တစ်ယောက်သောသူရဲ့မျက်ဝန်း (OR) ဒေစီဒိုင်ယာရီ( complete)

အပိုင်း၉(တိတ်တဆိတ်ဖွင့်ဟဝန်ခံခြင်း)

နေ့လည်ထဲက ထွက်သွားတာ..ည၇ နာရီထိုးသွားတဲ့အထိ ပြန်မရောက်လာသေးတဲ့သူကြောင့် မာန့်မှာ စိုးရိမ်တကြီးဖြစ်နေရတယ်။

" ကြီးမြ! ကြီးမြ! "

ကြီးမြနာမည်ခေါ်ပြီး အောက်ထပ်ဆင်းသွားလိုက်တော့ အပေါ်ထပ်တတ်လာဖို့လုပ်နေတဲ့ကြီးမြနဲ့တည့်တည့်တိုးတယ်။

" ရောင်စဉ်ဖြာ! ပြန်မလာသေးဘူးလား! "

" ဟုတ်..သခင်လေး..ပြန်မလာသေးဘူး။ "

" ကျစ်! "
စိတ်မရှည်သလို ဆံပင်ကိုဆွဲဖွနေတဲ့သခင်လေးကိုကြီးမြတအံ့တဩဖြစ်နေရတယ်။

" ဘယ်သွားမယ်လို့ပြောသွားသေးလဲ! "

" သန့်လင်းတို့အိမ်လို့ပဲပြောသွားတာပါ.."

" နောက်ထပ်ဘယ်သွားမယ်ဆိုတာကိုရော ပြောသွားသေးလား.."

" အဲ့တာတော့မပြောသွားဘူး သခင်လေး! "

" ကျစ်! "
အပေါ်ထပ်ကိုပြန်တတ်သွားပြီး ဆိုင်ကယ်သော့သွားယူပြီး ဒေါသတကြီး ဆိုင်ကယ်ကိုမောင်းထွက်သွားတဲ့သခင်လေး။

မာန် ဆိုင်ကယ်ကို အမြင့်ဆုံးလီဗာတင်ပြီးသန့်လင်းအိမ်ကိုအမြန်သွားနေမိတယ်။ စိတ်ထဲမှာလဲ ထိုလူသားဘာမှမဖြစ်ဖို့ကိုဆုတောင်းရင်းပေါ့.

' ခင်ဗျား ကျုပ်ကိုထားသွားလို့မရဖူးနော်! ရောင်စဉ်ဖြာ! '

' ခင်ဗျားထားသွားရင် ခင်ဗျားချစ်တဲ့သူတွေအကုန်လုံးတစ်ယောက်ချင်းစီ ကျုပ်သတ်ပစ်မှာ! '

' ခင်ဗျား ကျုပ်ကို အဖေ့လိုစောစောစီးစီးထွက်သွားခွင့်မပြုနိုင်ဖူးနော်! '

' ထွက်သွားကြည့် ကျုပ်ကိုယ်တိုင် ခင်ဗျားအကောင်ကို သတ်ပစ်မှာ! '

ကျိန်းဝါးသံနေတဲ့အတူ ဆိုင်ကယ်ရဲ့ဦးတည်ရာက သန့်လင်းရဲ့အိမ်စီသို့။သန့်လင်း အိမ်ရှေ့ရောက်တာနဲ့ ဆိုင်ကယ်ဟွန်းကို အကျယ်ကြီးတီးနေလိုက်သည်။

သန့်လင်း အခန်းထဲမှာ စာလုပ်နေတုန်းအပြင်ဘက်က အဆက်မပြတ်ကြားနေရတဲ့ ဆိုင်ကယ်ဟွန်းတီးသံကြောင့် ပြတင်းပေါက်နေချောင်းကြည့်လိုက်တော့..ဟိုကောင်မြတ်အားမာန်ဖြစ်နေသည်။