Hazırlanıp evden çıktığımda hava oldukça kötüydü tabii bu kötü kime göre kötü? Bana göre böylesine bozuk öğlen olsa dahi havanın karanlık sokakların sessiz,herkesin içimi bunaltiyor dediği hava bence çok güzeldi. Bu hava yağmurun habercisiydi ve yağmur benim mutlu olmam için en büyük sebepti.
Bugün evden daha erken çıktığımdan otobüse binmek yerine yürümeyi tercih ettim. Kulakligimda*Kül* çalarken ben yine bin bir çeşit hayalin içine dalmistim.parkin yanından geçerken çok yüksek bir ağlama sesi duydum. Öylesine şiddetli bir sesti ki şarkıya rağmen çok net duyabilmistim. Kulaklığı çıkartıp etrafıma bakindigimda yoldan geçen arabalar dışında hiç bir şey yoktu. Bu ağlama sesleri çok korkutucu oluyordu hatta öyle ki şuana kadar hiç korku filmi izlemememe rağmen benim için korku filmleri palyaço, oyuncak bebekler ve ağlama seslerinden ibaretti. Bu kimsesiz aglama sesi de içimi urpertmisti. Hele ki etrafımda kimsenin olmaması durumu daha da korkutucu yapıyordu. Tabii ki sesin kaynağını aramakla uğraşmadan tekrar kulakligimi taktım ve bu sefer sesi sona getirip *saklı cennet* i açtım. Bu kadar sese dışarıdan tamamen kopmuştum. Yoluma devam ettiğim esnada çok güçlü bir patlama sesi duydum bu sesle beraber yer de titredi arkamı döndüğümde ağaçların arasından yere doğru uzanan kocaman bir delikle karşılaştım. Daha saskinligimi gideremeden arkamdan çok güçlü bir rüzgar esiyor veya delik beni çekiyor gibi kendimi istemsizce deliğe doğru yürürken buldum. İşte deliğin tam önüne geldiğimde bir şey beni kollarımdan içeri çekti...
