Alyeska

Bölüm 1

    Hissizlik. Yaşamadan bilinmez diye bir söz vardır ya hani. Tam bu durum için kullanılmalıdır. Bacaklarının tutmaması, kolunun kalkmaması, nefes aldığını, kalbinin attığını hissetmemek hiç bu kadar acı olmamıştı...

   İnsan zamanla her şeye alışıyor. Ama ben bu duyguya alışamadım. İnsan kendine tutunacak dal bulamayınca, yaşamak istemiyor... Kendi başına kalınca sorguluyor hayatı. Ve her geçen saniye daha çok yakıyor canını. Gece başını yastığa koyunca bulamıyor kendine mutlu olmak için bir neden. Yalnızlıktan, kimsesizlikten bir fısıltıyı çığlık olarak duyuyor. Ürküyor...

    Yüzümde korkularla, içimde çığlıklarla, kalbimdeki acı ile büyümeyi öğrendim. Zordu ama başardım... Annem ben küçükken bırakıp gitmişti beni. Aradan çok zaman geçmişti, büyümüştüm, her şey değişmişti. Ama bir tek o acı değişmiyordum. İçimde öylece kalakalmıştı. Bu acının geçmeyeceğini anlamıştım o küçük yaşımda ve bu acıya alışmaya çalışmıştım. Herkes başardığımı düşünüyordu. Yani ben öyle bilmelerini istiyordum... Bana annemden kalan en büyük özellik, birinin bana acımasından nefret etmemdi. O yüzden güçlü durmaya çalışıyordum. Bunu dışarıya yansıtabiliyordum ama dediğim gibi gece korkularım, hüzünlerim, acılarım ile kalıyordum...

   Küçük oyunların, büyük savaşların, yalanların, dolanların arasında büyürken bir insan ne kadar temiz kalabilir ki diye düşünülebilir. Ama ben başarmıştım. Annem sayesinde... Onun sözleri, düşünceleri her zaman anahtar olarak kullanmış ve o inatçı kapıları açmıştım... Ve işte bu yaşıma gelmiştim... Ben Petek Sungur. 17 yaşındayım. Annemi 10 yaşındayken kaybetmiş babası ile büyümeye çalışmış bir kızım. Babam Rasim Sungur. Tekse oteller zincirinin cio'su. Babamı sanırım bu kadar tanıtabileceğim çünkü kendisini tam anlamıyla tanımıyorum. Küçükken annemle sürekli kavga eder yıkıp döküp evden giderdi. Çoğu zaman toplantısı olurdu. Bu hep böyle devam etmişti. Annemin cenazesine gelmek yerine toplantıya gitmişti. Bu nedenden bile onu asla affetmiyeceğim. Ki zaten ona karşı hiçbir zaman sevgi hissetmemiştim... Annem gittikten sonra zamanımı hep teyzem ve dayımla geçirmiştim... Ortaokul 2'ye geldiğimde ise Efra ile tanışmıştık. İlk başta ne kadar arkadaş olmak istemesem de Efra benim en yakınım olmuştu. Her zaman yanıma teyzem ve dayımdan sonra ilk koşan o olmuştu. Şimdi olduğu gibi...

   Yıllardır hep bir düzenin içerisindeydim. Sabah erken kalkar okula gider. Ordan sonra akşama kadar Efra ile vakit geçirir, eve gider yemek yer ders çalışır uyurdum. Hafta sonları ise Efra ile bir şeyler yapar ya da teyzem ve dayıma gider onlar ile vakit geçirirdim. 18 Ocak cumartesiydi hayatımın tekrar alt üst edecek tarih. Teyzemlere gelmiştik. Çetin dayım bu sefer çocuklarını ve Gizem ablayı getirmemişti. Çisem teyzem ise evden herkesi göndermişti. Biz üçümüz salonda oturmuştuk. İkisi de çok gergindi  ve birbirlerine bakıp duruyorlardı. Bir şey söylemek istiyorlardı ama yapamıyor gibilerdi. Bu gergin bekleyişin ardından teyzem konuşmuştu... İlk başta ne demek istediğini anlamamıştım ya da anlamak istememişti. Ama sonra o mektupları çıkarmışlardı. Annemin mektupları... Her kelimesi bıçak gibi kalbime saplanmaya başlamıştı. Dakikalarca sadece onları dinlemiş, mektupları açamamıştım. Bir şeyler yapmak istiyordum fakat kelimeler boğazımda düğüm oluyordu, konuşamıyordum. Vücudumu kontrol edemiyor, tepkisiz kalıyordum. Sadece göz yaşlarım sicim gibi usul usul akıyordu. Teyzem daha fazla dayanamadığı için dayım devam etmişti. Dakikalar sonra odadaki herkes mahvolmuştu. Sanki bu anlattıklarına onlarda inanamıyor gibilerdi...

   O gün hiçbir şey demeden mektupları alıp oradan ayrılmıştım. Hızlı adımlarla caddeye çıkmıştım. Bildiğim yolları hızla geçmiş ve istediğim yere ulaşmıştım. Kabristana... Bir süre girişinde beklemiştim. Neden beklediğimi ne yaptığımı bilmiyordum. Ne kadar beklediğimi bilmiyordum ama hava iyice bozulmuş ve serinlemişti. Şiddetli bir rüzgar esmişti sanki beni kendime getirmek istiyormuş gibi... Öylede olmuştu. Geldiğim adımların aksine yavaş adımlarla annemin yanına gelmiştim...

Merhabalar. Umarım beğenmişsinizdir. İlk defa bir şeyler yazmaya başladığım için çok zorlanıyorum. Umarım size Alyeska'yı güzel bir şekilde aktara biliyorumdum. Oy verip  yorumlara düşüncelerinizi belirtirseniz çok mutlu olurum... Kendinize iyi bakın.