"Ben hep böyleydim ta ki sana kadar."
➷"Yaşıyoruz İnadına" adlı kitabın Kerem ve Umutunu konu alan bir devam kitabıdır. İlk kitabı okumadan da başlayabilirsiniz.
➷Eşcinsel kurgudur.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Aylardır bu bölümün kurgusunu kafamda döndürüp şimdi yazabilmem çok özel ya
İyi okumalar çok çok yorumlar 💗✨
****
"Gönderdin mi? "
Umut dudağını ısırdı. Defalarca yaptığı gibi kontrol etti tercih listesini. Eli mouse üzerindeydi ama bir türlü tıklayamıyordu onay kısmına.
"Umut! " tepesinde dikilen Tarık ile iç çekip düşünmeden bastı onaya. Ekran yenilenip görüntü gittiğinde artık pişman olmak için geç sayılırdı.
"Gönderdim."
"Neden son anda İstanbul'dan vazgeçtin?"
Emre yatağında bağdaş kurmuş kendisine bakarken sandalyeyi döndürerek ona çevirdi bedenini.
"İstanbul'da abim için kalmak istiyordum. Tek kalmasın, zorlanmasın diye. Ama fark ettim ki artık tek değil. "
Gülümsedi hafifçe. Devam etti sonra iki arkadaşına bakarak.
"Geçen gün Bars abinin bir konuşmasına kulak misafiri oldum. Abimle bir eve çıkmak istediği söylüyordu arkadaşına. Tabi bizle birlikte. Bu fikir beni rahatsız etmedi ama sonra düşündüm. Abimin hiç bir zaman kendine ait bir hayatı olmadı. Sürekli sorumluluğunda biz vardık. Burada kalırsam benden sorumlu hissetmeye devam edecek. Hem ona hem de kendime artık büyüdüğümü kanıtlamak istiyorum. Ankara bunun için güzel bir tercih olacaktı. Bir işe girer çalışırım. Deneyim kazanmak istiyorum. Bars abi ben olmasam da onlara iyi bakacak. Gözüm arkada kalmayacak. "
Uzun uzun açıkladıktan sonra Tarık'ın yüzünde hüzünlü bir ifade oluştu. Emre ise iç çekip parmakları ile oynamıştı.
"Ben bizi kıskandığın için değiştirdin sanmıştım ağlatacaksın şimdi. "
Göz devirdi bu hâline.
"Sizden ayrılmak istemediğim de doğru ağlama. Ayrıca sen nasıl o kadar yüksek puan yaptın lan? "
Birden Emre'nin üstüne atladığında Emre onunla birlikte yatağa devrildi. Onun yanağını öpen Tarık yılışık bir sesle konuştu.
"Emre'm sağ olsun son aylar çok çalıştırdı beni. Eh doğuştan zekilik de var. "
"Ya kalk üstümden! Eşek ölüsü gibisin. "
Yatakta cebelleşen ikisine gülerek baktı. Aslında yakışıyorlardı ama emin olamıyordu. Sonuçta kardeş gibi büyümüşlerdi. Sonunda onu yana itip nefes nefese doğruldu Emre.
"Pişman olmuş gibi duruyor. " dedi gülerek Umut.
"Oldum tabi. En azından bir kaç yıl rahat olurdum. "
Umut tam gülecekti ki o an Tarık'ın doğrulduğunu ve Emre'ye kırgın bir ifadeyle baktığını gördü. Gülmek için kıvrılan dudakları düz bir hâl alırken kendi gibi bunu fark eden Emre'yi ve onu izledi.
