ကျောင်းတွင်းအချစ်ဝတ္ထုထဲမှာ ငါလေးက သုံးပိုင်းတည်းပါတာလေ! [ဘာသာပြန်]

အပိုင်း - ၆၂

သို႔ေပမယ့္ ဒီလိုလုပ္လိုက္တာက ေလာေလာလတ္လတ္ျဖစ္ေနတဲ့ ဟိုမေရာက္ဒီမေရာက္ ေနရခက္တဲ့ေလထုႀကီးကို ေပ်ာက္ကြယ္သြားေစတယ္။

လင္ရွန္းက ေမာ့က်ဴးခ်န္ကို ေမာ့ၾကည့္ၿပီးမွ မ်က္လုံးေတြကို လႈပ္ရွားလိုက္တယ္။

"အမ္..." သူ ေမာ့က်ဴးခ်န္ဆီကေန ကားဘက္ကို ျပန္လွည့္လိုက္တယ္။

"မင္း ငါ့အိမ္ထဲမွာ ေရတစ္ခြက္ေလာက္ ဝင္ေသာက္သြားမလား?" လင္ရွန္း ေမးလိုက္တယ္။

အိမ္မွာ ေဆာ့ဖို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ဘယ္တုန္းကမွ မဖိတ္ခဲ့ဖူးဘူး။

အစ္ကိုႀကီးျဖစ္သူရဲ႕အႀကံျပဳခ်က္ကို စစၾကားလိုက္ခ်င္းတုန္းကေတာ့ အနည္းငယ္ ကသိကေအာက္နဲ႔ မသက္မသာျဖစ္သလို ခံစားခဲ့ရေသးတယ္။

အခု ရွက္႐ြံ႕ေနတာေတြ မရွိေတာ့တဲ့အခါ လင္ရွန္း အဲ့လိုလုပ္ၾကည့္ခ်င္လာတယ္။

အထူးသျဖင့္ သူဆိုလည္း ေမာ့က်ဴးခ်န္ရဲ႕ တိုက္ခန္းဆီကို အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေရာက္ခဲ့ဖူးတယ္ေလ။

ဆိုေပမယ့္ သူ႔က်ေတာ့ သူ႔အိမ္မွာ လာကစားပါဆိုၿပီး တစ္ဖက္လူကို ဘယ္တုန္းကမွ မဖိတ္ခဲ့ဖူးဘူး။

ေလာကဝတ္နဲ႔ ပက္သက္လို႔ လင္ရွန္း သူ႔ကိုယ္သူေတာင္ ရွက္မိသြားေတာ့တယ္။

ေမာ့က်ဴးခ်န္ ခပ္တိုးတိုး ႏွာမႈတ္လိုက္တယ္။

သူက လက္လည္း မခံသလို ဆန႔္လည္း မဆန႔္က်င္ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ လင္ရွန္း ဘာလုပ္လို႔ ဘာကိုင္ရမွန္းမသိ ျဖစ္ရျပန္တယ္။

သူ ကားထဲမွာ တစ္ေရးတစ္ေမာ အိပ္ခဲ့တယ္ဆိုေပမယ့္ ေခါင္းကေတာ့ ေနာက္ေတာက္ေတာက္ျဖစ္ေနတုန္းပဲ။

ညေလညႇင္း တိုက္ခတ္လာခ်ိန္မွာ မ်က္ခြံေတြက ေလးလံလာတာကိုသာ ခံစားမိေတာ့တယ္။

ေမာ့က်ဴးခ်န္က ေနရာမွာ ခဏရပ္ေနၿပီးမွ လင္ရွန္းရဲ႕ဗီလာဆီ ေလွ်ာက္သြားတယ္။

မီတာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေလွ်ာက္သြားၿပီးေနာက္ ခုခ်ိန္ထိ ေနရာမေ႐ြ႕ေသးတဲ့ လင္ရွန္းကို ျပန္ၾကည့္လိုက္တယ္ : "အဲ့မွာ ဘာေတြ ေငါင္ေၾကာင္ေနတာလဲ အိမ္ထဲမဝင္ရေတာ့ဘူးလား?"