jegulus one-shots (Greek)

the one before it all began

"James "ρώτησε επιτέλους το αγόρι μερα από ολόκληρα λεπτά ησυχίας. "Φοβάσαι ποτέ?"
"Τι?"
Ο James ξαφνιάστηκε.  Συνήθως ο  regulus δεν ρωτούσε πολλά. Απλώς άκουγε τους άλλους να μιλανε η απαντούσε σε ερωτήσεις. Άλλη μια συνήθεια του οίκου των black  μάλλον. Αλλά αν εκείνος ήξερε το οτιδήποτε για τον regulus τότε αυτό ήταν ότι όταν όντως ρωτούσε κάτι, πάντα είχε έναν λόγο για να το κάνει. Τι να εννοούσε άραγε αυτή τη φορά?
"Έχεις φοβηθεί ποτέ στην ζωή σου?" Επανέλαβε ο regulus πιο αργά αυτή τη φόρα. Είχε ξανά αυτό το βλέμμα στα μάτια του. Αυτό το μπερδεμένο κρύο βλέμμα. Μπορεί να ήταν Δεκέμβριος και να έκανε απίστευτο κρύο, στον πύργο της αστρονομίας όπου έπρεπε να συναντιούνται για να το κρατήσουν αυτό κρυφό, αλλά τον James τον ενοχλούσε περισσότερο το βλέμμα , από την αληθινή παγωνιά. Κανένα άτομο δεν θα έπρεπε να είχε έρθει ποτέ σε αυτή την κατάσταση. Κανείς δεν θα έπρεπε να χρειάζεται να μάθει πώς να κρύβει τα συναισθήματά του.
"Α.." άρχισε να μιλάει ο James. " ναι.. έχω φοβηθεί πολλές φορές Τώρα που το σκέφτομαι. Φοβάμαι μη χάσω τους φίλους μου, τη μαμά μου, εσένα.. Γιατί ρωτάς όμως? Συνέβη κάτι?"
" όχι" απάντησε το αγόρι μετά από ακόμα μερικά λεπτά ησυχίας."Απλώς σκέφτομαι.."
Ο James δεν τον πίστεψε ούτε για μία στιγμή. Ήξερε ότι ο regulus δεν θα έλεγε ποτέ κάτι τέτοιο τυχαία. Όταν όμως γύρισε να τον κοιτάξει εκείνος κοιτούσε το κενό. Μάλλον δεν ήθελε βλεμματική επαφή. Ο James ακούμπησε το χέρι του στον ώμο του.
" ξέρεις ότι μπορείς να μου μιλήσεις για οτιδήποτε έτσι δεν είναι?"του είπε σχεδόν ψιθυριστά. " Ή μπορείς να μου μιλήσεις για τους αστερισμούς ξανά αν θέλεις. Ξέρω πόσο σου αρέσουν.
Και έτσι τα δύο αγόρια μίλησαν για τα αστέρια. Για κάθε μικρό αστερισμό. Και όταν πια βαρέθηκαν, απλά συνέχιζαν να τα κοιτάζουν μες  στη νυχτερινή ησυχία.
Ο James δεν πίστευε πώς ο regulus θα ήθελε να ξαναγυρίσουν στην προηγούμενη τους συζήτηση. Νόμιζε ότι απλά θα έφευγε κάποια στιγμή και θα ξανά ερχόταν την επόμενη μέρα σαν να μην έγινε τίποτα. Να όμως που μερικές φορές Τα φαινόμενα απατούν.
"James?" Ψιθύρισε το αγόρι τόσο σιγά Που παραλίγο ο ψίθυρος του να χαθεί μες στη σκοτεινή νύχτα" φοβάμαι"
Ύστερα Γύρισε και τον Κοίταξε.
Ο James του έδωσε ένα ερευνητικό βλέμμα. Ήθελε πολύ να μάθει περισσότερα Μα φοβόταν πως αν ρωτούσε κάτι, το αγόρι μπορεί να το μετάνιωνε και να μην του έλεγε ποτέ.
" υπάρχει ένας άντρας" εξήγησε ο regulus. " κάποιος πολιτικός μάλλον.. οι γονείς μου τον συμπαθούν πολύ.. Νομίζω πως θέλουν να τον ακολουθήσω αλλά εγώ μπορεί και να μην θέλω. Ούτε καν που με άφησαν να μάθω τι πιστεύει ακόμη."
"Reg.." είπε ο James" Είναι πολύ φυσιολογικό να φοβάσαι σε μία τέτοια κατάσταση. Κανένας στην ηλικία μας δεν θέλει να μπλέξει με πολιτική . Είμαστε ακόμα στο σχολείο μα τα γένια του Μέρλιν!"
"Το ξέρω "είπε ο regulus καθώς έβαζε το χέρι του μέσα στο χέρι του James ." Αλλά μάλλον δεν έχω επιλογή.. μπορεί και να πρέπει να τον ακολουθήσω αν θέλω να συνεχίσω να μένω στο σπίτι.."
" Μπορείς να μείνεις σε μένα" πρότεινε ο James." Έχουμε πολύ χώρο στο σπίτι μου. Θα έχεις και δικό σου δωμάτιο"

Αυτή ήταν η ωραιότητα της σχέσης τους . Παρόλο που έμοιαζε αδύνατη στον έξω κόσμο στον James άρεσε να έχει τον regulus κοντά του και να νιώθει ότι μπορεί να τον εμπιστεύεται, και Ας ήξεραν και οι δύο πως αυτό που είχαν δεν θα κρατούσε για πάντα.