Live In Reverse

Κεφάλαιο 2

Το επόμενο πρωί , δεν είχα πολύ διάβασμα οπότε αποφάσισα να πάρω τηλέφωνο τα υπόλοιπα παιδιά του συγκροτήματος , για να κάνουμε πρόβα . Το συγκρότημα μας δεν αποτελείται από πολλά άτομα . Πιο συγκεκριμένα εμένα (φυσικά !), τον Danκαι τον Joe. Γνωριστήκαμε πέρσι στο μάθημα της μουσικής και αρχίσαμε να κάνουμε παρέα . Στο τέλος αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε το συγκρότημα καθώς η μουσική ήταν η μόνη αγάπη της ζωής μας . Ξέχασα να σας πω το πιο σημαντικό : ο Dan παίζει τα ντραμς και ο Joe την ηλεκτρική κιθάρα όσο για εμένα εγώ κάνω τα φωνητικά.

***

Αφού γύρισα από την πρόβα με τα παιδιά κατά το απόγευμα διάβασα για περίπου δυο ώρες  και μετά άρχισα να ετοιμάζομαι . Πρώτα έκανα ένα ζεστό μπάνιο προσπαθώντας να αγνοήσω όλες τις πληροφορίες που προσπαθούσαν να αφομοιωθούν από τον εγκέφαλο μου. Ύστερα διάλεξα τα ρούχα που θα φορούσα . Αποφάσισα να φορέσω κάτι σχετικά απλό , το αγαπημένο μου σχισμένο/φθαρμένο τζιν , μια απλή μαύρη μπλούζα και το μαύρο δερμάτινο μπουφάν μου. Όσο για παπούτσια έβαλα τα all-star μου καθώς δεν βρίσκω  κανένα όφελος στο να φοράς παπούτσια με τακούνια όταν δεν είναι αναγκαίο  . Μετά πήγα προς το μπάνιο και αποφάσισα να αφήσω κάτω τα μακριά ξανθά μαλλιά μου , έτσι απλώς τα ίσιωσα . Όσο για το μακιγιάζ  μου έβαλα λίγη πούδρα για κάλυψη , μάσκαρα και υγρό eyeliner για να τονίσει τα σκούρα καφέ μάτια και για το τέλος έβαλα το αγαπημένο  μου κόκκινο κραγιόν για να κάνει αντίθεση. Η ώρα ήταν δέκα και τέταρτο όταν έφτασα στο σπίτι του Matt . To σπίτι τους ήταν τεράστιο , τουλάχιστον το διπλάσιο από το δικό μου . Δεν  είχα συνειδητοποιήσει το πόσο μέχρι σήμερα . Ίσως φταίει ότι την τελευταία φορά που ήμουν εδώ είχα φύγει  στις 5 τα ξημερώματα έχοντας πιει 2 μπουκάλια ουίσκι .Μπαίνοντας μέσα το σπίτι ήταν πιο μεγάλο από έξω , μάλλον έφταιγε το πλήθος των ατόμων που χόρευαν ανέμελα στο ρυθμό της μουσικής . Ύστερα από κάποια λεπτά σπρωξίματος τελικά κατάφερα να φτάσω στο μπαρ και να πάρω μια μπύρα για να πιω . Παρόλο που είμαι ανήλικη το ποτό ήταν πάντα μια ανακούφιση για μένα τα τελευταία τρία χρόνια της ζωής μου. Λίγο πριν αρχίσω να ψάχνω τα παιδιά για να αρχίσουμε να ετοιμαζόμαστε κάποιος σκοντάφτει πάνω μου .

"Πρόσεχε που πάς" του λέω εξαγριωμένη κοιτώντας προς το πάτωμα .

"Συγγνώμη , δεν το ήθελα " λέει με μια φωνή που θα ορκιζόμουν ότι την ήξερα από κάπου . Σηκώνω το κεφάλι για να δώ ποιός ήταν και αντικρίζω τα μπλε μάτια του ανθρώπου που με κατέστρεψε ραγίζοντας την καρδιά μου σε αμέτρητα κομμάτια . Φαίνονταν αρκετά πιο χλωμός και μυώδες από την τελευταία φορά που τον είχα δει. Εδώ στεκόμασταν και οι δυο κοιτώντας ο ένας τον άλλον μέσα στο πλήθος χωρίς να μιλάμε . Ήθελα να πω τόσα πολλά αλλά για κάποιο περίεργο τρόπο που δεν μπορούσα να καταλάβω . Ορκίζομαι πως εκείνη τι στιγμή ήθελα να φύγω ή τουλάχιστον να με καταπιεί η Γη ,αλλά δεν κουνήθηκα δεν θα γινόμουν αυτό το αδύναμο κορίτσι που ήμουν τρία χρόνια πριν όχι. Έτσι μου ήρθε στο μυαλό η ημέρα που άλλαξαν όλα και που τον αντίκρισα για τελευταία φορά

