Mükemmel Hikayeler

"Sus Payı"

Aslında her şey o kadar basit ki. İstemiyorsan, sevmiyorsan olduğun yeri deyiş, bu kadar basit. Ama yok biz yapamayız. O da yapamadı. Ya da bile bile, isteye isteye tüm olumsuzluklara, tüm mutsuzluklara rağmen sustu. Niçin? Evet, niçin? Zenginlik, para pul, varlık için mi? Yıllardır bu soruyu bizzat ablama soruyorum, ancak aldığım cevap kafamdaki soruyu cevaplamaya yetmiyor.

"Niçin, abla?"

"Kes şunu."

"Nasıl ya? Adam seni öldüresiye dövüyor. "

"Kes dedim sana."

"Bana kızmaya hakkın yok."

"Bağırma, kafam almıyor."

"Tabi almaz. Kafandakı dikişlere bakılırsa normal."

"Lütfen, ablacım yeter. Bak çok yorgunum."

"Seni gerçekten hiç anlamıyorum. Adam senin hayatını bitirdi. Ya ilk evlendiğiniz günün sabahı bile seni dövmüş. Sen anlatmıştın bana bunu, unuttun mu?"

"Abartma."

"Abartmıyorum, gerçekleri söylüyorum."

"Garson çocuktan kıskandı beni o yüzden."

"Kıskanmak?! Onun ki delilik, aklında sorunu var o adamın."

"Seviyor beni."

"Ciddi misin sen? Sevgi bu mu yani?"

"Ayrıca o konuda haklıydı."

"Seni dövdüğüne hak veriyorsun yani?"

"Garsonu da dövdü unutma."

"Niçin dövdü, hatırla bakalım. Senden sifariş aldığı için. Ha evet, iyi yapmış o zaman dövmekle, keşke restoranı dağıtsaymış."

"Sıkıldım ama. Kapat artık bu muhabbeti."

"Abla, nasıl kapatayım? Git bir aynaya bak. Yüzünün gözünün haline bak."

"Tamam, o zaman sesini alçalt bari, çocuk uyanacak şimdi."

"Abla, siz kaç yıldır evlisiniz?"

"4."

"Peki sen bu 4 yılda kaç defa dayak yedin?"

"Sus artık."

"Bana sinirlenmeni anlamıyorum gerçekten. Ben senin iyiliğin için konuşuyorum."

"Tamam, canım bu kadar iyilik yeter. Bu gidişle iyilik meleği olursun sen."

"Komiksin yani. Bu halinle bile güldüre biliyorsun. Ben seni hiç anlamıyorum, nasıl bu kadar sakin kala biliyorsun?"

"Ne yapmamı bekliyorsun?"

"Ayrılmanı. O adamı hayatından sonsuza kadar çıkarmanı."

"Yine başladık. Ayrılmak çözüm değil."

"Ben bir saattir burdayım biliyorsun değilmi?"

"Ne olmuş yani?"

"Sen de bir saattir, kitabın aynı yerin okuyorsun."

"Dalmışım işte. İnsanda akıl mı bırakmıyorsun sanki."

"Okumadığını biliyorum. Sen de düşünüyorsun, bir yol arıyorsun."

"Ben senin gevezeliklerinden kurtulmanın yolunu aramaktan başka hiçbirşey düşünmüyorum. Şimdi sussan gerçekten iyi olacak. Ya da lütfen git."

"Beni kovuyorsun yani?"

"Hayır, sessiz olmanı istiyorum."

"Tamam, abla bir tek soruma yanıt ver, sonra gidicem ve bu konuyu bir daha açmayacağım, anlaştık mı?"