Kor Gibi

52. Bölüm

__ Gerçekten evlendik, dedi tüm duygularını yansıtan sıcacık, kısık ses tonuyla.

Bu muhteşem, inanılmaz... Rüya gibi... Artık hep yanında olabileceğim, bundan sonra... Kendini yalnız hissetmeyeceksin.

Bir şey söyleyemedi Selen, duvağın saçlarından kurtulduğunu hissederken elleri buz gibi olmuştu ama aynı zaman da sanki içinde yanan bir şeyler vardı. Nasıl hislerdi bunlar!

Eğer olur da Korhan arkasından kendisine sarılırsa... Bacakları titremeye başlayabilirdi.

Ama sarılamadı Korhan. Aynı anlar da onunda içinden geçen Selen'e yavaşça sarılmak, saçlarının o güzel kokusunu içine çekmekti. Hayali bile nefes kesiciyken bir an elleri Selen'in beline gider gibi oldu ama son an da tuttu kendini! Onun güvenini kaybedemezdi... Ahh, ona deli oluyordu! Yine de dudaklarından çıkan kelimeler bambaşkaydı.

__ Bana güveniyorsun değil mi?

Selen ona doğru dönmediği için böyle bir izlenim vermekten korkmuştu. Yüzünü ona doğru dönerek birbirlerine fazlaca yakın olduklarını fark etti midesine giren krampla ama geri çekilmedi.

__ Çok güveniyorum.

__ O zaman sana söz veriyorum. Yeni başlayan bu hayatımızda hiç üzülmeyeceksin. Bak etrafına... Ne görüyorsan hepsi senin. Ne varsa!

Selen'in görebildiği tek şey... Korhan'dı! O an o kadar çok istedi ki "ben sadece seni istiyorum" diyebilmeyi ama yapamadı. Gülümsedi sadece... O gülümseyiş öyle içten ve tatlıydı ki Korhan dayanamayıp Selen'i sonunda göğsüne doğru çekti, yumuşacık sarıldı ona ama Selen endişeliydi, elinde değildi. Özellikle Korhan'ın sıcaklığını hissettiğinde kendisini daha kötü hissetmişti.

__ Korhan... Ya sana haksızlık yaptıysam?

Bu öyle saçma bir soruydu ki Korhan küçük bir şaşkınlıkla hafifçe ayrıldı Selen'den. Ne demek istediğini anlamak için gözlerine bakması yeterliydi.

__ Haksızlık mı?

__ Biz yeni evlendik... Yani önümüzde ki zamanların cicim ayları olması gerekiyor.

__ Bunun arkasından bir "ama" gelecek sanki...

Selen kendisini aptal gibi hissediyordu ama bunu ona söylemek zorundaydı. O yüzden Korhan'ın çenesine değen parmaklarına cevap vererek gözlerine baktı Korhan'ın.

__ Babamdan sonra... Yani hemen kendimi bir bütün gibi hissedemeyeceğim. Bunu sana da yansıtacağım ve dahası onun... Benden nasıl çalındığını unutamıyorum, yer de ki kanlı halini aklımdan atamıyorum. Her gece kâbus görüyorum.

Gözleri dolmuştu Selen'in anlatırken... Korhan ona kıyamazdı! Onun acısı her zaman içini yakıp geçiyordu.

__ Daha önce bundan bahsetmemiştin.

__ Bu geceye kadar geçer belki diye bekledim, dedi Selen masumca omuzlarını kaldırırken.

Ama geçmedi, azalmadı bile! Hatta geçen gün... Seni de gördüm.

Selen'in hatırladığı her neyse bir an ürpermişti. Korhan ilgili, sıcacık bir hareketle Selen'in yüzünü kavrarken o sormadan devam etti titrek bir sesle Selen.

__ Sana içeri girip babamı kurtarman gerektiğini söylüyordum, sen dayanamayıp içeri giriyordun ve...

Gerisini söylemesine gerek yoktu. Acaba o zamana kadar aşkından kalbi duran olmuş muydu? Eğer öyle bir ihtimal varsa Korhan tam olarak sınırında duruyordu.