It Started in San Andres St.

KABANATA 11

Muli akong napangiti nang biglang sumagi sa isip ko kung gaano ako kamahal ni George. Masyado nga talaga akong swerte, hindi man ako perpekto pero pakiramdam ko ay nasa akin na ang lahat.

Mayroong mabait at mapagmahal na mommy at daddy. Mababait na kaibigan, hindi kami sulot sa pera, nakukuha ko ng lahat ng bagay na gustuhin ko man o hindi. At higit aa lahat, NASA AKIN ANG PAGMAMAHAL NI GEORGE.

Nang makababa ay naabutan ko sila mommy and daddy na sabay na kumakain. Lumapit ako sa kanila at ginawaran sila ng halik sa kanilang pisngi. Nakangiti naman akong naupo at si daddy ng naglagay ng pagkain sa plato ko.

"Maghapon kang natulog kagabi baby. Ginigising kita kagabi para kumain pero hindi ka gumigising. Sobrabg himbing ng tulog mo kaya hindi na kita pinilit pang gisingin." bungad ni mommy, hindi ko rin alam kung bakit buong maghapon akong natulog kaya ngayon ay nag-aalburuto na ang aking tiyan dahil sa gutom.

"Napagod ka ba son?" napatingin naman ako kay daddy nang tanungin niya iyon. Nag-isip naman ako kung saan ako napagod pero wala naman akong ibang ginawa kahapon. Siguro dahil naubos ang lakas ko kahapon dahil sa sakit na nararamdaman ko.

"Hindi naman po dad, pero siguro po napagod lang po ata ako." Tugon ko sa tanong nu daddy, ayoko namang sabihin sa kanila yung about sa amin ni George, hindi ko kayang sabihin sa kanila na nasasaktan ako dahil isang linggo kaming hindi nag-uusap. Ayoko namang mag-alala sila sa akin kaya mas minabuti ko na lang na ilihim kesa sabihin.

"Kamusta naman mga school works mo?" Muling tanong ni daddy, ngumuya pa muna ako at uminom ng tubig bago nagsalita.

"Tapos ko na po lahat dad nung nakaraan pa, hinihintay na lang po namin mag end ang finals then after na po non ay distribution na po ng grades. Siguro po kahapon ko naibuhos ang pagod ko nung nakaraan kasi tinapos ko na rin lahat ng pinagawa sa amin dahil iyon na raw po ang finals namin." Kwento ko at tumango tango naman siya habang sumusubo ng pagkain.

"Baby baka masyado mo nang pinapagod ang sarili mo sa study mo. Natutuwa kami na you're doing your best sa pag-aaral mo, sobrang saya namin dahil nakikita ka naming nag-aaral talaga. But, ireremind lang namin sa iyo na hindi ka namin pinepressure baby. Mas mahalaga parin sa amin ng dad mo iyang health mo. Kaya huwag mong pagurin iyang katawan mo lalo na iyang isip mo. Kapag feel mong mag breakdown sa mg acads mo we're here lang ng dad mo. We will help you basta magsabi ka lang ok?" hinaplos ang puso ko sa sinabing iyon ni mommy. Totoo ang sinasabi niya, parati nila akong tinatanong about sa acads ko at lagi nilang sinasabi na huwag kong ipressure ang sarili ko sa acads, mas mahalaga parin daw ang kalusugan ng katawan ko maging ng isip ko dahil mas mapapanatag daw sila kapag maganda ang kalagayan ko. Totoo rin na never kong naramdaman na pinepressure nila ako sa pag-aaral ko. Dahil simula nung nag-umpisa akong mag-aral ay hindi nila ako minamanduhan na dapat ganito ang gawin ko, na dapat ganito ang marka ko, na dapat ay lagi akong number 1 sa klase. Hindi ko naramdaman at narinig mula sa kanila iyon kaya mas naeenjoy ko ang pag-aaral ko dahil suportado nila ako.

"Hindi naman po mom, wala rin naman po akong ginagawa lately kaya naisipan ko pong tapusin na lahat ng Activities ko para hindi na rin po ako mahirapan sa paggawa ng ibang Activities kung meron pa." paliwanag ko at tumango tango naman silang dalawa ni daddy. Nagpatuloy na kami sa pagkain at silang dalawa na lang ni daddy ang nag-uusap habang ako naman ay tahimik na nakikinig sa kanila at tahimik na nag-iisip.

"By next week hahanap na tayo ng yaya." napatingin naman ako kay daddy nang sabihin niya iyon.

"Bakit po dad? I mean kaya pa naman po natin eh."