"ဒီလိုပြောတယ်ဆိုတာက အဲ့ဒီညကကိစ္စကြောင့်ရယ်တော့ မဟုတ်ပါဘူး ဒီအတိုင်း မင်းကိုမလိုအပ်တော့လို့..."

"ဘာ..."

ရှင်းခန့်က မျက်နှာပျက်သွားသော ဆိုင်းလော့ဒ်အားဂရုစိုက်မနေပဲ အနီးရှိနွမ်းခြောက်နေသော နှင်းဆီပွင့်ဖတ်တို့အား တစ်လွှာချင်းခြွေချနေပြီးမှ....

"အရင်ကတော့ ကိုယ့်အနားမှာ အဖော်အဖြစ်မင်းရှိနေရင် ပျော်စရာကောင်းမယ်ထင်ခဲ့လို့ တကယ်လည်းပျော်စရာကောင်းခဲ့ပါတယ် ဒါပေမဲ့ အခုတော့ ကိုယ်ပျင်းသွားပြီ..."

ဆိုင်းလော့ဒ် ဘာမှတောင်ပြန်မပြောနိုင်တော့ပဲ အားနာစိတ်မကောင်းဖြစ်ရတဲ့စိတ်တို့အစား ရင်ထဲမှာမခံချင်ဒေါသမာနတွေသာ တဖျင်းဖျင်းဖြင့်လှိုင်းထလို့လာရသည်။
ဒီလူရဲ့မျက်စိထဲမှာသူကဘာလဲ...။အပျင်းပြေကစားစရာ အရုပ်တစ်ခုလား...။ငွေပေးဝယ်ထားတဲ့ အဖျော်ဖြေခံလို့ထင်နေတာလား။ဒီလူ့ရဲ့မျက်လုံးထဲမှာ သူ့ကိုလူတစ်ယောက်ဆိုတဲ့ လေးစားမှုနည်းနည်းလေးတောင်မရှိခဲ့တာလား။ငွေကြေးကိစ္စကြောင့် ပတ်သတ်ခဲ့ရတာဆိုပေမဲ့လို့ သူ့ဖက်ကတော့ စေတနာတွေဂရုဏာတွေပါ ပါဝင်ခဲ့တာအမှန်ဖြစ်သည်။

ဆိုင်းလော့ဒ် မခံချင်ဒေါသတို့ဖြင့် အံကိုတင်းတင်းကြိတ်ကာ လက်သီးတင်းတင်းဆုပ်မိပြီးမှ...

"ကောင်းပြီလေ ခင်ဗျားသဘောပဲ ခင်ဗျားပိုက်ဆံအတွက်ကတော့ ကျွန်တော်ရှာဖွေရအုံးမှာမို့ နည်းနည်းစောင့်ပေးမှရမယ် သဘောတူညီချက်လည်းဖျက်လိုက်ပြီဆိုတော့ ဘယ်လိုဖြစ်ဖြစ်ခင်ဗျားပိုက်ဆံကို အမြန်ဆုံးပြန်ဆပ်မှာပါ.."

"ပိုက်ဆံအတွက်က မင်း အရမ်းကြီးခေါင်းထဲမထည့်ပါနဲ့ ကိုယ့်အတွက် ငွေမလိုဘူး..."

"အဲ့ဒါက ခင်ဗျားကိစ္စလေ ယူထားပြီးပြန်ပေးရမှာက ကျုပ်ကိစ္စ.."

ဆိုင်းလော့ဒ်လေသံ အနည်းငယ်တင်းတင်းမာမာ ဖြစ်လာတာကို ရှင်းခန့်က သတိပြုမိသော်လည်း မသိကျိုးကျွံသားပြုထားပြီး...

"ကိုယ်မင်းဆီက ငွေတော့ပြန်မလိုချင်ပါဘူး မင်းသိပ်ပေးချင်နေတယ်ဆိုရင်တော့ နောက်ကြုံကြိုက်တဲ့အခါ ကိုယ်လိုအပ်တာတစ်ခုခုတောင်းဆိုပါ့မယ်..."

Wild  Rose(complete)Where stories live. Discover now