နေ့လည်ထမင်းစားဆင်းချိန်ပြီးစကတည်းက မိုးရွာလာသည်မှာ ကျောင်းဆင်းချိန်ရောင်လာသည်အထိ မိုးကနည်းနည်းလေးမှပင်မစဲသေး ပို၍တိုးကာပင်ရွာလာနေသေးသည်။
စာသင်နေတုန်းဟိုမင်ကမ်းလာပေးတဲ့ထီးတစ်လက်ကြောင့် လူကကြောင်အ နေတုန်းမှာပင် အခန်းပေါက်ဝကိုမျက်စပစ်ပြသည့်ဟိုမင်ကြောင့်ကြည့်မိတော့ ကောင်မလေးသုံးယောက်ကသူ့အားရယ်ပြနေသည်။ အဲ့ဒီဝောာ့မှ သဘောပေါက်ကာ မျက်မှောင်ကျုံ့ကြည့်လိုက်ဝောာ့ ဟိုမင်က
*အပြင်မှာမိုးသည်းနေတာ ပေးတုန်းယူထား *ဆိုသည့်သတိပေးသံကြောင့်အိတ်ထဲကောက်ထည့်ခဲ့မိတဲ့ခေါက်ထီးအဝါလေးကအခုချိန်မှာတော့အကြုံးဝင်သား။
ရယ်ပြနေသည့်ကောင်မလေးသုံးယောက်ထဲမှဘယ်သူပေးမှန်းမသိသည့်ထီးအဝါလေးကိုဖွင့်ဆောင်းပြီး အဆောင်မှကျောင်းပေါက်ဝဆီသို့~~
အသင်းတာဝန်ရှိနေသဖြင့်စာသင်ဆောင်မှနောက်ကျမှထွက်လာမိတော့ ကျောင်းဝန်းထဲမှကျောင်းသူ/ကျောင်းသားများတစ်ယောက်နှစ်ယောက်သာတွေ့တော့သည်။အရင်နေများလိုတိုးဝှေ့ပြန့်ကျဲမနေ။
ကျောင်းရှေ့ရောက်တော့ ကျောင်းလာကြိုသည့် ကားများလည်း အရင်နေ့ကလိုတန်းစီလျက်ရှိမနေတော့ပေ။
ကျောင်းဝန်းထဲကိုပြန်ကြည့်မိတော့လည်း ကျောင်းတော်ကြီးဟာတိတ်ဆိတ်အေးချမ်းလျက်။
"ကောင်လေး ကောင်လေး"
တစ်ယောက်ယောက်ခေါ်နေသည်ထင်လို့လှည့်ကြည့်မိတော့ ဦးလေးကြီးတစ်ယောက်
style pant အနက်ရောင်နှင့် shirtလက်ရှည်အဖြူကိုဝတ်ဆင်ထားကာ bow tie အနက်ရောင်ကိုလည်းကျနစွာစည်းနှောင်ထားပြီးအမဲရောင်ထီးကိုဆောင်းထားသည့် လူတစ်ယောက်။ထိုသူပုံစံကိုကြည့်ရုံနှင့်ပင်သူဌေးတစ်ဦးဦး၏ စံအိမ်တွင်အလုပ် လုပ်နေသည့် လူယုံတစ်ဦးမှန်းသိသာစေသည်။
ထိုဦးလေးကြီးက အနားသို့ရောက်လာကာ
"ကောင်လေး ယန်းဂျောင်ဝန်းနဲ့အတန်းတူလား"
ကျောင်းစတတ်သည့်နေ့မှာကတည်းက စပြီးသတိထားမိသည့်ထိုကောင်လေး။ အတန်းလည်းမတူသလိုအခန်းလည်းမတူခဲ့ပေမဲ့ တစ်ကျောင်းလုံးထဲမှာမှပထမဆုံးစသတိထားမိခဲ့သည့်ကောင်လေး၊ သူ့သူငယ်ချင်းနဲ့အတူနေ့လည်ကျောင်းဆင်းချိန်တိုင်း ကန်တင်းကို လာတတ်ပြီး တစ်ဝိုင်းထဲထမင်းစုစားကြသော်လည်း အေးစက်စက်များဝန်းများဖြင့်သာလူတိုင်းအားလိုက်ကြည့်နေတတ်သည့်ကောင်လေးကို ကိုယ့်ဘက်ကသတိထားမိခဲ့ပေမဲ့ ပြန်ဖြေဖို့ဂာအတွက် ဒီဦးလေးကြီးမေးသည့်မေးခွန်းနှင့်မကိုက်ညီပြန်။အဲ့ဒီအတွက်ကြောင့်ဖြေဖို့အဖြေက တစ်ခုတည်းသာ.....
YOU ARE READING
♡Real Love♡
Fanfiction"ကိုကိုနဲ့ ငယ့်ကြားကိုဘယ်သူမှ ကြားဝင်ခွင့်မရှိဘူး ဖြစ်ပေါ်လာတဲ့ပြဿနာအရင်းမြစ်ကလည်း ငယ်တို့နှစ်ယောက်ကြောင့်ပဲဖြစ်ရမယ် " Yang Jung Won "တောင်းပန်ပါတယ် ငယ် ကိုယ်မင်းကိုပေးထားတဲ့ဂတိတွေမတည်နိုင်တော့ဘူး" Park JongSeong
