Prototype

After - part 22

''Και εσυ εισαι Tεσσα''. Μου κανει κοπλιμεντο και μαζευομαι. Ξερω οτι ειμαι χαλια ειναι πολυ ευγενικος για να μου το πει. Το ακριβως αντιθετο απο τον Χαρρυ, εκεινος θα μου το ελεγε σε κλασματα δευτερολεπτου. Αγκχχ ο Χαρρυ. Θελωντας απεγνωσμενα να βγαλω τον Χαρρυ απο το μυαλο μου, σταματαω να περπαταω και τραβαω τον Noα προς το μερος μου απο την ζακετα του. Γερνω να τον φιλησω και χαμογελαει, αλλα τραβιεται.

''Τι κανεις Tεσσα? Ολοι θα μας κοιτανε''. Γελαει και εγω ανασηκωνω τους ωμους μου.

''Και?'' Πραγματικα δεν με νοιαζει, αλλες φορες με νοιαζει αλλα τωρα τον χρειαζομαι να με φιλησει. ''Απλα φιλα με σε παρακαλω''. Σχεδον τον παρακαλεσα. Πρεπει να ειδε την απελπισια στα ματια μου επειδη ανασκηκωνει το πηγουνι μου και με φιλαει. Το φιλι του ειναι απαλο και αργο, καμια βασυνη. Η γλωσσα του ισα-ισα ακουμπαει την δικια μου αλλα ειναι ωραια. Ειναι οικεια και ζεστη. Περιμενω την φωτια να αναψει αλλα δεν το κανει. Δεν μπορω να συγκρινω τον Noα με τον Χαρρυ. Ο Noα ειναι το αγορι μου και ο Χαρρυ ειναι ενας βλάκας που πηγαινει με διαφορετικο κοριτσι καθε Σαββατοκυριακο.

''Τι σε επιασε?''. Με πειραζει ο Noα οπως προσπαθω να τραβηξω το σωμα του πανω στο δικο μου. Κοκκινιζω και κουναω το κεφαλι μου.

''Τιποτα απλα μου ελειψες, αυτο ειναι ολο'' Του λεω. Α.. και σε απατησα χθες το βραδυ, προσθετει η συνειδηση μου. ''Μπορεις σε παρακαλω να λες της μαμας μου οτι κανω. Νιωθω αβολα. Μαρεσει που ειστε κοντα αλλα πραγματικα πρεπει να σταματησεις να λες τα παντα στην μανα μου''. Ενα βαρος εφυγε απο πανω μου.

''Συγνωμη Tεσσα, απλα ανησυχουσα για σενα. Στ'ορκιζομαι δεν θα ξανασυμβει. Αληθεια''. Λεει και τον πιστευω. Με αγκαλιαζει με το ενα του χερι και με φιλαει στο μετωπο.

Η υπολοιπη μερα ηταν πολυ καλυτερη απο το πρωι, η μητερα μου με πηγε σε ενα κομμωτηριο να κοψω τα μαλλια μου αποστασεις και επειτα να τα χτενισω. O Noα με με κοπλιμεντα σε ολοκληρη την διαδρομη πισω στον κοιτωνα μου. Τους αποχαιρετω για αλλη μια φορα, δινοντας τους την υποσχεση οτι θα 100 μετρα μακρυα απο οποιονδηποτε εχει τατουαζ πανω του. Νιωθω μια μικρη απογοητευση οταν βρισκω τον κοιτωνα αδειο, δεν ειμαι σιγουρη εαν ηλπιζα να ηταν εδω η Στεφ ή καποιος αλλος. Ουτε καν βγαζω τα παππουτσια μου για να ξαπλωσω, ειμαι τοσο κουρασμενη που χρειαζομαι επειγωντος υπνο.

Κοιμαμαι ολοκληρη την μερα και οταν ξυπναω η Στεφ κοιμαται στο κρεβατι της. Πρεπει να μιλησουμε για το που πηγε το Σαββατο και την μιση Κυριακη. Σταματω στην καφετερια να παρω το συνηθισμενο μου πριν παω στο πρωτο μου μαθημα. Ο Λίαμ με περιμενει με ενα χαμογελο στα χειλη του. Μας διακοπτει ενα κοριτσι που ηθελε οδηγιες οποτε δεν εχουμε την ευκαιρια να μιλησουμε μεχρι την ωρα που πηγαινουμε στην ταξη. Στην ταξη που φοβαμαι αλλα και περιμενω ολη μερα.

''Πως ηταν το Σαββατοκυριακο σου?''. Με ρωταει και βογγαω.

