Hoogtes en Laagtes

Mijn hart is als ijs
Koud en onbewogen
Het bevriest mijn geliefden
Maar zij blijven standhouden

Het voelt als oneindig
Ik lijk niet te smelten
Een laaste inspanning
Voor ongevoelde emoties

De winden veranderen
Een storm is op komst
Mijn hoofd slaat op hol
Wat een aangename verrassing

Een vreugdige landschap
Bedriegt mijn ogen
Het is mooi in theorie
Het is een gemaskerd gevaar

Mijn pijn wordt onzichtbaar
En gevolgen ongekend
Mijn hoofd is het universum
Elke stoel is een troon

De storm nu een cycloon
Zoals mij wispelturig
Aan al het gif immuun
De chaos niet te stoppen

Na een tijdje
Is de donder wat stiller
Ik zie de vernieling
En het resultaat rondom mij

Mijn geest is gebroken
De vorst is thuis gekomen
Geschiedenis herhaalt zich
Verzwakt tot op het bot