ဒွိလင်ဘေဘီလေးနှင့်သူ၏ဘော်ဒါများ(Mm Trans:)

အပိုင်း(၄)

ဒီအပူငွေ့ကြီးက..အမ်း..ဟိုနေ့ကလို.ငါပွေ့ဖက်ခံချင်လိုက်တာ..ဒီအတိုင်းကြီးလုပ်နေရတာအဆင်မပြေဘူး..

ခဲ့လင် လုံးဝထိန်းချုပ်ထားမနိုင်တော့ဘူး..
သူလက်ကို ဆန့်လိုက်ပြီး သူ့ညီငယ် ၏အောက်ဘက်၌ ငြိမ်သက်စွာတည်ရှိနေတဲ့ ပန်းအပေါက်လေးဆီကို လက်လှမ်းလိုက်သည်။ အဲ့နေရာကို သူ့လက်ချောင်းထိပ်လေးနဲ့ ထိကြည့်တော့ အပေါက်လေးရဲ့နှုတ်ခမ်းသားတွေဟာ ခြောက်သွေ့နေဆဲ..သူ့လက်ချောင်းလေးတွေကိုနှုတ်ခမ်း သား နှစ်လွှာကြား အစိလေးပါမကျန် အပေါ်အောက်‌ပွတ်ဆွဲလိုက်သည်။ များမကြာမီ အရည်များတစိမ့်စိမ့်စီးထွက်လာကာ သူ့လက်ချောင်းများကိုပါ စိုသွားစေသည်။
"အား!!ကောင်းလိုက်တာ..အွင်းးး ဘာလို့ဒီလောက်တောင်ကောင်းနေရတာလဲ..ဒါကြီးကမဟုတ်သေးပါဘူး..."
ခဲ့လင် သူ့ခြေထောက်တွေကို ကျယ်ကျယ်ဖွင့်ထားပြီး..တင်းကျပ်၍သေးငယ်လှသည့်ပန်းပွင့်ပေါက်လေးကို ထုတ်ဖော်လိုက် ကာ.တိုက်ခတ်သွားသည့်လေအေးကပင် မသိရင်အပေါက်လေးကို လျှာဖျားလေး‌နဲ့ လျက်သွားသယောင်ဖြစ်နေသည်။

"လေကလဲအေးလိုက်တာ..ငါရူးနေပြီ.. ဟင့်..အရမ်းကောင်းတာပဲ..ငါဒီလိုမျိုး feeling ကိုအရမ်းကြိုက်တယ်..."

မှင်တက်စွာဖြင့်ခဲ့လင်သည် အလင်းရောင်အောက်တွင် ကြီးမားသည့် ကြွက်သားများနှင့် ပျားရည်ရောင်သန်းနေသောအသားရေရှိသည့် သူနဲ့အကျွမ်းတဝင်မရှိသည့် အမျိုးသားတစ်ဦးကို တွေ့လိုက်သည်။
သူ၏ ခွကြားမှာရှိသည့် အချောင်း
ကြီးသည် ကြီးမားလှသည်၊ အနည်းဆုံး 18 စင်တီမီတာလောက်ရှည်ပြီး သူ့ဆရာ့ဟာထက်ပင် ပိုတုတ်သည်။

သူသည် တဖက်သူစီဆာနေသော အကြည့်စူးစူးဖြင့်စိုက်ကြည့်မိ‌နေပြီးတံတွေးမမျိုဘဲ မနေနိုင်ပေ။
"အပျက်ကောင်လေးကတော့ တကယ့်ကိုအထိန်းအကွပ်မရှိ အိမ်မှာကစားနေရဲလောက်အောင်သတ္တိတွေရှိနေတယ်ပေါ့..မင်းမိသားစုတွေတွေ့သွားမှာမကြောက်ဘူးလား?"

စိတ်ကူးယဉ်ထဲမှာထိုလူကြီး၌ခပ်အော အော အသံမျိုးရှိသင့်သည်။

"ဘာလို့ဆို လောင်ကုန်းက ကျတော့်ကိုလိုးမှမလိုးတာ..အင့်...အရမ်းနေရခက်တယ်..လောင်ကုန်းလို့.."
ခဲ့လင်တစ်ယောက် သူ့စိတ်ကူးယဉ်အတွေးထဲ၌နှစ်မြုပ်နေပြီး ချစ်စဖွယ်အတွင်းလမ်းကြောင်းလေးကိုဖွင့်ဟပြဖို့ သူ၏လက်တွေနဲ့ ပန်းပေါက်လေးကို ဖွင့်နေသည်။