''Χαλια βασικα. Πηγα σε αλλο ενα παρτυ με την Στεφ''. Του λεει και ξινιζει το προσωπο του γελωντας. ''Ειμαι σιγουρη το δικο σου ηταν πολυ καλυτερο, πως ειναι η Ντανιέλ?''

Στην αναφορα του ονοματος της το χαμογελο του μεγαλωνει και συνειδητοποιω πως δεν του ειπα οτι ειδα τον Noα χθες. Ο Λίαμ μου λεει οτι η Ντανιέλ εστειλε δηλωση σε μια εταιρεια μπαλετου στην Nεα Υορκη και πως ειναι παρα πολυ χαρουμενος για εκεινη. Αναρωτιεμαι εαν τα ματια του Noah λαμπουν οταν μιλαει για μενα οπως του Λίαμ . Μου λεει ποσο χαρηκαν η μαμα του και ο θετος μπαμπας του που τον ειδαν και οτι και σε εκεινον ελειψε η μαμα του οσο ελειπε. Η μητερα του πρεπει να μενει εδω ή καπου εδω κοντα.

''Δεν θα ειναι δυσκολο εαν εκεινη μενει τοσο μακρυα?'' Τον ρωταω οπως καθομαστε στις θεσεις μας. Η συνηθισμενη θεση του Χαρρυ ειναι αδεια.

''Βασικα και τωρα ειμαστε μακρυα ο ενας απο τον αλλο και δουλευει ολο αυτο. Εξαλλου, θελω το καλυτερο για εκεινη και εαν η Νεα Υορκη ειναι το καλυτερο για εκεινη, τοτε εκει θελω να ειναι''. Λεει και ο καθηγητης μπαινει μεσα ησυχαζωντας μας. Που ειναι ο Χαρρυ? Δεν θα εχανε μαθημα μονο και μονο για να με αγνοησει ετσι? Ναι.. ναι θα το εκανε. Μπηκαμε στο 'Περηφανια και Προκαταληψη' και το μαθημα τελειωσε πολυ γρηγορα.

''Εκοψες τα μαλλια σου Tερέσσα''. Γυριζω και βλεπω τον Χαρρυ απο πισω μου. Εκεινος και ο Λίαμ ανταλλαζουν αβολες ματιες και εγω προσπαθω να σκεφτω τι να πω στον Χαρρυ. Ελπιζω να μην αναφερει το φιλι μπροστα στον Λίαμ, δεν θα το εκανε. Ναι ναι ναι και παλι θα το εκανε.

''Γεια σου Χαρρυ''. Λεω και χαμογελαει, τα λακακια του φαινονται ξεκαθαρα.

''Πως ηταν το Σαββατοκυριακο σου?''. Η εκφραση του ειναι το αυταρεσκη. Τραβαω τον Λίαμ απο το μπρατσο.

''Καλο, θα τα πουμε''. Φωναζω νευρικα και ο Χαρρυ γελαει.

''Τι ηταν αυτο?''. Ρωταει ο Λίαμ προφανως βλεπωντας την περιεργη συμπεριφορα μου.

''Τιποτα, απλα δεν τον συμπαθω''

''Τουλαχιστον δεν χρειαζεται να τον βλεπεις συχνα.'' Υπαρχει κατι πισω απο την φωνη του. Ξερει μηπως για το φιλι?

''Εε..ναι δοξα τον Θεο''

''Δεν θα ελεγα τιποτα επειδη δεν θελω να με συνδεσεις με τον Χαρρυ αλλα ο πατερας του βγανει με την μητερα μου'' χαμογελαει νευρικα. ΤΙ?

''Τι? Ο μπαμπας του Χαρρυ μενει εδω? Γιατι ειναι ο Χαρρυ εδω, απο που ειναι η προφορα του? Εαν ο μπαμπας του ειναι εδω γιατι δεν μενει μαζι του?'' Τον βομβαρδιζω με ερωτησεις πριν μπορεσω να σταματησω τον εαυτο μου. Φαινεται μπερδεμενος αλλα λιγοτερο νευρικος.

''Ειναι απο το Λονδινο, ο μπαμπας του και η μαμα μου μενουν κοντα στην πανεποστημιουπολη αλλα ο Χαρρυ δεν εχει καλες σχεσεις με τον πατερα του. Μην του πεις τιποτα απο οτι σου ειπα σε παρακαλω. Ηδη δεν συμπαθουμε ο ενας τον αλλο.'' μου λεει και τα μυαλο μου σκεφτεται χιλες ακομη ερωτησεις αλλα μενω αμιλητη οπως εκεινος συνεχιζει να μιλαει για την Ντανιέλ.