Tek tutkusu dans etmek olan dansçı bir kız... Sokak lambalarının ışığının kesildiği bir gecede, tenha bir sokakta yürürken o gecenin hayatına yıkım getireceğinden habersizdi. Attığı her adım, kanlı elleriyle kaderinin ağlarını örecek adama götürüyor...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Şarkı: Blueneck - Broken Fingers
Lütfen ekranınızı beyaz kullanınız.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"GECENİN HAKİMİ"
İçimi zehirleyen sinsi bir duman kadar tehlikeliydi karanlık...
Bakışlarımı aralarında mesafe olan sokak lambalarına çevirdim. Kimisinin ışığı cılız yanıyor, kimisinin hiç yanmıyordu. Dürüst olmam gerekirse bu sokağı ilk kez bu kadar karanlık görüyordum. Sanki biri ya da birileri tarafından özellikle kesilmiş gibiydi. Asıl sebebini merak etsem de attığım her adımda içime içgüdüsel olarak yayılan korku, merakımı rahatlıkla alaşağı ediyordu.
İhtiyatlı davranmaya çalışıp adımlarımı hızlandırarak etrafımı saran karanlığın içinde yürümeye devam ettim. Ayın ışığı da inadına önünü kapatan bulut yüzünden parlayamıyordu. Kısa ve kesik nefesler alarak ağzımın içinde Ekin'e küfürler savurdum. Bu gece arkadaşlarıyla içmeye gitmek yerine beni almaya gelseydi şu an tüylerim diken diken yürümeyecektim.
Hızlıca köşeyi dönüp yeni bir karanlık sokağa daha saptım. Burası da ardımda bıraktığım sokaktan farksız değildi. Hatta buradaki terk edilmiş birkaç ev, bu sokağın daha da ürkütücü görünmesine sebep oluyordu. Nefesimi tutmuş bir halde etrafıma bakındım. Bu izbe sokakta kendimi tamamen yalnız hissediyordum. Bir anda altıncı hissimin ampulü yanıp sönmeye başlayınca olduğum yerde durdum. İçimde garip bir his vardı. Neredeyse 3 yıldır kullandığım bu sokağın sonu, hayatımı bitirecekmiş gibi hissettiriyordu. Karanlıktan dolayı zihnime sızan saçma ürpertiyi bastırmak için yutkundum. "Rüya beni bekliyor." diye mırıldandım. "Acele etsem iyi olacak."
Yeniden adımlarımı harekete geçirdiğimde artık sokağın sonundaydım. Yolun sonu ikiye ayrılıyordu. Sol taraf çıkmaz yol, sağ tarafsa evimin yoluydu. Bedenimi yalayan soğuk rüzgâra kaşlarımı çatarak tepki verdim. Aslında tepkim rüzgâra değil sabahki güneşe aldanarak evden incecik ceketle çıkan kendimeydi.
Ceketimin yakalarına sıkıca sarındığımda kulaklarıma kesik bir inilti sesi doldu. Önce bunun zihnimin bana bir oyunu olduğunu düşünsem de aynı ses bir kez daha kulaklarımı tırmalayınca başımı sesin geldiği yöne, çıkmaz yola çevirdim.
