်ဆုံးသွားခဲ့ပြီ။ ချစ်ခြင်းမေတ္တာအလွန်က ဥပေက္ခာ ပြုတက်ခြင်း သဘောတရားကို ကျွန်တော် သင်ယူနေပါပြီ။