Zamanlayıcı | Timer | 2026

- 2nd Part -

Gün Claire'nin düşünceleri ile hızlı geçmişti, bütün gün Elice ile atışmaktan, uyumak ve acıktığında yemek yemekten başka bir şey yapmamıştı.

Okulda arkadaşları tabii ki vardı metal müzik dinleyen ve kendisi gibi bağımlılıkları olan. Kimisinin, Darülacezeden olan kimisinin ise okulda tanıştığı kişilerdi. Fakat onlarla her zaman beraber olmazdılar beraberken de bir sorun çıkartıp başlarına bela alır ve soluklarını müdire Emma'nın yanında alırdılar.

Ama iyi ve sıkı arkadaşlıkları vardı, birbirleriyle gülüşüp, eğlenir, birbirleriyle şakalaşırlardı.

Bu arkadaş grubu 4 kişiden oluşsa da bazen 5'e hatta 6'ya da çıkabiliyordu.
Grupta, Alan, Eric, Chris ve Claire vardı. 5'e, 6'ya çıkma sebebi ise bazen yanlarına geçici kızlar veya erkekler gelir 2 dakika sonra kaybolurlardı.

Claire, gruptaki herkesi seviyordu fakat Alan'ın kıvırcık, dalgalı omuzlarına gelen saçlarını, Eric'in uzun kıvırcık saçlarını ve tavırlarını, Chris'in ise kucağına bir sorun olmadan oturup uyuyabilmesini ve grubun mantıklı kişisi olmasını seviyordu.

Grubun deli kişisi Alan onları komik halleriyle güldürür, Eric ders çalışalım diyip okulu gezdirir ve asla çalışmaz, Chris ise grubun beyni ve çalışan ama psikopatıydı.

Claire ise gruptaki depresifliği yüksek olan karakterdi. Grup karma ama gerçekten birbirleriyle eğlenen tiplerdi.

Claire çoğu derste uyumuştu ve son dersi olan kimyaya girmeden okuldan çıkmıştı, tabii ki bundan müdire Emma'nın haberi yoktu.

Claire eve geldiğinde çantasını bir yana kendisini ise bir koltuğa attı ve gözlerini kapatıp kendini dinlendirdi. 1 saat uyuşukluğun sonunda uykusu gelmiş ve akşama dışarı çıktığında ayakta durabilmek adına dinlenme uykusuna çekilmişti. Akşam grubuyla buluşacaktı ve gezip kafa dağıtmak için sarhoş olmak planları arasındaydı. Sarhoş olmak bir anlığına da olsa onları hayattan uzaklaştırıp kendi diyarlarına götürüyordu ve hepsi bundan oldukça memnundu.

Claire yaklaşık 2 saattir aralıksız uyurken kapısının sanki kırılacakmışçasına çalınması ile gözlerini araladı fakat kapıyı açmaya gitmedi çalıp çalıp gider diye düşünüp yatmaya devam etti, ama kapıdaki kişinin Claire'yi rahat bırakmaya niyeti yoktu. Kapı her açılmayışında daha sabırsızca çalındı, Claire en sonunda dayanamayıp ayağa kalktı ve kaşları çatık aynı zamanda uykulu bir şekilde kapıyı açtı, gelen Chris'ti ama daha buluşmalarına 3 saatten fazla vardı, o halde o neden buradaydı?

"Chris?"

"Bi an öldün sandım aptal niye kapıyı açmıyorsun."

"Uyumak ben yatağımda"

Chris Claire'nin uykulu olmasından dolayı yarım yamalak konuşmasına göz devirip Claire'yi hafiften ittirip içeri geçti.

"Daha buluşmaya çok var neden geldin?"

"Buralardaydım uykum geldi ben de buraya gelip uyuyabilirim diye düşündüm."

"Tamam sen git kıvrıl bi yerlere ben uyumaya gider."

Claire tam odasına yönelmişken arkasından mızmızlanma nidalarıyla söylenen sözleri duydu.

"Ben bu rahatsız şeylerde yatamam sen yat ben odana gidiyorum."

"Dediğin gibi benim odama yani yat şurda."

Claire arkasını dönüp giderken arkasında ona söylenen ve mızmızlanan Chris'i duymuyordu bile.
_________________________________________

Hey!
Biliyorum bu bölüm kısa oldu ama uykum geldi ve yorgunluktan ölüyorum bu yüzden bu gecelik bu kadar.

Unutmayın eğer hikayeyi beğendiyseniz vote atın ki hikayenin okunmaları çoğalıp daha fazla kişiye ulaşsın.

Her neyse size de bana da iyi geceler.
(Sabahsa günaydın, öğleyse iyi günler)

Görüşürüz Peter'ın peri tozundaki pırıltılarım.
(475 words)