Het meisje dat gered werd door de jongen🌼~ bankzitters fanfiction

Hoofdstuk 4🌼

Al snel vind ik het roze scheermesje. Ik pak het mesje trillend vast en klik het beschermings dingetje ervan af. Even twijfel ik maar dan zet ik toch het mesje op mijn arm.

🍔Let op! In dit hoofdstuk komt zelfbeschadiging voor! 🍔

• Kyara POV •

Ik zet in een keer een snee in mijn rechterarm. Er komt nog geen bloed uit. Ik zet snel achter elkaar aan gewoon wat sneden totdat het bloed. Ik ga door op mijn benen. Ook daar wil ik het bloed zien lopen. Als ik een stuk of 10 sneden heb vind ik het genoeg. Ik doe de douche aan en pak de douchekop zodat ik mijn wonden af kan spoelen. Het prikt verschrikkelijk maar dat maakt het juist zo fijn.

Het is inmiddels al weer stil op de gang dus dat betekent dat de jongens al weer weg zijn. Mooi zo, ik heb geen zin om nu te gaan praten. Zodra ik alles heb opgeruimd en een joggingbroek aan heb gedaan loop ik naar de woonkamer. Ik zie alle 4 de jongens op de bank zitten. Wanneer ze mij ook opmerken staren ze me allemaal aan.

Matthy begint met praten. 'Luister Kyara, het spijt me oké? Het was niet de bedoeling om je te laten schrikken, echt niet.' Ik knik alleen maar. 'Kyara?' 'Ja?' 'Je weet toch dat je altijd met me kan praten?' Koen komt op me afgelopen en neemt me even apart. 'Ja Koen dat begrijp ik maar het lukt me nu gewoon even niet oké?! Ik wil er niet over praten.' 'Maar zo kan ik je toch niet helpen?! Hoe moet ik weten wat er aan de hand is als jij niet praat!'

'Luister Koen beeld je eens in in mijn situatie! Net zoals andere mensen niet over hun problemen willen praten wil ik hier niet over praten! Dus laat me gewoon met rust!' 'Maar Kyr ik ben gewoon bezorgd oké. Ik weet het toch ook niet ik heb dit nog nooit meegemaakt.' 'Koen ik snap dat je me wil helpen maar dat kan nu gewoon niet. Iedereen heeft littekens waar ze niet over willen praten. Die van mij zijn gewoon zowel op mijn lichaam als in mijn hoofd. Wanneer de tijd daar is vertel ik je alles. Maar nu niet oké?'

Koen knikt zwak. Dan trekt hij me in een knuffel. Een échte knuffel. Eentje die ik lang geleden voor het laatst kreeg. Ik ben eerst een beetje verbaasd maar daarna knuffel ik hem terug. Het creëert een veilig gevoel.

• Koen POV(vanaf het avondeten) •

We zitten rustig onze sushi te eten totdat ik Kyara opeens op zie staan en weg zie rennen naar de badkamer. Ik ren er snel achteraan. Wat zou er aan de hand zijn? 'Kyara zussie, gaat alles goed? Waarom liep je weg?' Ook Matthy komt er bij staan. 'Kyara het spijt me! Kom alsjeblieft terug?' 'LAAT ME MET RUST!' Kyara schreeuwt terug vanuit de badkamer. Ik besluit dat het nu toch geen zin heeft om hier te blijven. Zodra ze klaar is komt ze wel weer.

Ik trek Matthy terug mee naar de keuken en vraag waar hij sorry zei. 'Ik legde mijn hand op haar bovenbeen, maar ik wist niet dat ze zo heftig zou reageren.' 'JIJ SUKKEL' ik val uit tegen Matthy 'ONZE VADER HEEFT HAAR JARENLANG MISHANDELT EN VERKRACHT DUS NATUURLIJK SCHRIKT ZE ZICH KAPOT!' 'Wacht wat?! Dat wist ik helemaal niet.' Matthy schrikt ervan. 'Nee dat klopt want ik had het nog niet verteld.' Ik besluit dat, nu Matthy het weet en de jongens de helft van ons gesprek me hebben gelegen, ik het ook direct aan de jongens uit ga leggen.

Zodra ik het de jongens heb uitgelegd komt Kyara de woonkamer binnenwandelen met een trui. Ze wil het niet laten merken maar ik denk dat iedereen wel door heeft dat ze littekens heeft. Ik besluit haar maar even apart te nemen.

'Kyara?' 'Ja?' 'Je weet toch dat je altijd met me kan praten?' Ik wil graag dat ze met me praat dus probeer ik het zo. 'Ja Koen dat begrijp ik maar het lukt me nu gewoon even niet oké?! Ik wil er niet over praten.' Waarom wil ze het nou niet zeggen? 'Maar zo kan ik je toch niet helpen?! Hoe moet ik weten wat er aan de hand is als jij niet praat!' Ik vind het belachelijk dat ze het niet wil zeggen. Ik ben toch haar broer dan moet ze toch met me kunnen praten?!

'... Iedereen heeft littekens waar ze niet over willen praten. Die van mij zijn gewoon zowel op mijn lichaam als in mijn hoofd. Wanneer de tijd daar is vertel ik je alles. Maar nu niet oké?' Ik leg me er maar bij neer dat ze het vandaag niet gaat vertellen. Ik knik zwak. Dan trek ik haar in een knuffel en houd haar stevig vast. Ik wil haar toch laten weten dat ik er altijd voor haar ben en dat doe ik door middel van deze knuffel.

• Kyara POV •

Ondanks dat het nog maar 22:30 is ben ik een moe en wil ik slapen. Ik trek me los uit de knuffel. 'Koen ik ga nu slapen oké?' 'Ja is goed hoor ik zeg het wel tegen de jongens.' Hij geeft me nog een kus op mijn voorhoofd en loopt dan terug naar de woonkamer.

Ik loop snel naar Matthy's kamer en pak mijn pyjama. Ik ga direct in bed liggen. Niet veel later hoor ik dat Matthy ook op bed komt liggen. 'Lekker slapen Kyr' hoor ik nog en dan val ik weg in een diepe slaap.

>873 woorden<

Yes yes zijn we weer! Het is inmiddels 05:00 uur als ik dit schrijf, dus ik ben weer lekker bezig :)

En over zelfbeschadiging, mensen die het aub niet! Ik zit er zelf op dit moment ook mee en geloof me het klinkt misschien belachelijk maar het kan ook anders. Als je tips wil of iets mag je me een berichtje sturen, en anders laat je je snap of insta maar achter dan voeg ik je toe. Maar blijf er niet me zitten♥️

Ik heb deze keer ook uit een ander pov geschreven, dus bij deze de vraag wat jullie daarvan vinden en of ik dat vaker moet doen?

Laat zeker een sterretje achter als je het leuk vond en vergeet ook niet om me dan direct even te volgen ;)

En voor de rest nog een fijne dag!

Groetjes moi!<3