****

Flashback

Μετά από μια ακόμη Παρασκευή πήγαινα προς το σπίτι του Alex, ως την καθιερωμένη μέρα ταινιών όπως μ 'άρεσε να την αποκαλώ .Αν δεν το είχατε καταλάβει ο Alex είναι το αγόρι μου επί εννέα μήνες . Το πώς γνωριστήκαμε είναι μια άλλη  μεγάλη ιστορία. Είχα σχεδόν φτάσει στο σπίτι του καθώς έμενε δύο στενά από το σπίτι μου . Μόλις έφτασα , τον πήρα τηλέφωνο να μου ανοίξει αλλά δεν μου απάντησε οπότε υπέθεσα ότι δεν το άκουγε και αντί γι' αυτό χτύπησα το κουδούνι. Με το που με αντίκρισε η μητέρα του το πρόσωπο της πήρε μια έκφραση ενδοιασμού που προσπαθούσε φανερά να κρύψει. Μετά τα πράγματα έγιναν όλο και πιο περίεργα ,λίγο πριν ανέβω τα σκαλιά μου είπε  :

" Καλύτερα να φύγεις χρυσό μου ο Alex είναι αρκετά απασχολημένος διαβάζοντας για ένα σημαντικό τεστ".

" Δεν πειράζει, το υπόσχομαι ότι δεν θα τον καθυστερήσω για πολύ μοναχά για δέκα λεπτά "τίποτα από αυτά δεν βγάζουν νόημα . Είμαι σίγουρη πως κάτι κρύβει η μητέρα του και θα το ανακαλύψω . Ανοίγω την πόρτα και η μόνη μου αντίδραση είναι μείνω με ανοιχτό το στόμα μου αντικρίζοντας αυτό το αισχρό θέαμα : το αγόρι μου να είναι ξαπλωμένος στο κρεβάτι και να φιλά μια άλλη κοπέλα

" Chloe δεν είναι αυτό που νομίζεις .  Το υπόσχομαι , μπορώ να σου εξηγήσω " . Δεν μπορούσε να βρει πιο κλασσική ατάκα από αυτή . Είμαι σίγουρη πως αυτή η ατάκα κατασκευάστηκε ειδικά για όσους κάνουν ασυγχώρετα λάθη περιμένοντας από τους άλλους συγχώρεση .

" Δεν έχει σημασία πια .Από αυτή τη στιγμή είσαι ελεύθερος να γαμάς όποια θες δεν θέλω να είμαι εμπόδιο στις ανάγκες σου. Όσο για εσένα (είπα δείχνοντας εκείνη που με κοιτούσε ανυπόμονα για να συνεχίσουν εκεί που σταμάτησαν ), αν ήμουν στη θέση σου δεν θα ξαναπλησίαζα ούτε σε ακτίνα πέντε μέτρων κάποιον σαν αυτόν " είπα δείχνοντας με το δάχτυλο μου τον Alex που από την αντίδραση του κατάλαβα ότι βρίσκονταν όπως εγώ προηγουμένως σε σοκ . Πριν φύγω έπρεπε να του πω κάτι τελευταίο

" ΜΗΝ τολμήσεις να με ξαναπλησιάσεις . ΤΕΛΕΙΩΣΑΜΕ !!! " είπα κλείνοντας απότομα την πόρτα κατεβαίνοντας τα σκαλιά προσπάθησα να συγκρατήσω τα δάκρυα μου ώσπου θα είμαι εκτός από το σπίτι του . Δεν θέλω τον οίκτο κανενός . Με το που βγήκα από το σπίτι του δάκρυα άρχισαν να κατακλύζουν το πρόσωπο μου. Πως μπόρεσε να μου το κάνει αυτό . Έλεγε πως με αγαπούσε . Τόσο καιρό μου έλεγε ψεύτικα λόγια κατάμουτρα και εγώ  σαν ηλίθια τον πίστεψα . Τι χαζή ... τώρα πια το μόνο που μου έχει απομείνει είναι η σπασμένη μου καρδιά.

****

Τώρα μπορούσα να πω όσα δεν είπα την τελευταία φορά . Παρόλα αυτά το μόνο είπα ήταν : " Αντίο Alex . Δεν χάρηκα που σε είδα και ελπίζω να μην σε ξαναδώ ποτέ "

~~~~~

Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο . Θα προσπήθω να ανεβάζω καινούριο όσο πιο σύντομα μπορώ.

P.S Σε λίγες μέρες θα ανεβάσω τα ρούχα της Χλόης και το σπίτι του Matt .Το τραγούδι στο πλάι είναι το "if we ever meet again " :)