တွယ်ကပ်ရန်ကူးပြောင်းလို့လာ[Completed]

အခန်း(၄၀)

ဝမ်ရွှမ်က သူ့ကို အချိန်အကြာကြီး တိတ်တ
ဆိတ် ငေးကြည့်နေခဲ့သည်။

"ဘာကိုယုံရမှာလဲ?"

ကျန်းရီသည် နှုတ်ခမ်းများကို ဖိကိုက်လိုက်
၏။

"ဒါပဲမဟုတ်ဘူးလား?"

ဝမ်ရွှမ်က အဝေးသို့ ကြည့်၍ ဖျော့တော့စွာ ပြုံးလေသည်။

"အဲ့ဒီ လက်စားချေပေးဖို့ 'ကျန်းရီ' ကိုယ်တိုင် ငရဲကနေ ဆင့်ခေါ်လိုက်တဲ့ အငြိုးကြီးတစ္ဆေဆိုတာကိုလား?"

ဤသည်မှာ ချင်နျန်ကျစ်နှင့် အခြေအတင် ဖြ
စ်နေစဉ်က သူ့ကိုယ်သူ သုံးနှုန်းခဲ့သော ဇာတ်
ကွက်သာ ဖြစ်သော်လည်း ယခုတွင်မူ ထိုအ
သုံးအနှုန်းက အတော်လေးကို ထူးဆန်းစွာဖြ
င့် လက်တွေ့ဘဝနှင့် အပ်စပ်လုနီးပါး ဖြစ်နေခဲ့သည်။

"ဆရာတူအစ်ကို......"

ကျန်းရီသည် 'အမှန်တရား'ဟူသော အခိုက်အ
တန့်သို့ ရောက်လာပြီဖြစ်ကြောင်းကို နားလ
ည်လိုက်၏။သူ့အကြည့်များသည် ခဏတာ ဝေ့ဝိုက်သွားသော်လည်း ချက်ချင်းသလို ဝမ်ရွှမ့် မျက်နှာပေါ်သို့ တစ်ဖန် အာရုံစိုက်သွားပြ
န်လေသည်။

"ဆရာတူအစ်ကို...ကျွန်တော်တို့ရဲ့ ဆက်ဆံရေးက အခုထက်တော့ ပိုပြီး ဆိုးမသွားလော
က်တော့ပါဘူးနော် ဟုတ်တယ်မို့လား?"

ဤစကားကို ပြောနေရင်းဖြင့် သူသည် ဘယ်ဘက်လက်ဖြင့် ညာဘက်လက်၏ လက်ကော
က်ဝတ်၌ ဝတ်ဆင်ထားသော သိုလှောင်လက်
ကောက်ကို ဂနာမငြိမ်စွာ အဆက်မပြတ် လှ
ည့်နေခဲ့၏။

ဝမ်ရွှမ်သည် ကျန်းရီ၏ ချီတုံချတုံဖြစ်နေသော ဝန်လေးနေမှုနှင့် မတည်မငြိမ်ဖြစ်နေသော စိတ်ကို နားလည်သည့်အတွက် စိတ်ရှ
ည်စွာ စောင့်ဆိုင်းပေးခဲ့သည်။

အတန်ငယ်ကြာပြီးနောက် ကျန်းရီသည် အ
သက်ပြင်းပြင်းရှုသွင်း၍ လက်ပတ်ကို ရုတ်
တရက် ဆွဲချွတ်ကာ ဝမ်ရွှမ့်လက်ထဲသို့ ထည့်ပေးလာခဲ့သည်။

"ဆရာတူအစ်ကို. .ကျွန်တော် ပိုင်ဆိုင်သမျှ အ
ရာအားလုံးက ဒီထဲမှာရှိတယ်။ဒါကိုယူထားပြီး အစ်ကို့အတွက် ကျွန်တော့်ရဲ့ အာမခံချက်လို့ပဲ သဘောထားလိုက်ပါ။အစ်ကို ကျွန်တော့်ကို မယုံသေးဘူးဆိုရင် ကျွန်တော် ကျိန်ဆိုပြီး ကတိပြုပေးမယ်။တစ်နေ့မှာ ကျွန်တော်သာ အစ်ကို့ကို သစ္စာဖောက်ခဲ့မိရင် ရှောင်လွှဲဖို့ အ
ခွင့်မရှိဘဲ နှစ်တစ်သောင်းကြာ အပြစ်ပေးခံရပြီး ပြန်လည်မွေးဖွားခွင့်ကို ထာဝရဆုံးရှုံးရပါစေ"