Έλενα (Greek)

{006}

Παίρνω βαθιές ανάσες, και το σώμα μου το νιώθω να τρέμει ιδρωμένο.

«όλα καλά τώρα.. Πάει πέρασε» μου λέει η μάνα μου αφού με έκλεισε άμεσα στην αγκαλιά της σαν μικρό παιδί χτυπώντας την πλάτη μου, σαν να με παρηγορεί.

Για αρκετή ώρα χωρίς να πούμε λέξη για λέξη.

Αφήνοντας την σιωπή να θεραπεύσει ότι χρειάζεται.

«πεινάω» της δηλώνω σαν μικρό παιδί κάποια στιγμή μετά από απόλυτη ηρεμία.

Το γέλιο της μάνας μου στην δηλώσει μου, ακούστηκε υπέροχα μέσα στα αυτιά μου.

«θες να σου πω ένα μυστικό;» με ρωτάει την στιγμή που με απομακρύνει από την ζέστη αγκαλιά της.

«Ναι» της λέω σαν ενθουσιασμενο παιδί.

Μου κάνει νόημα με το χέρι της να την πλησιάσω και όταν το κάνω, μου ψιθυρίζει κοντά στο αυτί μου «και εγώ πεινάω και πάρα πολύ μάλιστα» και γέλασα λιγάκι από την πεινασμένη χροιά φωνή της.

«παράγγειλα πίτσα.. Οπότε θα κάνω ένα μπάνιο οπότε έχε λίγο το νου σου στην πόρτα..το πορτοφόλι μου το εχω αφήσει στο τραπεζάκι του σαλονιού.

Και μετά αφού φάμε νομίζω ότι έχεις να μου πεις κάτι» μου λέει και στο τελευταίο καταλαβαίνω για τι αφορά..

«εντάξει μαμά» είναι το μόνο που της λέω και εκείνη με ένα φιλί στο μέτωπο, φεύγει για να κάνει το μπάνιο της.

Σηκώνομαι, και νιώθω λίγο βαρύ το κεφάλι μου, αλλά είμαι πολύ καλύτερα από πριν.

Για καλό κακού, παίρνω ένα χαπάκι παυσίπονο με το νερό που είχε αφήσει λογικά η άννα στο κομοδίνο πριν φύγει.

Σηκώνομαι και κατευθύνομαι προς στο σαλόνι για να είμαι κοντά αν έρθει η πίτσα αφού πάρω το κινητό μου μαζί.

Κάθομαι στο καναπέ και το ανοίγω το κινητό μου για να αντικρίσω ότι έχω μερικά μηνύματα.

Ανοίγω της Αρτέμης πρώτα "όλα καλά; ελπίζω να ηρεμήσεις. Απλώς να ξέρεις αύριο μιας και είναι κυριακή δεν θα ανοίξω το ανθοπωλείο κάτσε σπίτι να ξεκουραστείς."

Χαμόγελο στην φροντίδα που μου δείχνει που είναι πέρα από αφεντικό και της στέλνω μια απάντηση ότι είμαι πολύ καλύτερα, και καλύτερα που δεν θα ανοίξει το ανθοπωλείο για να ξεκουραστεί και η ίδια.