Color Codes | Completed | Wattys2022 Winner

Chapter 38: Letters and Numbers

Dapat si Kendra ang kasama niya, ah? Weird.

"What's up?" kibit-balikat niya at malimit na ngumiti sa 'kin.

Sa isip-isip ko'y gusto ko na lang mapairap. Napabuntonghininga ako. "Tired."

"Huh?"

"Pagod ako," tipid kong sagot na bahagyang nilakasan ang boses.

"Okay... I get it na."

Tumalikod na ako't humigpit ang pagkakahawak sa strap ng aking bag saka pumangalumbaba ang ulo sa damog nilalakaran. Walang pasabing nagbukas ako ng panibagong usapin. "You should be with Kendra right now. 'Wag mong aksayahin ang oras mo sa 'kin."

Lumaki ang hakbang niya para maging magkatabi kami sa paglakad. Sa gilid ng mga mata ko'y nakita kong nangunot ang kaniyang noo. "Wait? Why did Kendra get involved? She's not belong here," aniya. "May ipapasa pa siya yata sa office kaya hindi kami magkasabay ngayon, at hindi rin ako nag-aaksaya ng oras sa 'yo, 'no."

Instead of retorting for what he assured, I asked another topic again. "Nagustuhan mo ba 'yung regalo ko sa 'yo?" Sa puntong ito ay hinarap ko siya. Hindi ko naman inaasahang magtama ang aming mga tingin. Nasilayan ko lang ang pagtaas-baba ng kaniyang lalagukan.

"110 percent yes," sagot niya nang nakangiti. "Ginagamit ko na siya. Nakatono na rin 'yung mga strings kaya hindi na ako nahirapan itama 'yon. The guitar was nice. I like it. Thank y---" Hindi na niya natapos pa ang kaniyang sasabihin nang umuwis ako matapos niyang itaas ang kaniyang kamay para guluhin na naman ang buhok ko bagay na kadalasan niyang ginagawa sa 'kin.

Napailing na lang ako't nagpatuloy sa paglalakad kahit na 'tong katabi ko ay alam kong napahiya.

"Ahm... By the way, how's your study?"

"As usual, nakaka-stress pa rin."

"Why?"

"Kasi nakaka-stress," kaswal kong pag-uulit.

I can't understand myself anymore. It's just one day, we're slowly getting unattache with each other. He don't have any idea how much I miss out bonding together, but now that he's here with me, I feel like I'm not that much interested talking to him just like the past that I am.

"Ikaw? Kamusta naman pag-aaral mo?" Ako naman ang nagtanong this time.

"I'm motivated."

"Malamang. Nand'yan si Kendra, eh," bulong ko.

"What did you say?"

"Wala. Malamang kako nag-e-enjoy ka kaya ka rin motivated."

"Maybe," sabi niya. Huminto siya saglit bago muling nagpatuloy sa pagsasalita. "I wonder why did you join pageant. May I know why?"

"Ano'ng pake mo?" sarkastiko ngunit pabiro kong tanong. "Joke lang," bawi ko agad. "Wala lang. Trip ko lang," pagdadahilan ko na lang sa kadahilanang tinatamad akong magsalita nang marami.

"Because of Kendra's father."

"Ha?"

"Kendra wants to join the pageant the day that it was announced and she wants me to be her partner so thats why she pleased her father to please me also. Hindi nga ako sasali pero makulit talaga ama ni Kendra. I don't have such big amount of money for some expenses. My allowance is just enough for my bills and daily needs but Kendra is so makulit talaga. Her father talked to me and when we talked, he promised to give me 20 thousand pesos if I'll join to be his partner. 20 thousand pesos is a big money so I left no choice but to grab that opportunity," mahaba niyang paliwanag.