Chapter 30

54 3 0
                                    

Answer

Hindi umalis si Iñigo sa bahay, tinupad niya rin ang sinabi niyang liligawan niya 'ko. We also often go out for dates. Minsan ay kasama pa namin si Ivan dahil lagi siyang nililibre ng lalaki. Naging close din siya kay mama at papa. Lagi silang magkausap ni ate at pinag-ki-kwentuhan ako. Masaya akong makitang bumabalik na sa dati ang lahat.

"I'm so excited! Makakapag-beach na rin ulit ako." Sabi ni Ate na mas excited pa sa akin.

"Is everything okay?" They nodded. Isinukbit ko ang kamay ko sa braso ni Iñigo. "Let's go?"

"Wala po munang ganyan, wala pa yung asawa ko. Masyado kayong PDA." Umirap lang ako at sumakay na sa kotse.

Mags-swimming kami ngayon nang biglaan. Bigla nalang kasing nag-aya si Iñigo na mag-swimming. Kaya naman masaya sina ate. Malapit lang daw ang resort na pupuntahan namin. All I did was to sleep. After a minute, we arrived at the resort. Entrance pa lang ay tuwang tuwa na sila habang ako ay nakasimangot dahil sa ingay nila.

I can't imagine that this is happening, I'm with Iñigo and he wants me back. I can't deny the fact that I still love him. How can I unlove him when he's like this? Hindi niya ako sinusukuan. He's willing to lower his pride just to be with me. He's the man of my dreams.

"We're here!" Masiglang sabi ni Ate, nauna siyang bumaba para kunin ang gamit habang ako naman ay tinulungan si mama bumaba. I think ate went here last year kaya alam na alam niya na dito. "Bakit parang ako pa ang mas excited sa gan–" agad siyang sinuway ni mama kaya nagtaka ako sa ikinikilos nila. "Gagawin...Oo, gagawin."

"You're so noisy kasi mommy eh, mamala gets mad tuloy." Nagsitawanan lang kami bago pumasok sa hotel.

This hotel was so familiar but I can't remember anything. Basta nakapunta na ako dito dati.Pansin kong kaunti lamang ang tao. Presidential suite ang nakuha namin. Inayos muna namin ang mga gamit namin bago bumaba at kumain. After we ate, we decided to swim. Apat lang kami dahil ayaw naman nila papa. Maraming activities kaya naman hindi kami naboring.

Night came, may pinuntahan sila mama at tanging ako at si ate lamang ang nasa suite. She said that I need to fix myself because we're going out. She's wearing a casual dress while im wearing mg favorite white floral dress.

"I'm...I'm done, how do I look?" I asked, flexing my dress. She gave me a thumbs up.

"Talikod ka, may aayusin ako sa likod mo. Close your eyes and don't move." I did what she say. I closed my eyes. Ididilat ko na sana ang aking mga mata nang biglang takpan niya ito ng panyo. I couldn't resist. "All set! Let's go, just follow me okay?" I nodded.

She started to walk while I'm holding her hands. I can't see anything because of the blindfold so I need to hold her. Alam kong sumakay kami sa elevator dahil narinig ko ang pagtunog nito. I had a clue about what's happening but I don't know if that's true. Pagkababa namin ay ingay ng tao ang narinig ko. Naglakad-lakad pa kami kaunti hanggang sa nawala na ang ingay. Tanging paghampas lamang ng alon ang naririnig ko.

Mas lalo pang humigpit ang pagkahawak ko kay ate nang maramdaman kong bibitawan niya ako. Tumawa lang siya at tinanggal ang kamay ko sa kanya saka lumayo sa akin. I thought she's going back but I was wrong.

"What the heck!?" I removed my blindfold. Kinusot-kusot ko pa ang mata ko dahil nag-blurred ito. Nang naging okay ay inilibot ko ang mata ko. I was alone here, the ambiance of the sea calms me. Napa-upo ako sa buhanginan at napahalumbaba. "Where are they?" I whispered. I was surprised when someone turns on the light. Unti-unting lumiwanag ang paligid at unti-unti ring nagkakaroon ng tao.

Cheryl and her fiancé showed up, even Doreen was here. My college friends are here and...Clarice. They smiled at me. Cheryl waved her hand. Doreen nod his head. Naguguluhan pa rin ako sa nangyayari. Sila mama, ate, kuya Franz, papa at Ivan ay nakatayo sa harap ko. Isa-isa nila akong binigyan ng bulaklak.

Binabati nila ako habang binibigay ang bulaklak. I can't utter a word. My hands were sweating and trembling while my heart was beating fast.

"Surprise?" napatingin ako sa likod ko nang may nagsalita. It was Iñigo with his Suit that really fits him. He's holding a bouquet of flowers.

"Thank you." I mouthed. Inalalayan niya akong makaupo sa pulang upuan na nasa harapan ko. Umupo ako doon at naghihintay sa susunod na mangyayari.

"I-I don't know where to start, sa thank you ba or sa sorry. But let's start with thank you. Thank you for making me happy. Thank you for being with me for 3 years. Thank you for taking care of me. Thank you because I met you...I know things we're so fast to the point that when I first saw you, I fell in love. You don't need to ask why." He started. Knowing Iñigo, he's a showy person. He shows how much he love me lalo na ngayon.

"Sorry...sorry if I can't be with you when your days get rough. I regret everything, but I never regret meeting you." Nakatingin lamang ako sa kanya. Ang paligid, ang ingay ng alon, ang bulungan ng mga taong nasa paligid ko ay biglang tumigil. Bumagal ang lahat. Iñigo kneel in front of me, he take out the ring box. "You know how much I love you so...will you marry me?" I nodded.

I deserve him, he's the only one that I love. I know I hurt him many times but my love for him didn't fade. He knows me a lot. After 5 years, siya pa rin pala talaga. Kahit na ilang araw, linggo, taon kaming napaghiwalay...tadhana na ang nagpasya.

"Yes! Of course I'll marry you,Iñigo!" I shouted. He tightly hugged me. "Ikaw lang ang papakasalan ko." I whispered in his ears.

This scene feels like a dream. Dream that I want to be true, if this is just a dream then I don't want to be awake. I can live here for the rest of my life. 

Dealing With The BillionaireOnde histórias criam vida. Descubra agora